รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 130

ที่ห้องอาหาร

จางหยุนนำอาหารที่ทำเสร็จแล้วมาที่โต๊ะอาหาร

“อันอัน มานี่สิ” จางหยุนพูดกับลูกสาว

ฉินอันอันเดินตามแม่ของเธอและเดินไปที่ห้องน้ำ

“ลูกทะเลาะกับฟู่ซื่อถิงอีกแล้วเหรอ?” จางหยุนถาม

“เห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอคะแม่?” ใบหน้าฉินอันอันไม่แสดงอารมณ์ใด

บางทีอาจจะเพราะว่าเธอผิดหวังมาหลายครั้งจนหัวใจด้านชา

“ใช่ ลูกสองคนดูเหมือนคู่แต่งงานที่ความสัมพันธ์จบสิ้น และพร้อมจะหย่าทุกเมื่อ” จางหยุนอธิบาย “ตอนที่แม่ไปที่ว่าการอำเภอกับพ่อเพื่อหย่ากัน ตอนนี้ลูกสองคนก็ดูเหมือนพวกเราในตอนนั้นเลย”

ฉินอันอันอดหัวเราะไม่ได้ “แม่คะ หนูกับเขาไม่ได้คุยกันเรื่องหย่าหรอก ก็ยังคงเป็นเรื่องลูกน่ะ… เราตกลงกันไม่ได้”

“อ๋อ เขายังไม่อยากจะมีลูกใช่ไหม? ลูกบอกเหตุผลเขาไปหรือเปล่า?”

ฉินอันอันส่ายหน้า “เขาเป็นซึมเศร้าค่ะ พอหนูคิดเรื่องที่เขาไม่สบาย หนูก็บอกตัวเองว่าต้องใจกว้างเข้าไว้”

“น่าสงสารจริง” จางหยุนถอนใจ “มีเงินเยอะไปแล้วช่วยอะไรได้? สุขภาพต่างหากที่สำคัญที่สุด แม่คิดว่าเราร่ำรวยกว่าเขาอีกนะ”

“นั้นเพราะว่าแม่ไม่รู้ว่าเขารวยแค่ไหนน่ะสิคะ” ฉินอันอันยกยิ้มและจับมือแม่ไว้ด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอ “แม่ ขอบคุณที่คืนนี้อุตส่าห์ลำบากนะคะ”

“ลำบากอะไรกัน? แม่น่ะอยากทำอาหารให้ลูกทุกวันแต่ว่าพ่อครัวของตระกูลฟู่ก็ต้องเก่งกว่าแม่อยู่แล้ว”

“แม่ ไม่ว่าคนอื่นจะทำอาหารเก่งแค่ไหน แต่ในใจของหนูอาหารที่แม่ทำก็อร่อยถูกปากที่สุด” ฉินอันอันยิ้มบาง “แม่คะ ไปกินกันเถอะ”

“แม่กินที่บ้านมาแล้ว พอเห็นสีหน้าของพวกลูกสองคนแม่ก็ไม่อยากอาหารแล้วล่ะ” จางหยุนแหย่ “แม่จะกลับก่อน ลูกกับเขาไม่ทะเลาะกันก็จะดีนะ เราน่ะล่วงเกินเขาไม่ได้หรอก”

ฉินอันอันบอก “ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ หนูจะจัดการเรื่องระหว่างหนูกับเขาเอง”

หลังจากที่ส่งแม่กลับไป ฉินอันอันก็กลับไปที่นั่งตัวเอง

มีจานกุ้งที่ปอกเปลือกแล้วอยู่ตรงหน้าเธอ

เขาปอกไว้ให้

“ฟู่ซื่อถิง คุณนี่เอาใจผู้หญิงเก่งนักหรือ?” ฉินอันอันหยิบตะเกียบและคีบกุ้งขึ้นมาใส่ปาก

“ผมอยากไปจัง” เสียงเขาแผ่วเบา

ฉินอันอันตกใจ “คุณจะไปได้ยังไง? นักศึกษาไม่ได้รับอนุญาตให้พาครอบครัวไปนะ”

“ผมมีวิธีของผม”

เมื่อเห็นท่าทางนิ่งสงบของเขา ฉินอันอันก็โล่งใจขึ้นมาทันที “จริงสิ คุณรวยมากนี่ ถ้าคุณบริจาคเงินสร้างตึกให้มหาวิทยาลัยเรา ไม่ใช่แค่งานปีใหม่หรอก ถึงคุณอยากจะเข้าไปในหอพักหญิงก็คงไม่มีปัญหาอะไร”

ฟู่ซื่อถิงเงยหน้ามองเธอ

นี่คือที่เธอบอกว่าจะพยายามไม่ทำให้เขาโมโห

……

เพียงพริบตาเดียวก็มาถึงวันปีใหม่

ฉินอันอันไปมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้า

ฟู่ซื่อถิงตื่นขึ้นหลังจากที่เธอออกไปแล้ว