ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 203

หญิงสาวเดินออกจากห้องของประธานบริษัทด้วยสีหน้าซึมๆ

เดิมที เธอคิดว่าประธานบริษัทจะถูกใจในความสวยของเธอ

แต่เมื่อได้ฟังคำพูดของประธานเตชินเมื่อกี้แล้วเธอก็เข้าใจเรื่องราวทันที

ก่อนหน้านี้เธอได้เจอกับผู้ช่วยคังในผับ เธอเห็นว่าผู้ช่วยคังมาคนเดียวจึงเข้าไปทักทาย

และทำความรู้จักเพราะเธอก็มาเที่ยวผับคนเดียวเช่นกัน แล้วช่วนกันนั่งดื่มนั่งพูดคุยทั้งคืนจนเมา

จบด้วยการขึ้นเตียงเป็นวันไนท์สแตนด์ของทั้งคู่

หญิงสาวเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของตนเองพร้อมกับคิดทบทวนและพึมพำในใจ

[ คงเพราะคืนนั้นที่เราพูดเรื่องฝึกงาน

คุณคังเลยมาขอท่านประธานให้สินะ

ดูคุณคังจะสนิทสนมกับท่านประธานมาก

ท่านประธานถึงขนาดยอมรับเราเข้าฝึกงานเพราะเขา

พวกเขาคงจะผูกพันธ์กันมากเลยสินะ

คุณคังช่างเป็นเพื่อนที่ดีและมีน้ำใจจริงๆเลย ]

เลขาสาวเห็นว่าหญิงสาวนั่งเหม่อ เธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

" เฮ้...น้องริสา เป็นอะไรหรือเปล่า พี่เห็นนั่งเหม่อสักพักแล้ว หรือว่าถูกท่านประธานตำหนิมา "

หญิงสาวหันมายิ้มให้พี่เลขาสาวแล้วเอ่ยตอบว่า

" นิดหน่อยค่ะ ริสาผิดเอง ที่ทำตัวไม่ดี "

พอหญิงสาวพูดแบบนั้น เลขาสาวก็พอเข้าใจเรื่องราวทันที

เพราะเธอดูออกว่าหญิงสาวจงใจอ่อยท่านประธานหลายครั้งแล้ว แต่เธอไม่กล้าเตือน

แล้วเลขาสาวก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

จากนั้นก็เอ่ยว่า

" อือ...พี่ว่าน้องควรขอบคุณผู้ช่วยคังนะ

เขาเป็นคนขอให้ท่านประธานรับคุณเข้ามาฝึกงานที่นี่

ตอนแรกพี่นึกว่าน้องเป็นแฟนของเขาซะอีก

เพราะดูเขาใส่ใจเรื่องของน้องมากเป็นพิเศษ

ปกติเขาจะเย็นชาตลอดมีแต่คนเกรงกลัวออร่าของเขา น้องรู้มั้ยว่าน้องน่ะโชคดีมากที่ผู้ช่วยคังเลือกคุณ

พี่ขอพูดตรงๆ อย่าโกรธพี่เลยนะ เรื่องที่น้องส่งสายตาให้ท่านประธาน พี่ขอเตือนในฐานะพี่เลี้ยง

ที่ต้องคอยสอนงานคอยดูแลน้อง ต่อไปอย่าได้บังอาจคิดทำแบบนั้นอีก

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเป็นคนของผู้ช่วยคนสนิทท่านประธาน พี่ว่าท่านประธานคงไม่ให้น้องอยู่ตั้งแต่วันแรกแล้ว

อีกอย่างถ้าถึงหูภรรยาท่านประธาน ต่อให้ท่านประธานไว้หน้าผู้ช่วยคังแค่ไหน ถ้าภรรยาท่านประธานไม่พอใจ

ต่อให้เป็นท่านประธานก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว เพราะท่านประธานรักภรรยากับลูกมาก

อีกอย่างนะภรรยาท่านประธานแม้จะดูสวยใสดูอ่อนหวานอ่อนโยนไม่น่ากลัว แต่แท้จริงแล้วเป็นคนที่ดุและเด็ดขาดมาก

ตอนนี้คนที่น่ากลัวกว่าท่านประธานคือภรรยาของท่านประธานนี้แหละ "

หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็แอบกลัวอย่างมาก

จึงเอ่ยอย่างนึกกลัวว่า

" จริงเหรอคะ แล้วแบบนี้จะถูกคิดบัญชีมั้ยอ่ะ "

" คงยังหรอก แม้ภรรยาท่านประธานจะดุ

แต่เธอก็มีเหตุผลและมีจิตใจเมตตาอยู่มาก "

" โล่งอก ขอบคุณพี่เมย์มากนะคะ ที่เตือน

ต่อไปริสาจะระมัดระวังเรื่องการวางตัวให้ดีกว่านี้

จะพยายามไม่ทำให้คุณคังกับพี่ผิดหวังค่ะ จะตั้งใจเรียนรู้งานให้ไวเลยค่ะ "

เมย์เลขาสาวของเตชินยิ้มแล้วเอ่ยว่า

" ดีแล้ว ตั้งใจทำงานเพื่อบริษัทเพื่ออนาคตตัวเองจะดีกว่า ไม่แน่

น้องอาจจะได้เป็นเลขาของท่านรองประธานณัชชาก็ได้ถ้าน้องตั้งใจทำงาน มีผลงานดี "

" ค่ะ "

" คุณลองทานอันนี้ดูนะ ถ้าชอบหรือไม่ชอบขอให้บอกนะครับ ผมจะได้จำไว้ ต่อไปจะได้สั่งแต่สิ่งที่คุณชอบ "

ริสายิ้มแล้วเอ่ยอย่างเกรงใจและแอบรู้สึกผิดที่เคยมองข้ามผู้ชายดีๆแบบผู้ช่วยคังไป

" ความจริง ริสาเป็นคนทานง่ายๆค่ะ อะไรก็ได้ขอแค่อิ่มท้อง ริสาไม่ค่อยเน้นเรื่องรสชาติเท่าไหร่ แค่พอทานได้ไม่แย่เกินไปก็พอค่ะ "

ผู้ช่วยคังจ้องหน้าริสาแล้วยิ้มอ่อนจากนั้นก็เอ่ยว่า

" ดีจังครับ ผมชอบคนแบบคุณริสาเลย "

ผู้ช่วยคังเล่นเอ่ยสารภาพความรู้สึกออกมาตรงๆ

ทำเอาริสาถึงกับอึ้งก้มหน้าทานข้าวอย่างเขินๆ

ในใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

เธอไม่คิดว่าบนโลกนี้จะยังมีผู้ชายดีๆหลงเหลืออยู่อีก และไม่คิดว่าจะมีคนชอบเธออย่างจริงใจแบบนี้

ที่ผ่านมา เธอเข้าใจมาตลอดว่าผู้ชายรวยๆที่มีเงินมากๆจะต้องการเพียงผู้หญิงสวยไว้ประดับข้างกายเท่านั้น

เธอเลยคิดว่าขอแค่ผู้ชายหน้าตาดีๆยอมจ่ายเธอแพงๆ ดูแลเธอและครอบครัวดีแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

การได้พบกับผู้ช่วยคังได้รับการตักเตือนจากท่านประธานเตชิน

ทำให้เธอเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนทัศนคติ

ที่มีต่อผู้ชายรวยๆ

ทำให้เธอรู้ว่า ไม่ว่าจะคนรวยหรือคนจนก็มีหัวใจเหมือนกัน คนดี คนเลว คนเจ้าชู้ คนมักมากในกาม คนรักเดียวใจเดียว คนจริงใจ

สิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดจากสันดานของแต่ละคนที่ออกมาจากจิตใต้สำนึกที่แตกต่างกันออกไป

มันจะถูกกลั่นกรองออกมาเป็นนิสัย ขึ้นอยู่กับว่าใครจะกลั่นกรองดีมากน้อยแค่ไหนต่างหาก

ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวกับฐานะ ชาติตระกูลหรือตำแหน่งหน้าที่การงาน แต่อยู่ที่ตัวบุคคล

เธอรู้สึกขอบคุณผู้ช่วยคังที่เข้ามาทำให้เธอเปลี่ยนทัศนคติได้

ผู้ช่วยคังเองเมื่อเห็นว่าหญิงสาวดูเขินอาย

ไม่ปฏิเสธเขา

เขาแอบอมยิ้มด้วยความดีใจแล้วทานข้าวกับเธออย่างมีความสุขในช่วงค่ำคืนนี้