ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 140
ณัชชาปล่อยตัวโทรม กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
จนขอบตาดำหน้าซีด
กลางวันทำงานพอตกกลางคืนก็เอาแต่ดื่มย้อมใจราวกับไว้อาลัยให้ความเจ็บปวดในห้องคนเดียว
สามวันต่อมา..........
พ่อคำกับแม่มะลิก็กลับมา พอเดินขึ้นมาบนบ้านก็เห็นเตชินยังอยู่พวกเขาแปลกใจเล็กน้อย
เตชินนั่งทำงานอยู่ เห็นพ่อคำกับแม่มะลิเขากลับมา เขาก็เอ่ยทักขึ้น
" กลับมาแล้วเหรอครับ "
" จ้ะ "
แม่มะลิเอ่ยตอบ จากนั้นก็เอ่ยถามเตชินว่า
" คุณทานข้าวเช้าหรือยังคะ ถ้ายังเดี๋ยวแม่จะไปทำให้ "
เตชินยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเอ่ย
" ทานเรียบร้อยแล้วครับ "
ส่วนพ่อคำก็กวาดสายตามองไปรอบๆ
แล้วเอ่ยถามขึ้น
" ลูกพิมล่ะ ไปโรงเรียนเหรอ "
" ใช่ครับ "
พ่อคำพยักหน้าเบาๆแล้วหันไปเอ่ยกับแม่มะลิว่า
" แม่เราไปเก็บของอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนดีกว่า "
" ได้ค่ะ "
แล้วทั้งสองก็กลับเข้าไปในห้องของตัวเอง
แม่มะลิกับพ่อคำเริ่มรู้สึกชอบเตชินอย่างมาก การวางตัวการพูดจาสุภาพนอบน้อมทำให้พวกเขายอมรับการมีอยู่ของเตชินโดยไม่รู้ตัว
ตอนเย็นพิมก็ขับรถกลับเข้ามาจอดในที่จอดรถ แล้วเปิดประตูลงจากรถเดินมาถอดรองเท้าก้าวขึ้นบันไดไป
พอขึ้นมาถึงบนบ้านเธอเห็นเตชินยังคงนั่งหน้านิ่ง
จดจ่ออยู่กับงานในโน๊ตบุ๊ค
เธอจึงเดินเข้าไปในห้องครัวเห็นพ่อกับแม่กำลังทำอาหารอยู่ เธอดีใจมาก
ระบายยิ้มออกมาแล้วเข้าไปกอดพวกเขาพร้อมกับเอ่ย
" พิมเป็นห่วงแทบแย่แหน่ พ่อกับแม่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ พวกเขาได้ทำอะไรพ่อกับกับแม่หรือเปล่า "
พ่อคำกับแม่มะลิมองหน้ากันด้วยสีหน้างงงวย แล้วแม่มะลิก็เอ่ยขึ้น
" เดี๋ยวๆ ลูกพิม ลูกพูดเรื่องอะไร พ่อกับแม่ไม่เข้าใจ "
พิมมองหน้าพ่อกับแม่แบบงงๆด้วยความไม่เข้าใจเหมือนกันที่พ่อกับแม่ถามแบบนี้
" ก็ เรื่องที่พ่อกับแม่ถูกคนของคุณเตชินจับตัวไปไงคะ หลายวันมานี้พวกเขาพาแม่กับพ่อไปไว้ที่ไหน ดูแลดีหรือเปล่า "
พ่อคำกับแม่มะลิมองหน้ากันแล้วยิ้มขึ้น
พ่อคำจึงเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มๆว่า
" ลูกถูกคุณเตชินหลอกแล้ว "
แล้วแม่มะลิก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
" ลูกเข้าใจผิดแล้ว พ่อกับแม่ไม่ได้ถูกใครจับไป หลายวันก่อนพ่อกับแม่ไปงานแต่งน้ามิ้นต์
ลูกไปเข้าค่ายแม่โทรไปก็ไม่ติด เลยฝากคุณ
เตชินบอกลูก ดูแล้วคงยังไม่ได้บอกลูกใช่มั้ย "
ได้ยินดังนั้น สีหน้าพิมก็บูดบึ้งขึ้นมาด้วยความโมโห แล้วหมุนตัวเดินออกไปจากห้องครัวทันที
พ่อคำกับแม่มะลิก็หันมาทำอาหารต่อ
ปล่อยให้พวกเขาคุยกันเองโดยไม่ไปสนใจ
พิมเดินเข้าไปหาเตชินด้วยสีหน้าถมึงทึง
เตชินเห็นพิม ก็ริบหยิบโน๊ตบุ๊คเข้าไปในห้องทันทีแล้วปิดประตูหนี
