เขาอดคิดถึงฉินอันอันไม่ได้
แต่ฉินอันอันอยู่ต่างประเทศ ดังนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางเป็นเธอ
หลังจากที่ส่งจางเฉวียนกลับบ้านเย็นนั้น ฟู่เย่เฉินก็กลับไปที่บ้านเดิมของตระกูลฟู่อย่างมีความสุข
เมื่อได้เห็นสีหน้าภูมิใจของลูกชาย แม่ฟู่ก็ยิ้มและถามว่า “วันนี้คืบหน้าไปได้ด้วยดีเหรอ?”
“เรียบร้อยแล้วครัย เธอเสนอว่าให้มีลูกสองคนหลังแต่งงาน คนหนึ่งต้องใช้นามสกุลของเธอ แล้วผมก็ตกลง” เมื่อได้เห็นแม่ตนเปลี่ยนสีหน้า ฟู่เย่เฉินก็รีบปลอบ “แม่อย่าห่วงเลย ผมจะให้เธอได้รู้เองหลังแต่งงาน เชื่อผมสิ ผมจะให้เธอมอบทุกอย่างของตระกูลจางให้อย่างเต็มใจ”
แม่ฟู่ถอนใจโล่งอก “เย่เฉิน แม่เชื่อมั่นในตัวลูกนะ หากว่าอยากจะประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ ก็ต้องไม่สนใจเรื่องเล็กน้อย”
เย่เฉิน “ผมต้องชนะแน่”
สี่ทุ่ม
โทรศัพท์ของฟู่ฮั่นก็ดัง
ฟู่ฮั่นรับโทรศัพท์และมีเสียงพ่อของจางเฉวียนตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ตาแก่ฮั่น ลูกชายนายทำอะไรกัน เขาส่งรูปอะไรไม่รู้มาให้ลูกสาวฉัน ลูกฉันขยะแขยงมากจนร้องไห้เลย การแต่งงานระหว่างสองตระกูลเป็นอันว่ายกเลิก”
ฟู่ฮั่นอึ้งไป “ลูกชายฉันส่งรูปอะไรไปให้ลูกสาวนายกัน?”
“รูปโป๊น่ะสิ ลูกชายนายผิดปกติอะไรหรือเปล่า? เขารูปร่างดีฉันก็พอเข้าใจว่าอาจจะเป็นนิสัยแปลก ๆ ของเขา แต่เขาก็อายุยังน้อย ทำไมถึงได้กล้าโพสต์รูปอะไรให้ขายหน้าตัวเองแบบนี้?”
ฟู่ฮั่นหน้าแดงก่ำและมุมปากก็กระตุก “...”
เขาก็ไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเองนี่ยังอายุน้อยอยู่ไหม แต่ว่าการส่งรูปโป๊ไปให้ผู้หญิงก็น่าไม่อายจริง ๆ
แล้วกล้าส่งไปให้คนเพศตรงข้ามที่เพิ่งจะได้พบหน้ากันได้ยังไง?
ฟู่ฮั่นกำมือถือแน่นและเดินไปที่ห้องของฟู่เย่เฉิน
เขาเตะประตูให้เปิดออกเสียงดัง “ปัง”
ฟู่ฮั่นตะโกนใส่ลูกชายที่นอนอยู่บนเตียง “แกมันหน้าไม่อาย แกทำลายการแต่งงานดี ๆ นี่ไปแล้ว ทำไมถึงส่งรูปแบบนั้นไปให้เฉวียนเฉวียน”
ฟู่เย่เฉินกำลังเล่นเกมอยู่และอึ้งไปเมื่อได้ยินที่พ่อด่า
“พ่อ ทำไมถึงมาใส่ร้ายผมแบบนั้น? ผมจะส่งอะไรแบบนั้นให้เธอได้ยังไง ผมไม่เคยส่งรูปแบบนั้นให้ผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำ”
ฟู่เย่เฉินลุกจากเตียงและเดินไปหาพ่อ หน้าแดงก่ำและพยายามแก้ตัว
ฟู่ฮั่นยื่นโทรศัพท์ใส่หน้าเขา “ลุงจางของแกโทรมาหาฉันแล้วบอกฉันเอง คนอื่นจะใส่ร้านแกได้ยังไง? แกจะไม่ได้ทำเองได้ยังไง แกทำให้ฉันผิดหวังมากเข้าใจไหม”
หลังจากฟู่ฮั่นพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อจากไป
เสี่ยวหาน “ใช่”
รุ่ยลา “พี่ชาย เราทำเกินไปไหม? ยังไงเขาก็เป็นพ่อเรา”
เสี่ยวหาน “ฉันไม่ยอมรับ เขาไม่ใช่”
รุ่ยลาพ่นลมหายใจ “พี่ชาย พี่ไปเอารูปเขาไม่ใส่เสื้อผ้ามาจากไหน?”
เสี่ยวหาน “จากอัลบั้มรูปส่วนตัวเขา”
รุ่ยลา “นี่ ทำไมไม่เอารูปให้หนูดูบ้างล่ะ?”
เสี่ยวหานหน้ามืดครึ้ม “ถ้าดูเธอจะตาบอด”
รุ่ยลาไม่เชื่อ “แล้วทำไมพี่ไม่ตาบอดล่ะ”
เสี่ยวหาน “ฉันเป็นผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิง เธอดูไม่ได้”
รุ่ยลา “ถ้าไม่อยากให้ดู ฉันไม่ดูก็ได้”
หลังจากโมโหกันอยู่พักหนึ่ง รุ่ยลาก็เอื้อมมือไปกอดน้องชายของเธอพร้อมพูดเสียงเบาว่า “พี่ชาย พี่เก่งมาก ถ้ามีพี่คอยปกป้อง หนูก็ไม่ต้องการพ่ออีกแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...