”ฉินอันอัน คุณทำแบบนี้เพื่อจะอวดว่าตอนนี้ตัวเองประสบความสำเร็จแล้วงั้นเหรอ?” เสียงของฟู่สือถิงเย็นชา
ฉินอันอันอึ้งไป
‘นี่เขาพูดเรื่องอะไรถึงได้โมโหขนาดนี้?’
‘อวดว่าประสบความสำเร็จเหรอ?’
‘อ๋อ นี่เกี่ยวกับเรื่องเปลี่ยนราคาในสัญญาสินะ?’
“แล้วการที่ขายให้ฉันแค่สองร้อยห้าสิบล้านมันเรื่องอะไรกัน?” ฉินอันอันพูดกับอีกฝ่ายด้วยท่าทางแบบเดียวกัน “คุณจะยกให้ฉันหรือไง? ฉันไม่ต้องการหรอก”
คิ้วของฟู่สือถิงขมวดแน่น
เขาตระหนักแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขานั้นเลวร้ายมากจนไม่สามารถทนกันได้
ตอนที่เขาซื้อฉินกรุ๊ปมา เขาก็หาโอกาสที่จะมอบมันให้กับเธอ
ตอนนั้นเขาคิดว่าพวกเขาทั้งสองจะอยู่ด้วยกันไปอีกนานแสนนาน
เขาเคยคิดว่าจะให้ตึกฉินกรุ๊ปมาหากำไร
เขาขายให้เธอแค่สองร้อยห้าสิบล้านเพราะว่าเขาหาเหตุผลมา “ยก” ให้เธอไม่ได้
หากว่าเขาต้องการจะ “ยก” ให้เธอ แน่นอนว่าเธอต้องไม่ยอมรับไว้
“ถ้างั้นก็เอาตามราคาตลาด” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับและน้ำเสียงก็ขุ่นเคือง “คุณไม่ต้องการความอนุเคราะห์จากผม และผมก็ไม่ต้องการน้ำใจของคุณ”
“โอเค ถ้างั้นก็รีบคืนเงินหนึ่งร้อยล้านที่เกินไปมาให้ฉัน” ฉินอันอันกำมือแน่นเพราะความโกรธ
เขาหายใจหนักหน่วงและไม่พูดอะไรอีก
เขาวางสายไป
ห้านาทีต่อมา เงินหนึ่งร้อยล้านก็ถูกโอนเข้าบัญชีของเธอ
เธอมองจำนวนเงินที่เขาส่งมา ดวงตาเห่อร้อน
เธออยากจะพูดกับเขาดี ๆ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะจบลงแบบนี้
เธอเลิกผ้าห่มออก สูดหายใจเข้าลึกและควานหามือถือ ก่อนจะกดรับสาย
“ฉินอันอัน ฉันเห็นผู้หญิงของฟู่สือถิงที่เธอพูดถึงแล้ว” เสียงที่ทั้งตกใจและโมโหของหลีเสี่ยวเถียนดังมาจากปลายสาย “ฟู่สือถิงนี่น่ารังเกียจจริง ๆ เขาเหยียบเรือสองแคมอย่างนี้ได้ยังไงกัน?”
“วันนี้ฉันหย่ากับเขาแล้ว” ฉินอันอันได้นอนไปพักหนึ่ง ตอนนี้จึงรู้สึกดีขึ้นมาก “แล้วเธอรู้ได้ยังไง?”
“บริษัทเขาติดป้ายประกาศคนหาย เขาตามหาผู้หญิงที่ชื่ออิ๋นอิ๋น หากว่ามีข้อมูลให้เขา เขาจะให้ค่าตอบแทน ห้าร้อยล้านแน่ะ หากว่าเขาตามคนนั้นเจอได้ก็จะให้รางวัลตั้งหนึ่งพันล้าน ให้ตายเถอะ ตอนนี้ข่าวกระฉ่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ตแล้ว” หลีเสี่ยวเถียนโมโหมากจนอดตะโกนไม่ได้ “ฉินอันอัน ฉันไม่ว่าที่เธอโดนเขาหลอกหรอกนะ ฉันถามเฮ่อจุ่นจือ เขาก็บอกว่าเขาไม่รู้เลยว่าอิ๋นอิ๋นอะไรนี่มีตัวตนอยู่…”
หัวใจของฉินอันอันนิ่งเหมือนสระน้ำยามคลื่นสงบ
แม้จะโดนมีดทื่อ ๆ กรีดจนเป็นแผล แต่หากว่าโดนกรีดซ้ำ ๆ อยู่นาน สุดท้ายก็จะไม่เจ็บอีกแล้ว
“อันอัน ฉันโมโหมาก เขาใช้เงินตั้งพันล้านหาผู้หญิงคนนี้ เธอคิดดูสิว่าหล่อนต้องสำคัญกับเขามากแค่ไหน?”
ฉินอันอัน “อืม ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ?”
หลีเสี่ยวเถียน “เกือบเที่ยงคืนแล้วมั้ง? ฉันบอกเธอไปตั้งเยอะแยะ ทำไมเธอไม่มีท่าทีอะไรเลยล่ะ?”
ฉินอันอันยิ้มขื่น “เธอจะให้ฉันมีทีท่าอะไรล่ะ? เขากับฉันหย่ากันแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...