ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 185

ป๊อบได้ยินที่คนคุยกัน แววตาของเขาก็ค่อยๆหรี่ลงจ้องมองไปยังณัชชาอย่างไม่กะพริบตา

และกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว เมื่อรู้ว่าณัชชาเป็นคนที่คอยสนับสนุนเตชิน

ทำให้เขานึกถึงวันที่เตชินแต่งงาน ตอนที่เขาเดินออกมาจากงานแล้วมีคนคอยสะกดรอยตามเขา

[ ณัชชาที่แท้ก็เป็นคุณนี่เองที่สะกดรอยตามผมกับพิมในวันนั้น

เป็นคุณสินะ ที่ยุให้เตชินเลิกกับรตี แล้วให้เขามายุ่งวุ่นวายกับพิมจนพิมท้อง ]

ป๊อบนึกโกรธแค้นณัชชาในใจบวกกับยังตัดใจจากพิมไม่ได้ ยิ่งทำให้ความโกรธเพิ่มขึ้นทวีคูณ

เมื่อรู้ว่าณัชชาเป็นส่วนหนึ่งในการทำให้เขาเจ็บปวดพลัดพรากจากกันกับพิม

และยิ่งรู้ว่าเตชินรักและหวงณัชชาเหมือนน้องสาว

ในหัวสมองของเขามีความคิดมากมาย

ที่จะเอาคืนเตชินพร้อมกับสั่งสอนณัชชา

ริมฝีปากทรงเสน่ห์ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างร้ายกาจแววตาคมหรี่ลงจนน่าพิศวง

จอห์นหนุ่มฝรั่งสุดหล่อเขาเองก็ตะลึงในความงามของณัชชาเช่นกัน

เอาแต่จ้องณัชชาตาเป็นมัน เขาไม่เคยรู้สึกคลั่งผู้หญิงคนไหนมาก่อน

มีเพียงณัชชาที่ทำให้เขาคลั่งและหลงไหลเธอหนักมา ในหัวคิดแต่จะจับเธอเป็นแม่เลี้ยงของลูกสาว

" สวย สวยมากจริงๆ "

เขาพึมพำออกมาเบาๆ แล้วเดินเข้าไปหา

เตชินกับณัชชาทันที

แม้ณัชชาจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ท่ามกลางนักธุรกิจมากมายเธอก็ทำได้แค่ฝืนกัดฟันยิ้มให้เขา

" วันนี้คุณสองคนดูสวยดูหล่อมากๆเลยครับ เรียกได้ว่าสามารถสะกดทุกสายตาของทุกคนจนไม่อาจละสายตาได้เลย "

" ขอบคุณครับ "

เตชินยิ้มพร้อมกับเอ่ยขอบคุณอย่างจริงใจที่

จอห์นเอ่ยชมออกมาอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา

แต่มันกลับทำให้ณัชชาคันปากยิกๆอยากจะว่าให้จอห์นเพราะเธอไม่ชอบให้เขาชมเธอ

สรุปง่ายๆคือเธอไม่ชอบเขาเลยไม่ชอบใจรู้สึกไม่รื่นหูที่เขาชมเธอ

ถ้าเป็นคนอื่นเธอจะดีใจมากถ้าเข้ามาชมเธอแบบนี้ แต่กับจอห์นเธอไม่ดีใจเลยสักนิด

เธอเองก็เป็นคนชัดเจนในเรื่องความรู้สึกและการแสดงออก

ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แต่จอห์น

กลับตื้อไม่เลิกจนเธอรู้สึกรำคาญ

ป้องมองหน้าพี่ชายแล้วเอ่ยว่า

" พี่ผมว่าเราเข้าไปทักทายพวกเขาหน่อยดีกว่า "

เมื่อเห็นว่าในมือของณัชชากับเตชินยังว่างเปล่า ป้องก็หยิบแชมเปญมาแล้วยื่นให้พี่ชายถือ

จากนั้นเขาก็หยิบมาถือไว้ในมืออีกแก้ว แล้วเอ่ยกับพี่ชายว่า

" พี่เอาให้คุณณัชชานะ ส่วนผมจะเอาให้ศัตรูหัวใจของพี่ "

เอ่ยจบเขาก็หมุนตัวเดินเข้าไปหาเตชินกับณัชชาทันทีแล้วเอ่ยว่า

" สวัสดีครับคุณเตชิน ผมเห็นว่าในมือคุณยังว่างช่วยรับแชมเปญจากผมสักแก้วนะครับ "

