รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 175

อย่างไรก็ตาม เธอกำลังอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งไว้ในอ้อมแขนและมืออีกข้างยังจูงมือเด็กอีกคนด้วย!

เขาเริ่มสับสนในตัวเอง

จากกล้องวงจรปิดเห็นหน้าของฉินอันอันไม่ชัด

เขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้แค่หน้าคล้ายฉินอันอัน ไม่ใช่ฉินอันอันจริง ๆ!

‘ทำไมเธอถึงมีเด็กสองคนข้าง ๆ?’

‘ฉินอันอันไม่มีลูกนี่!’

เขาดูวิดีโอวงจรปิดหลายรอบ

ยิ่งดูก็ยิ่งสงสัย!

ยิ่งดูก็ยิ่งงง!

เขาคัดลอกวิดีโอสั้น ๆ นี้แล้วปิดโน้ตบุ๊ก

ตอนนี้มันดึกเกินไปแล้วที่เขาที่จะพิสูจน์ว่าผู้หญิงและเด็กคนนั้นที่อยู่ในวิดีโอเป็นใคร

ไว้ตอนเช้า เขาจะไปถามฉินอันอันให้รู้เรื่อง!

เวลาหกโมงเช้าอิ๋นอิ๋นตื่น

หลังจากที่เธอตื่น เธอก็ลุกจากเตียงผู้ป่วย

เธอเดินไปข้างเตียงญาติแล้วเอื้อมมือไปคว้าฝ่ามือใหญ่ของฟู่สือถิง

“พี่...พี่...”

จู่ ๆ ฟู่สือถิงก็ลืมตาขึ้นด้วยดวงตาสีแดง

“พี่เราไปกันเถอะ” อิ๋นอิ๋นไม่อยากอยู่ในโรงพยาบาล เธอต้องการออกจากที่นี่

ฟู่สือถิงลุกขึ้นทันที

เขาหลับไปประมาณหนึ่งชั่วโมง

เวียนหัวมาก

แต่ถ้าอิ๋นอิ๋นออกจากโรงพยาบาล เขาต้องพาเธอออกไปก่อน ไม่อย่างนั้นเธอจะตื่นตระหนก

เมื่อพิจารณาถึงสติปัญญาที่เพิ่มขึ้นของเธอหลังการผ่าตัด เขาจึงตัดสินใจพาเธอกลับบ้าน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา อิ๋นอิ๋นมองไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟู่ และถามอย่างสงสัย “พี่คะ ที่นี่ที่ไหน?”

“ที่นี่คือบ้านของพี่เอง ต่อไปนี้ไปเธอจะได้อยู่กับพี่ดีไหม?” ฟู่สือถิงถามความปรารถนาของเธอ

เมื่อก่อนเธอแค่อยากอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติแองเจลาเท่านั้น และปฏิเสธที่จะออกจากสถานที่ที่คุ้นเคย

ฉินกรุ๊ป

ห้องประชุม

ฉินอันอันแจกข้อมูลของผลิตภัณฑ์ใหม่ให้ทุกคน

“ฉันเชื่อว่าทุกคนยังจำได้ว่าความฝันของพ่อคือการสร้างระบบไร้คนขับสำหรับรถครอบครัว ความคิดของฉันแตกต่างจากของพ่อ ฉันคิดว่าการใช้ชีวิตด้วยมือของเราเองน่าจะดีกว่า ดังนั้นเราจะไม่สร้างรถยนต์ไร้คนขับ”

หลังจากที่พูดจบ โทรศัพท์มือถือของเธอที่อยู่บนโต๊ะก็สว่างขึ้น

เธอเปิดเสียง

แต่เธอสังเกตเห็นคำว่า ฟู่สือถิง ปรากฎอยู่บนหน้าจอ

หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะทันที

“ขอโทษค่ะ ฉันขอรับสายสักครู่” เธอหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไป

หลังจากรับโทรศัพท์แล้ว เสียงของฟู่สือถิงก็ดังขึ้น “ฉินอันอัน เมื่อเช้าวานนี้คุณไปโรงพยาบาลตี้ซานมาหรือเปล่า?"

ฉินอันอันชะงัก “เปล่านี่ มีอะไรหรือเปล่า?”

“ทำไมต้องโกหกด้วย? ผมเห็นวิดีโอวงจรปิดแล้วหมดแล้ว” เสียงของฟู่สือถิงแหบห้าวและสับสน “ผมเห็นคุณอุ้มเด็กคนหนึ่งและจูงมือเด็กอีกคน เด็กสองคนนี้คือใคร?”