เพราะรู้ว่าจะต้องมีระเบิดลูกใหญ่ลงแน่
พิมเห็นดังนั้นก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก
จึงเดินไปตบประตูเสียงดัง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน
" คุณเตชิน คุณหนีเข้าไปในห้องทำไม
เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ ได้ยินมั้ย เปิดประตู! "
เตชินที่อยู่ด้านในก็เอ่ยออกมาว่า
" คุณรับปากผมได้มั้ยถ้าผมเปิดประตูให้
คุณจะฟังเหตุผลของผม "
" คุณยังมีหน้ามาขอให้ฉันฟังเหตุผลอีกเหรอ "
" ใช่ คุณใจเย็นๆนะ "
" คุณยังมีเหตุผลอะไรอีก พูด "
เตชินเปิดประตูแล้วดึงพิมเข้ามาไว้ในอ้อมกอด อย่างรวดเร็วแล้วใช้มืออีกข้างล็อคประตูแน่น
พิมผลักเขาออกแล้วเอ่ยขึ้นเสียงดุ
" คุณทำบ้าอะไร "
เตชินจึงเอ่ยเสียงเบาว่า
" คุณพูดเบาๆสิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหมด
พ่อกับแม่ของคุณก็อยู่ ผมเกรงใจพวกเขา "
พิมจ้องหน้าเตชินด้วยแววตาแข็งกร้าวดุดัน
เห็นท่าทางดีใจของเตชินพิมรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ
จากนั้นเธอก็ดันตัวเขาออก แล้วเอ่ยเสียงปกติ
" เราไปเตรียมมื้อเย็นกันเถอะค่ะ "
" ครับ "
เตชินเอ่ยตอบพร้อมกับพยักหน้า แล้วพวกเขาก็เดินไปเปิดประตู ก้าวออกไปด้านนอก
ช่วยกันจัดเตรียมโต๊ะ นำข้าวปลาอาหารมาจัดเรียงบนโต๊ะแล้วนั่งทานมื้อเย็นด้วยกัน
ระหว่างทานข้างพ่อคำจึงเอ่ยขึ้นว่า
" เสาร์ อาทิตย์นี้ พ่อจะไปดูสวนสตรอว์เบอร์รี่
กับสวนส้มหน่อยลูกกับคุณเตชินจะไปด้วยมั้ย "
เตชินเงยหน้ามองพ่อคำแล้วเอ่ยตอบว่า
" ครับ "
พิมหันไปมองหน้าเขาแล้วเอ่ยถามขึ้น
" คุณไม่กลับไปทำงานเหรอ มาอยู่ที่นี่หลายวันแล้วเดี๋ยวพนักงานก็บ่นกันหรอก "
เตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยแสดงอำนาจ
" ใครจะกล้าว่าผม อีกอย่างผมอยู่ที่ไหนผมก็ทำงานได้ทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัทหรอก
คุณไม่ต้องห่วงที่บริษัทมีทั้งณัชชาและผู้ช่วยคังอยู่ หากมีอะไรเร่งด่วนพวกเขาจะโทรมารายงานผมเอง "
" สบายจังเลยนะคะ "
พิมเอ่ยประชดขึ้น เตชินยิ้มแล้วเอ่ย
" หากคุณอยากสบาย ก็ลาออกสิ
มาทำหน้าที่ภรรยา อยู่บ้านเลี้ยงลูกๆ ดีมั้ย "
พิมมองค้อนเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วเอ่ย
" ฉันไม่อยากงอมืองอเท้าเกาะคุณกินอย่างไร้ค่าหรอกนะ "
" คุณคิดแบบนั้นได้ยังไงพิม คุณเป็นภรรยาผม หน้าที่ผมคือดูแลเลี้ยงดูภรรยาให้ดีที่สุด
มันไม่ใช่การเกาะกินอะไรทั้งนั้น แต่ว่า
ผมจะไม่บังคับคุณหรอกนะ
ผมก็ยินดีสนับสนุน "
พิมไม่พูดอะไรอีกก้มหน้าทานข้าวอย่างเงียบๆ
พ่อคำกับแม่มะลิทานข้าวไปฟังคำพูดของเตชินไปอย่างเงียบๆ
พวกเขาดีใจที่ทั้งสองลงเอยกันด้วยดีกลับมาอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยาอย่างเข้าอกเข้าใจกัน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา