รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 288

ฉินอันอันดูนิตยสารด้วยท่าทางสงบ

จู่ ๆ นิตยสารก็ถูกดึงออกไป

“เธอไม่รำคาญบ้างเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนดึงเธอลุกขึ้นจากโซฟา “ซวยจริง ๆ เลย! ขนาดมาซื้อเสื้อผ้ายังเจอคนที่เกลียดอีก”

หลีเสี่ยวเถียนจงใจพูดเสียงดังเพื่อให้เสิ่นอวี๋ได้ยิน

ฉินอันอัน “ร้านเปิดตรงนี้ ใคร ๆ ก็มาได้”

“นั่นแหละที่ฉันบอกว่าซวยจริง ๆ! ไม่ซื้อมันแล้ว! ไปเถอะ” หลีเสี่ยวเถียนจับมือฉินอันอันและต้องการดึงเธอออกไป

ฉินอันอัน “ทำไมเธอถึงขี้ขลาดขนาดนี้?”

ประโยคนี้ทำให้หลีเสี่ยวเถียนตกตะลึง

‘จริงสิ!’

‘ทำไมเธอขี้ขลาดขนาดนี้?’

‘เธอไม่ได้กลัวเสิ่นอวี๋’

‘แล้วจะหนีทำไม?’

หลีเสี่ยวเถียนสุ่มหยิบเสื้อผ้าสองสามตัวจากชั้นวาง แล้วจูงฉินอันอันไปที่แคชเชียร์

“รูดบัตรเครดิตของคนอื่นแล้วไง น่าภูมิใจตรงไหน? แถมยังจะพูดเสียงดังอีก สงสัยกลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่าเกาะผู้ชายกิน” หลีเสี่ยวเถียนพูดประชดแกมยิ้ม “ใช้เงินตัวเองสิถึงเรียกว่าน่าภูมิใจ!”

แม้ว่าเธอจะไม่ได้เอ่ยชื่อเสิ่นอวี๋ แต่เสิ่นอวี๋ก็หันกลับมามองหลังจากได้ยินคำเยาะเย้ยของเธอทันที

“อ้าว! คุณเสิ่นนี่นา?” หลีเสี่ยวเถียนทำท่าทางตกใจและพูดด้วยสีหน้าเกินจริง “คุณเสิ่นมาซื้อของเหรอคะ? ทำไมแฟนไม่มาด้วยล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณกับแฟนสวีทกันมาก หรือจะเป็นเรื่องโกหก? ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงให้บัตรเครดิตมาล่ะ? ใครบ้างไม่มีบัตรเครดิต ใช่ไหมคะคุณเสิ่น?”

สีหน้าของเสิ่นอวี๋ดำคล้ำเหมือนแบล็คการ์ดในมือของเธอ

เธอรู้ว่าหลีเสี่ยวเถียนเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลหลี ตระกูลของเธอมีห้างสรรพสินค้าทั่วประเทศและมีทรัพย์สินมูลค่ามหาศาล

และยังนึกออกว่าตอนนี้ฉินอันอันเป็นถึงประธานของฉินกรุ๊ปและร่ำรวยเช่นกัน

แม้ว่าฟู่สือถิงจะให้บัตรสำรองและอนุญาตให้เธอใช้ได้ตามที่เธอต้องการ แต่ถ้าไม่มีฟู่สือถิง เงินของเธอเองคงเทียบกับพวกเธอทั้งสองคนไม่ได้

“หลีเสี่ยวเถียน เธอหุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว”

หลีเสี่ยวเถียนตะคอกกลับ “กับคนเสแสร้งแบบนั้นไม่จำเป็นต้องดีด้วยหรอก ตอนที่เธอหยิบการ์ดออกมาแล้วพูดเสียงดังขนาดนั้น! ดังอย่างกับโทรโข่งแบบนั้น ไม่ใช่พูดให้เธอได้ยินหรอกเหรอ?!”

หลีเสี่ยวเถียนเคยเห็นผู้หญิงเสแสร้งมามาก คนอย่างเสิ่นอวี๋ ให้พูดดีด้วยคงไม่ไหวหรอก

เธอจึงไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย

ทั้งสองออกมาจากร้านและไปนั่งพักที่ร้านอาหารใกล้ ๆ แห่งหนึ่ง

“ช่วงนี้ฟู่สือถิงทำดีกับเสิ่นอวี๋จริง ๆ” หลีเสี่ยวเถียนเหลือบมองฉินอันอัน “พ่อของเสิ่นอวี๋กลับประเทศมาสักพักแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาบอกว่าเขาต้องการลงทุนในประเทศ ดังนั้นฟู่สือถิงจึงใช้ความสัมพันธ์ของเขาในการแนะนำพ่อของเธอให้เป็นรู้จักไม่น้อยเลย”

“แล้วเธอมาบอกฉันทำไม?” ฉินอันอันไม่ได้ติดต่อกับฟู่สือถิงเลยตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งล่าสุด

เธอไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ของเขากับเสิ่นอวี๋จะเป็นอย่างไร

“ฉันคิดว่าเธอไม่ได้รักเขามากขนาดนั้นแล้ว พูดอะไรต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่ตอบสนองอะไร”

“ถึงฉันจะไม่ได้รักเขาแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันอยากได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเขา” ฉินอันอันหยิบแก้วขึ้นมาจิบน้ำ “ถ้าฉันพูดถึงแฟนเก่าของเธอต่อหน้าเธอ เธอจะดีใจไหม?”