ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 59

ในเช้าวันต่อมา พิมพาเตชินไปทำบุญไหว้พระขอพรที่วัดพระธาตุดอยคำ

ทั้งสองไปซื้อดอกมะลิถวาย แล้วจุดธูปขอพรจากองค์พระพุทธรูป หลวงพ่อทันใจ

เมื่อขอพรเสร็จทั้งสองก็เดินออกมา กลับไปขึ้นรถ ระหว่างทางในขณะที่นั่งอยู่ในรถ

เตชินก็หันมาเอ่ยถามพิมว่า

" เมื่อกี้คุณขอพรอะไร "

พิมจึงเอ่ยตอบไปตามตรงว่า

" ฉันขอพรให้ตัวเองและครอบครัวมีความสุข

ขอให้ตัวเองประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน

มีเงินทองไหลมาเทมา แคล้วคลาดจากคนที่ไม่ชอบ แคล้วคลาดจากเจ้ากรรมนายเวรค่ะ "

จากนั้นเธอก็ถามเตชินว่า

" แล้วคุณล่ะ? "

เตชินมองหน้าเธอแล้วยิ้มขึ้น

" ผมขอให้คุณ มีลูกให้ผมเร็วๆ

และขอให้มีคุณอยู่ข้างๆผมแบบนี้ตลอดไป "

พิมได้ยินดังนั้นเธอก็ตกใจแล้วโวยวายขึ้นมา

" คุณเตชิน คุณไปขอพรแบบนั้นทำไม

คุณรู้มั้ยว่าหลวงพ่อทันใจท่านศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน

หากใครขออะไรจากท่านแล้ว จะสมหวัง

ดังใจปรารถนา ทุกประการตามที่ขอ

คุณไปขอแบบนั้นเท่ากับจะกักขังฉันไว้ข้างกายคุณตลอดชีวิตเลยนะ

คุณต้องไปแก้ให้ฉัน ฉันไม่ได้อยากอยู่กับคนที่ไม่ได้รักฉันตลอดชีวิต และฉันก็ไม่ได้...(รักคุณ) "

พิมพูดถึงแค่ ไม่ได้ แล้วก็หยุดชะงักไป

เมื่อเตชินได้ยินประโยคหลัง เขาก็เอ่ยถามขึ้นอย่างรวดเร็ว

" ไม่ได้อะไร คุณพูดมา ว่าไม่ได้อะไร "

คำหลังเธอไม่กล้าเอ่ยออกมาแล้ว ถ้าเธอกล้าเธอก็โง่แล้ว เพราะเตชินเพิ่งจะพูดไปเมื่อวาน

คำว่าไม่ชอบ,ไม่รักหรือไม่ได้รัก เป็นคำต้องห้ามไม่ให้เธอพูดให้เขาได้ยินอีก

เมื่อเตชินเค้นถาม เธอจึงแก้ตัวไปเรื่อย

เพื่อเอาตัวรอด

" ฉันจะบอกว่าและฉันก็ไม่ได้คาดหวังที่จะได้ความรักจากคุณไง คาดหวังไปก็เสียใจเปล่า "

จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย จึงเอ่ยต่อทันทีว่า

" อ้อ เดี๋ยวพวกเราขึ้นไปไหว้พระทำบุญ

ที่ดอยสุเทพต่อนะ

ในช่วงเช้าก็เข้าวัดทำบุญไหว้พระขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเป็นสิริมงคลในชีวิต

ส่วนในช่วงบ่ายก็ไปต่อที่ 15 สวน ดอกมากาเร็ตเชียงใหม่ แถวแม่ริม

จากนั้นก็ไปทานอาหารที่ห้วยตึงเฒ่าแล้วก็กลับมาที่พักดีแบบนี้ดีมั้ยคะ "

เธอหันไปถามเตชิน แต่เตชินกลับเอนหลังนอนพิงเบาะแล้วเอ่ย

" ถ้าคุณว่าดีผมก็ว่าดี ผมตามใจคุณอยู่แล้ว

คุณอยากไปที่ไหนก็บอกลุงเขาแล้วกัน "

พิมจึงเอ่ยขอความเห็นจากผู้ช่วยคังที่นั่งข้างคนขับว่า

" คุณคัง คุณคิดว่าไง "