เตชินรับแชมเปญมาจากป้องพร้อมกับเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มอ่อนพยายามเป็นมิตร

เพราะตอนนี้เขาไม่ได้มองป๊อบเป็นศัตรูหัวใจแล้ว

" ขอบคุณครับ "

ในเมื่อเขากับพิมมีข้อตกลงมีใบทะเบียนสมรสและมีลูกชายด้วยกัน

พิมเองก็รักเขามากแล้ว เขาจะกลัวป๊อบอีกทำไม

ป้องมองไปยังณัชชาแล้วเอ่ยชมว่า

" คุณณัชชาสวยมากเลยครับ สวยจนพี่ชายผมยังมองเลย "

เตชินได้ยินป้องเอ่ยดังนั้นเขาก็มองไปยังป๊อบทันทีแล้วเลื่อนสายตามองไปยังจอห์นต่อ

ป๊อบยังคงยืนนิ่งด้วยสีหน้าเย็นชา ปล่อยให้น้องชายพูดตามใจโดยที่เขานั้นไม่สนใจอะไร

เมื่อเห็นว่าจอห์นกำลังหยิบแชมเปญจากถาดพนักงานเสิร์ฟ

ป๊อบก็ยื่นแก้วแชมเปญให้ณัชชาทันทีพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชาว่า

" หวังว่าคุณณัชชาจะไม่ปฏิเสธนะครับ "

ณัชชาจะปฏิเสธได้ยังไงในเมื่อเธอเห็นจอห์น

กำลังจะหยิบเครื่องดื่ม เธอรู้ทันทีว่าเขาต้องเอาให้เธอแน่นอน

เธอจึงยิ้มแล้วรับเครื่องดื่มจากป๊อบพร้อมกับเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มสวยๆโปรยเสน่ห์แสร้งทำเป็นพอใจในตัวป๊อบ

" ขอบคุณค่ะ "

เธอตั้งใจจะใช้ป๊อบเป็นไม้กันหมา เพื่อไม่ให้จอห์นเข้าใกล้เธอได้

แต่ป๊อบกลับมีสีหน้าเย็นชาเพราะเขาไม่ชอบขี้หน้าเตชินที่อยู่ตรงหน้าที่แย่งคนที่เขารักไปโดยใช้วิธีสกปรก

จอห์นเหลือบมองป๊อบแวบหนึ่งอย่างไม่พอใจ

แต่ก็เงียบไว้ไม่แสดงออก

แต่ทุกการกระทำของทั้งสองกลับตกอยู่ในสายตาของเตชินทั้งหมดแล้ว

เขาดูออกทันทีว่าป๊อบนั้นไม่ได้ให้เครื่องดื่ม

ณัชชาด้วยความเต็มใจ

และรู้ว่าจอห์นกำลังไม่พอใจการกระทำของป๊อบ

ส่วนณัชชาก็เลือกรับเครื่องดื่มของป๊อบเพื่อหลีกเลี่ยงเครื่องดื่มจากจอห์น

แล้วงานเลี้ยงก็เริ่มเข้าสู่พิธีการสำคัญ เป็นการประกาศรางวัลบริษัทที่ทำกำไรได้มากที่สุดแห่งปี โดยพิธีกรเอ่ยว่า

" ตอนนี้ได้เวลาที่จะประผลรางวัลแล้ว ขอเชิญแขกผู้มีเกียรติทุกท่านเข้าไปในห้องประกาศผลรางวัลได้เลยค่ะ "

แล้วพิธีกรชายก็เอ่ยขึ้นต่อจากพิธีกรหญิงว่า

" และรางวัลที่จะประกาศในค่ำคืนนี้ คือรางวัล นักธุรกิจยอดเยี่ยม

และรางวัลบริษัทที่ทำกำไรได้สูงสุดในปีนี้

ซึ่งจะมีการเปิดเผยรายได้ของบริษัทที่นี่ที่เดียว

หลังจากเสร็จสิ้นการประกาศผลรางวัลแล้ว

ก็จะมีการเผยแพร่ข้อมูลลงสู่เว็บไซต์นักธุรกิจ

เพื่อให้บริษัทเปิดใหม่ใช้เป็นแรงบันดาลใจในการขับเคลื่อนบริษัทตนเอง

เตชินมองไปยังใบหน้าของณัชชา

เขาก็รู้สึกว่าเธอดูแปลกไป

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเธอคงจะเริ่มเมานิดๆ

และเธอก็รู้ตัวจึงขอเรียกรถกลับไปก่อน

เขาเลยพยักหน้าอนุญาตให้เธอกลับก่อน

ป้องที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็แอบอมยิ้มขึ้นแล้วพึมพำในใจว่า

