รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 167

ฉินอันอันสามารถรักษาความสัมพันธ์ในชีวิตสมรสกับฟู่สือถิงได้นานกว่าสี่ปี ที่แน่ ๆ เธอจะต้องมีอะไรโดดเด่นอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น เสิ่นอวี๋ก็เคยได้ยินชื่อของเธอตอนที่อยู่ต่างประเทศ

เธอยังเป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์หูชิง และได้ตีพิมพ์บทความดี ๆ หลายฉบับเอาไว้ด้วย

แต่หลังจากเรียนจบกลับไม่ได้เจอเธอเลย

เธอไม่ได้เข้าทำงานในโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียง หรือทำงานในวงการแพทย์

‘เก่งทางด้านทฤษฎีแล้วยังไง? ยังไงก็ต้องมีประสบการณ์’

‘ไม่งั้นฟู่สือถิงคงให้เธอรักษาอิ๋นอิ๋นไปแล้วไม่ใช่เหรอ?’

……

ตอนเย็น

คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์

จางหยุนมองเด็กสองคนและสงสัย “ทำไมหลานสองคนไม่กินข้าวล่ะ?”

รุ่ยลาทำแก้มป่องแล้วถาม “เมื่อไหร่แม่จะกลับมาเหรอคะ?”

จางหยุน “เสร็จธุระแล้วเดี๋ยวเธอก็กลับ แต่ยายก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะเสร็จเมื่อไหร่”

รุ่นลา “แม่กำลังช่วยอิ๋นอิ๋นอยู่เหรอคะ?”

จางหยุน “ใช่ ไม่ต้องห่วง อิ๋นอิ๋นจะไม่เป็นไร”

ในขณะเดียวกัน เสี่ยวหานก็พูดด้วยน้ำเสียงเศร้า “อิ๋นอิ๋น คนไม่ดี!”

“เธอเป็นคนพาอิ๋นอิ๋นกลับมาเองไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงพูดถึงเธอแบบนี้ล่ะ?” จางหยุนยกมือขึ้นลูบหัวของเขา

“เธอกับฟู่สือถิงเป็นพวกเดียวกัน!”

จางหยุนไม่คิดว่าเขาจะรู้เรื่องนี้

“เสี่ยวหาน นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่ หลานอย่าเข้าไปยุ่ง เธอกับรุ่ยลาฉลาดกว่าอิ๋นอิ๋น แล้วเธอผิดอะไร? ถึงผิดก็เป็นความผิดของฟู่สือถิง” จางหยุนเข้าข้างอิ๋นอิ๋น

อิ๋นอิ๋นไม่ต่างอะไรกับเด็กอายุสามขวบ

เสี่ยวหานยิ่งโทษตัวเองมากขึ้น

ถ้าเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างแม่ของเขากับฟู่สือถิง และความสัมพันธ์ระหว่างฟู่สือถิงกับอิ๋นอิ๋นก่อนหน้านี้ เขาคงจะไม่มีวันพาอิ๋นอิ๋นกลับบ้านมาอย่างแน่นอน!

‘แม่คงจะเสียใจมากแน่ ๆ’

ฟู่เย่เฉินที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงคำตะโกนของอาจึงรีบออกมาทันที

“คุณอาเรียกผมเหรอครับ?” ฟู่เย่เฉินถูกถอนหมั้น เขาจึงตกอยู่ในอารมณ์หดหู่ในช่วงสองวันที่ผ่านมาและเล่นเกมที่บ้านทุกวัน

'ป๊อก'!

ศีรษะของฟู่เย่เฉินหันขวับ

โทรศัพท์ในมือร่วงลงบนพื้น!

“แกแฮกข้อมูลโรงเรียนนานาชาติแองเจลาเหรอ? กล้าดียังไง?!” ฟู่สือถิงพูดด้วยความโกรธ “ไปพาอิ๋นอิ๋นออกมา! ถ้าเธอเป็นอะไรไป แกไม่ได้ตายดีแน่!”

ฟู่เย่เฉินตกตะลึง

“สือถิง แฮกเกอร์อะไรกัน? เย่เฉินเนี่ยนะเป็นแฮกเกอร์? นายยังไม่รู้อีกเหรอว่าเขาทำอะไรเป็นบ้าง? เขาก็แค่คนไร้ประโยชน์!” ฟู่ฮั่นจับมือของฟู่สือถิงไว้ เพราะกลัวว่าถ้าเขาทำลงมืออีก ชีวิตของลูกชายอาจจะไม่เหลือ

ฟู่สือถิงสั่งให้คนเอาโน๊ตบุ๊คและโทรศัพท์มือถือของฟู่เย่เฉินไปตรวจสอบ!

สองชั่วโมงต่อมา พบว่าโทรศัพท์มือถือของฟู่เย่เฉินมีปัญหา

“คุณอา ฉันไม่รู้ว่าทำไมโทรศัพท์ของผมถึงมีโปรแกรมโทรจัน ผมไม่เคยอยู่ห่างโทรศัพท์เลย...มีแค่วันก่อน ผมให้เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งยืมแค่นั้น!” ฟู่เย่เฉินร้องไห้คร่ำครวญ “เด็กน้อยคนนั้นอายุสี่หรือห้าขวบ เป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะแอบวางยาโทรศัพท์มือถือผม?”