รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 291

ตรุษจีนหน้า ถ้าเธอสามารถรักษาอิ๋นอิ๋นได้ เขาคงจะแต่งงานกับเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

มีพัสดุชิ้นหนึ่งมาส่งที่คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์

จางหยุนหยิบพัสดุมาวางบนโต๊ะ

เด็กทั้งสองเห็นหิมะหนากองอยู่ข้างนอก พวกเขาแทบอดใจไม่ไหวอยากสวมเสื้อนวมขนแล้ววิ่งออกไป

จางหยุนเปิดประตูทิ้งไว้เพื่อที่เธอจะได้ดูเด็กทั้งสองคนง่าย ๆ

อากาศหนาวพัดเข้ามา ทำให้อุณหภูมิภายในบ้านลดลงมาก

ฉินอันอันออกมาจากห้องในชุดนอน แต่เมื่อเจอกับอากาศเย็นในห้องนั่งเล่น เธอจึงต้องกลับห้องเพื่อสวมเสื้อคลุม

“อันอัน มีพัสดุอยู่บนโต๊ะ! ของลูก!” จางหยุนโผล่หน้าออกจากห้องครัวและบอกเธอ

“เหรอคะ...หนูยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย!” ฉินอันอันเดินไปที่โต๊ะแล้วหยิบพัสดุขึ้นมาและสงสัย “มันคืออะไรนะ?”

“แม่เห็นว่าของข้างในนุ่มมาก เหมือนเสื้อกันหนาวเลย” จางหยุนกล่าว

ฉินอันอันเอากรรไกรเปิดพัสดุ

มีเสื้อกันหนาวอยู่ข้างในจริง ๆ

ทันทีที่เธอเห็นเสื้อกันหนาว เธอก็จำได้ทันทีว่าเป็นเสื้อที่เธอถักให้ฟู่สือถิง

ตอนนี้เขาส่งเสื้อกันหนาวกลับมาให้เธอ แสดงว่าเขาตัดใจจากเธอได้แล้ว

เธออยากโยนเสื้อกันหนาวลงถังขยะมาก

แต่เธอทนนึกถึงตอนที่เธอตั้งใจถักเสื้อตัวนี้ไม่ได้

เราไม่อาจลงโทษคนอื่นด้วยการทำร้ายตัวเองได้

ทันทีที่เธอเอาเสื้อกันหนาวออกมา กลิ่นของเขาก็แผ่เข้าหาร่างกายของเธอ

เธอขมวดคิ้วพลางถือเสื้อกันหนาวเดินไปที่เครื่องซักผ้า

จางหยุนเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรเมื่อเห็นเสื้อกันหนาวในมือของเธอ

“อันอัน เสื้อผ้านั่นเอาไปบริจาคได้นะ”

“ไม่ค่ะ หนูตั้งใจถักมันมาก หนูจะเก็บไว้ใส่เองค่ะ” เธอไม่กล้าทิ้งหรือแม้แต่บริจาคมัน

เสื้อกันหนาวตัวนี้ยังดูใหม่ เขาคงใส่ไปไม่กี่ครั้งแน่ ๆ

จางหยุนถอนหายใจ

“อันอัน ลูกออกไปดูเด็ก ๆ ข้างนอกทีสิ พวกเขากำลังปั้นตุ๊กตาหิมะ”

เธอจำได้ว่าทั้งสองคนไม่ลงรอยกันไม่ใช่เหรอ?

แล้วอีกอย่าง ที่นี่คือบ้านของเธอ และเธอไม่อยากให้คนอื่นมาที่นี่

“ฉันซื้อบ้านให้นายแล้วกัน! ช่วงนี้อสังหาริมทรัพย์มีโปรโมชั่นพอดีเลย...ไป เราไปดูกันตอนนี้เลย!” ฉินอันอันคว้าแขนของเขาและต้องการพาเขาออกไป

“ฉันอยากอยู่กับเธอ! ถ้าฉันไม่สบาย เธอจะได้ช่วยฉันอยู่ใกล้ ๆ ได้ ถ้าฉันอยู่คนเดียว ตายไปก็คงไม่มีใครรู้” หลังจากไมค์ป่วยหนักเขาก็ไม่ชอบอยู่คนเดียวอีกเลย

“แล้วทำไมถึงต้องชวนโจวจื่ออี้มาด้วยล่ะ?” ฉินอันอันถาม

“เขาบอกว่าเขามีฝีมือการทำครัว ฉันก็เลยขอให้เขามาทำอาหารให้” ไมค์อธิบาย “ถึงเวลาเธอก็บอกว่าเธอทำอาหารไม่เป็น แล้วเราก็ให้เขาทำ”

ฉินอันอันเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจนัก

ในพริบตาก็ถึงวันส่งท้ายปี

จางหยุนทำอาหารอร่อย ๆ ไว้เยอะแยะมากมาย

ฉินอันอันวางขาตั้งกล้องและกล้องถ่ายรูปไว้ข้างโต๊ะรับประทานอาหาร โดยตั้งใจจะอัดคลิปงานฉลองการรวมตัวกันครั้งแรกหลังจากกลับมาเอาไว้

ขณะที่เธอกำลังปรับกล้อง โทรศัพท์มือถือของเธอบนโต๊ะรับประทานอาหารก็ดังขึ้น

“แม่! โทรศัพท์มีเสียงเรียกเข้าค่ะ!” รุ่ยลาหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้ววิ่งไปหาเธอด้วยความตื่นเต้นแล้วยื่นให้เธอ