ผมเธอมัดเป็นหางม้า และเธอก็ใส่เสื้อถักสีฟ้าพร้อมกระโปรงสีขาวตัวหลวม
เธอถือกีตาร์และนั่งลงตรงกลางเวที
เธอปรับความสูงของไมโครโฟน
จากนั้นแสงไฟก็หรี่ลงและสปอตไลท์ก็สาดตรงไปที่เธอ
เสียงกีตาร์ไพเราะเริ่มบรรเลง ตามมาด้วยเสียงกระจ่างฟังเสนาะหูของเธอ
ท่ามกลางผู้ชมฉินอันอันไม่ได้มองไปที่คนผู้นั้นเป็นพิเศษ
แต่เธอรู้สึกได้ว่าสายตาของเขากำลังจับจ้องอยู่ที่เธอ
เพื่อทำให้เข้าถึงอารมณ์ของเพลงได้มากขึ้น เธอจึงหลับตาลง
หลังผ่านไปครู่หนึ่ง ไฟบนเวทีก็สว่างขึ้น
มีกลีบดอกไม้หลากสีปลิวลงมาจากด้านบน
เหล่าคนดูต่างก็ร้องกรี๊ดกร๊าดกันอย่างบ้าคลั่ง
ฉินอันอันลืมตาขึ้นและแพขนตาเธอก็ขยับไหว
กลีบดอกไม้กลีบหนึ่งหล่นจากเปลือกตาเธอ และใบหน้าเธอก็ฉายแววประหลาดใจ
ไม่มีใครบอกเธอว่าระหว่างการแสดงจะมีการโปรยกลีบดอกไม้
นี่เป็นเรื่องที่มหาวิทยาลัยคิดขึ้นมาปุบปับรึเปล่า?
แก้มของเธอร้อนฉ่า และเธอก็ยังคงเล่นดนตรีและร้องเพลงต่อ…
ทันใดนั้น
ก็มีโดรนบินมาที่กลางเวที
บนโดรนนั้นมีช่อดอกไม้อยู่
ภาพตรงหน้าทำให้เกิดเสียงฮือฮาอีกครั้ง
เสียงกรี๊ดดังไม่หยุด และหัวใจฉินอันอันก็สับสน
หลีเสี่ยวเถียนตะโกนมาจากหลังเวที “ฉันไม่ไหวแล้ว ลุงคนนี้นี่มีฝีมือเกินไปจริง ๆ”
เมื่อตอนบ่ายเธอเพิ่งบอกไปเองว่าฟู่ซื่อถิงไม่เข้าใจเรื่องความรัก
……
ด้านหลังเวที ทุกคนต่างก็เข้ามารุมล้อมฉินอันอัน
หลีเสี่ยวเถียนวิ่งเข้ามาหาและดึงฉินอันอันออกจากกลุ่มคน
ตอนที่เธอเดินออกมาจากทางออกหอประชุม ก็มีหนุ่มตัวสูงมาขวางเอาไว้
“อันอัน ผมได้ยินมาว่าคุณเลิกกับแฟนมาพักใหญ่แล้ว… ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นตอนเรียนปีหนึ่ง แต่ไม่มีความกล้าจะสารภาพรักกับคุณ เราจะเรียนจบกันแล้ว ผมก็เลย….”
“โง่หรือเปล่า? ฉินอันอันมีแฟนแล้ว ไม่งั้นคุณคิดว่าใครจะเป็นคนโปรยดอกไม้ให้เธอล่ะ? แถมยังดอกไม้ในมือเธอนี่อีก คุณคิดว่าไม่มีใครควบคุมโดรนที่เอามาส่งให้หรือไง” หลีเสี่ยวเถียนบอกก่อนที่ฉินอันอันจะทันพูดอะไร เธอทำลายภาพฝันของเพื่อนร่วมชั้นหนุ่มเสียย่อยยับ
เพื่อนร่วมชั้นหนึ่มเกาหัวอย่างอาย ๆ “ผมไม่คิดว่าจะช้าไปก้าวหนึ่ง”
ตอนนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาด้านหลังเขา
ฉินอันอันหันไปมองและเห็นใบหน้าหล่อเหลาเป็นผู้ใหญ่ของฟู่ซื่อถิง
ภายใต้แสงจันทร์นวล เครื่องหน้าของเขายิ่งถูกขับให้เด่น
“สวัสดีครับ คุณคือ…” เพื่อนร่วมชั้นชายเห็นฟู่ซื่อถิงยืนอยู่ข้างฉินอันอันและเริ่มจะเดาว่าเขาเป็นใคร “คุณเป็นผู้ปกครองของอันอันเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...