รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 110

ห้องสมุดมหาวิทยาลัยเอ

หลังจากที่ฉินอันอันทานอาหารเย็นที่มหาวิทยาลัยเสร็จ เธอก็อยู่อ่านหนังสือต่อที่นี่

ขณะที่เธอกำลังตั้งใจอ่าน จู่ ๆ ก็เกิดเสียงโห่ดังมาจากรอบตัว!

“หิมะตกแล้ว! นี่เป็นหิมะแรกของปีนี้! ตกหนักมากเลย! ไปเล่นหิมะกันเถอะพวกเรา!”

“ได้! ฉันอยากออกไปถ่ายรูป!”

......

คนในห้องสมุดส่วนใหญ่รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉินอันอันอดไม่ได้ที่จะเดินไปดูหิมะที่กำลังตกหนักริมหน้าต่าง

‘หิมะตกหนักมาก สวยจัง!’

ไม่แปลกใจเลยที่ในอินเทอร์เน็ตบอกว่าการสารภาพรักในช่วงหิมะแรกจะประสบความสำเร็จ

เพราะสิ่งสวยงามทำให้คนมีความสุข

“เธอ มีคนโทรมา!” มีคนเดินเข้ามาด้านหลังของฉินอันอันและตบไหล่ของเธอ

เธอได้สติและได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอ “ขอบคุณนะ!”

เธอเดินกะโผลกกะเผลกจากหน้าต่างกลับไปยังที่นั่งของเธอ

ครั้งก่อนที่เธอเท้าแพลงบนภูเขา เธอไปหาหมอช้าไปหน่อย

เท้าของเธอบวมมากและยังไม่หายดี

แต่สิ่งนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตของเธอ

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดว่าอะไร แต่จู่ ๆ หางตาและคิ้วของเธอก็ยกขึ้น

ดวงตาของเธอเป็นประกาย

หลังจากวางสายแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยังไม่หายไป

แน่นอนว่าไม่มีใครจะโชคร้ายไปตลอด

“ฉินอันอัน! ฉันบอกแล้วว่าเธอเก่ง! ทำไมเธอไม่เคยเชื่อเลย? ตอนนี้เธอเชื่อแล้วรึยังล่ะ?! ตอนนี้เธออยู่ไหน? ฉันจะไปหา ฉันอยากเลี้ยงฉลองให้เธอแบบชุดใหญ่ไฟกระพริบไปเลย!”

ฉินอันอันรู้สึกวิงเวียนศีรษะ เธอปาดน้ำตาก่อนยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันจะกลับไปนอนแล้ว ฉันง่วงมาก ไว้คราวหน้าแล้วกันนะ!”

หลีเสี่ยวเถียน “เธอคงไม่ได้นอนมาสองสามวันแล้วใช่ไหม? ฉันได้ยินจากเฮ่อจุนจือว่าฟู่ซื่อถิงจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านวันนี้ เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เขามีคนคอยดูแลตั้งเยอะ เดี๋ยวก็หายดีแล้ว”

ฉินอันอัน “อืม!”

จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้กังวลว่าเขาจะไม่หาย แต่เธอรู้สึกผิด

ครั้งนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาคงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้

หลังจากวางสาย หลีเสี่ยวเถียนก็เงยหน้ามองเฮ่อจุนจือ

“อันอันกำลังจะเรียนต่อปริญญาโท” หลีเสี่ยวเถียนถอนหายใจ “เธออาจจะต้องไปต่างประเทศ ฉันเพิ่งค้นหาชื่อศาสตราจารย์ที่เธอพูดถึงในอินเทอร์เน็ต เจอว่าเขาทำงานที่วิทยาลัยแพทย์ในต่างประเทศ…”

เฮ่อจุนจือกล่าว “การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ดี พี่ซื่อถิงจะต้องสนับสนุนเธออย่างแน่นอน”

“เกิดอะไรขึ้นกับฟู่ซื่อถิง ทำไมเขาถึงไม่อยากเจออันอันล่ะ? เขาตกจากภูเขาและอันอันก็เป็นคนแรกที่เจอ...อันอันไม่ได้ขอให้เขาขึ้นไปสักหน่อย ทำไมเขาต้องโกรธอันอันด้วย?!” หลีเสี่ยวเถียนปกป้องฉินอันอัน

เฮ่อซุนจือโอบไหล่เธอ แล้วทั้งสองก็เดินท่ามกลางหิมะที่ตกหนักไปด้วยกัน