[ หึ เตชิน นายแย่งคนรักของพี่ชายฉันจนพี่ชายฉันเกือบเสียผู้เสียคน นายต้องรับผิดชอบ

จะคอยดูว่านายจะรับไหวมั้ยถ้าน้องสาวต่างมารดาตกเป็นของเล่นของพี่ชายฉัน ]

ณัชชาเดินออกไปจากห้องจัดงาน จอห์นมองตามแผ่นหลังของเธอ แล้วกระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความพึงพอใจ

[ เหลือแค่รอคนขับรถมารับคุณ คุณก็จะกลายเป็นภรรยาของผมแล้ว ]

จอห์นเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีผู้หญิงไม่เคยขาด มีแต่สวยหยาดเยิ้มปางนางฟ้า

สาวๆหุ่นเซ็กซี่ก้นอวบอกอึ๋มก็มาให้เขาเชยชมทุกคืน ดารานางแบบชื่อดังสัมผัสมาหมดแล้ว

แต่กลับไม่เคยคิดจะอยากเอาพวกหล่อนมาเป็นภรรยา

แตกต่างกับณัชชาหุ่นเธอไม่ได้สะบึ้มเว่อร์วังเหมือนผู้หญิงที่เขาเคยสัมผัส

แต่กลับทำให้เขาลุ่มหลงได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

เขาไม่ได้ตามณัชชาออกไป เพราะเขามีคนที่จะรับตัวณัชชา พาไปให้เขากินเธอบนเตียงแล้ว

ป้องที่ตามณัชชาออกไป เห็นว่าเธอเริ่มไม่ไหวเขาจึงเข้าไปประคองเธอแล้วเอ่ยว่า

" ผมเองครับคุณณัชชา คุณเมามากแล้วคุณ

เตชินให้ผมไปส่งคุณครับ "

ตอนนี้สายตาของณัชชาเบลอไปหมดแล้ว ได้ยินคำว่าเตชินเธอก็สบายใจยอมให้ป้องพาตัวไปอย่างง่ายดาย

จากนั้นป้องก็พาณัชชาเข้าไปในลิฟต์แล้วกดขึ้นไปชั้นบน

พอถึงชั้นบน เขาก็ออกมาจากลิฟต์แล้วพาณัชชาไปยังห้องของพี่ชาย

แล้วเขาก็พาณัชชาไปวางลงตรงหน้าห้องของพี่ชาย ณัชชาตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงยืนแล้ว

พอถูกวางลงเธอก็ทอดกายนอนลงหน้าห้องป๊อบในสภาพตัวอ่อนนปวกเปียก มีเพียงต้องการให้คนมาสัมผัสตัว

จากนั้นป้องก็เคาะประตูห้องของพี่ชายเสียงดัง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

แล้ววิ่งไปหลบที่อื่นทิ้งให้ณัชชาอยู่คนเดียวอย่างไม่รู้สึกตัว

ส่วนเขาก็คอยแอบมองอยู่ห่างๆ เพื่อให้แน่ใจว่าพี่ชายของเขาพาณัชชาเข้าห้อง

เขาคิดว่าพี่ชายเขาคงไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดทิ้งให้ผู้หญิงไม่ได้สตินอนอยู่หน้าห้องคนเดียวหรอก

และก็เป็นอย่างที่เขาคิด พอป๊อกได้ยินเสียงเคาะประตูเขาก็เปิดประตูออกมาดู

เขาถึงกับตกใจเมื่อเห็นณัชชานอนอยู่หน้าห้องของเขาอย่างไม่ได้สติ

" คุณณัชชา นี่คุณเมามากขนาดนี้เลยเหรอ

ถึงกับกลับห้องไม่ถูก แล้วพี่ชายสุดที่รักของคุณล่ะ อยู่ไหน "

ณัชชาไม่ตอบ เพราะเธอไม่รู้สึกตัวแล้ว

รู้อย่างเดียวคือมีความสุขเวลามีคนสัมผัสตัวเธอ