ผู้ช่วยคังเลยตอบว่า

" แล้วแต่คุณพิมเลยครับ "

พิมจึงเอ่ยกับลุงคนขับว่า

" คุณลุงคะไปตามที่หนูบอกเลยนะคะ ลงจากดอยสุเทพ

แล้วไปสวนดอกมากาเร็ตเชียงใหม่ ต่อด้วยห้วยตึงเฒ่า แล้วกลับมาที่พักเลยค่ะ "

ลุงคนขับจึงเอ่ยตอบว่า

" ได้ครับ "

พอขึ้นไปถึงดอยสุเทพ พิมก็พาเตชินกับผู้ช่วยคังเดินเท้าขึ้นไปบนพระธาตุดอยสุเทพ

พอไปนั่งไหว้พระขอพร เธอจึงหันมากระซิบกับเตชินว่า

" คุณอย่าขอพรเล่นๆแบบนั้นอีกนะ เข้าใจมั้ย "

เตชินยิ้มแล้วหลับตาตั้งจิตอธิฐาน พิมก็หลับตาลงตั้งจิตอธิฐานเช่นกัน

จากนั้นทั้งสองคนก็เดินรอบๆพระธาตุถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศ ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก

พิมจึงเอ่ยเบาๆว่า

" ฉันเป็นภรรยาของคุณแค่ในนาม คุณชอบฉวยโอกาสตลอด ไม่แฟร์กับฉันเลย "

เตชินจึงเอ่ยว่า

" ใครบอกว่าเป็นแค่ในนาม คุณเป็นนานแล้วต่างหาก "

จากนั้นเขาก็จูงมือพิมเดินไปยังจุดชมวิวต่อไป

วันแห่งการเที่ยวเชียงใหม่ สิ้นสุดลงไปอีกหนึ่งวัน

ในเช้าวันต่อมา พวกเขาก็เดินทางไปเที่ยวม่อนแจ่มต่อขนสัมภาระไปพักค้างแรมบนดอย

ในตอนเย็น ทั้งสองนั่งกินลม ชมวิว พอค่ำๆหมอกเริ่มลง

ทั้งสองก็เข้าไปนอนในเต็นท์กระโจม แล้วเปิดหลังคาออก

เตชินนอนกอดพิมไว้ในอ้อมแขน แล้วเอาผ้าห่มมาห่มด้วยกันให้เกิดความอบอุ่น

ในระหว่างที่ นอนดูดาวในยามค่ำคืน ท่ามกลางลมหนาวเย็น

ฟังเสียงจิ้งหรีดร้องในยามค่ำคืน ฟังไก่ป่าขัน

แข่งกันทักทายยามเช้ามืด

นกน้อยส่งเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าวในยามเช้าตรู่เพื่อออกหากิน

ทั้งสองหลับสนิทตลอดคืนจนถึงเช้า นอนกอดกันแน่น ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ในเต็นท์กระโจมหลังใหญ่

จนพระอาทิตย์ขึ้น แสงแสงแดดอุ่นๆแยงตา พวกเขาถึงจะค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

เตชินหอมหน้าผากพิม แล้วเอ่ยถามเบาๆด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

" หลับอิ่มมั้ย "

พิมพยักหน้าเบาๆ

เตชินมองคนในอ้อมกอด เขารู้สึกว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่กับพิม

เป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขที่สุดในชีวิตแล้ว

พวกเขานอนบนดอยสองคืน อาหารเช้าคือข้าวต้มร้อนๆ อาหารเย็นคือหมูกระทะร้อนๆ กับบรรยาอันกาศหนาวเย็น

เมื่อลงจากดอยพวกเขาก็แวะสวนสตรอว์เบอร์รี่ ไปเด็ดกินสดๆจากต้น

แล้วเดินทางกลับเข้ามาในเมือง นั่งเครื่องกลับกรุงเทพ

เมื่อวันหยุดยาวสิ้นสุดลงการใช้ชีวิตก็เข้าสู่โหมดปกติ

และพิมก็วางยานอนหลับให้เตชินทุกวันเหมือนเดิม เพื่อไม่ให้เขามีอะไรกับเธอได้