รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 312

คำถามนี้ทำให้เธอเงียบไปครู่หนึ่ง

“พี่เว่ย พี่เคยรักสักคนใครหรือเปล่าคะ?” เธอพูดอย่างช้า ๆ “ถ้าพี่เคยรักใครสักคน พี่น่าจะเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ไม่ยาก”

เว่ยเจินส่ายหน้า

“พอรักใครสักคนก็เกิดความอยากเป็นเจ้าของ ฉันหวังว่าทุกอย่างของเขาจะเป็นของฉัน ฉันหวังว่าในตาของเขาจะมองเห็นแค่ฉันคนเดียว ยิ่งหวังก็ยิ่งควบคุมความรู้สึกนี้ไม่อยู่” มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย “แต่ว่าพี่เองก็เห็นแล้วใช่ไหมว่าเขามีอิ๋นอิ๋น เพื่อรักษาโรคของอิ๋นอิ๋น เขาขายตัวเองยังได้เลยด้วยซ้ำ”

“ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าอิ๋นอิ๋นมีปัญหาทางด้านสติปัญญา ฉันถือว่าเธอเป็นหนามยอกอกของฉันมาตลอด ต่อมาฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนปกติ ความเป็นศัตรูนี้ค่อย ๆ จืดชืดและไร้รสชาติ ถ้าหากพี่ถามว่าฉันผ่าตัดครั้งที่สองให้อิ๋นอิ๋นได้ไหม ฉันทำได้ค่ะ แต่ว่าฉันจะไม่ทำให้เธอ”

เว่ยเจินมองเธออย่างเงียบงัน

“ถ้าฟู่สือถิงรู้ว่าฉันเป็นคนผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋น พี่ทายสิว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไง?” ฉินอันอันหยิบขวดไวน์ขึ้นมาแล้วเทไวน์ลงในแก้วเล็กน้อยช้า ๆ “เขาจะปฏิบัติต่อเสิ่นอวี๋ยังไงเหรอคะ? เขาจะต้องรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณต่อเสิ่นอวี๋ ไม่ว่าเสิ่นอวี๋จะร้องขออะไรจากเขา เขาจะต้องตอบรับแน่นอน…พี่เว่ย ให้เขาซาบซึ้งใจฉันเพื่อผู้หญิงอีกคน นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ฉันต้องการ”

ฉินอันอันยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันไม่สนใจหรอก!”

เว่ยเจินหยิบขวดไวน์ตรงหน้าเธอออก “อันอัน ฉันเข้าใจความหมายที่เธอพูด ฟู่สือถิงไม่สามารถให้ความสัมพันธ์สมบูรณ์แบบและไร้ที่ติกับเธอได้ เธอก็เลยไม่อยากมีความสัมพันธ์แบบนั้น”

“ฉันขอมากไปเหรอ? เขาไม่เพียงไม่สามารถให้ความรักตอบแทนฉันได้ แต่เขาก็ยังเป็นพ่อของลูกฉันไม่ได้ด้วย!” ฉินอันอันดื่มไวน์ไปแก้วเดียว ทว่าใบหน้าของเธอกลับขึ้นสีแดงก่ำ น้ำเสียงทั้งเจ็บปวดทั้งเกลียดชัง “เขาไม่ต้องการลูกของฉัน! แต่ทำไมเขาถึงปล่อยให้เสิ่นอวี๋ตั้งท้องได้ล่ะ! ทำไมเขาไม่กล้าบังคับให้เสิ่นอวี๋ไปทำแท้งล่ะ? เหอะ!”

เว่ยเจินเทน้ำผลไม้ให้เธอ “อันอัน อย่าโมโหเลยนะ”

“แม่ขา แม่อย่าโกรธนะคะ!” รุ่ยลาดึงแขนฉินอันอัน “หนูกับพี่ชายไม่อยากได้พ่อจอมวายร้าย! พวกเรามีแค่แม่ก็พอแล้วค่ะ”

ฉินอันอันยกมือขึ้นลูบศีรษะกลม ๆ ของลูกสาวพร้อมรอยยิ้มในดวงตา “แม่ไม่ได้โกรธ แม่พูดเพื่อให้ตัวเองได้สติมากขึ้น”

เว่ยเจินเพิ่งถามว่าเธอจะบอกเรื่องนี้กับฟู่สือถิงหรือเปล่า

ดวงตาอันบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของอิ๋นอิ๋นก็ปรากฏขึ้นในใจ

เธอมีหัวใจที่อ่อนโยน

ดังนั้นเธอจึงพูดคำเหล่านี้ออกมา ไม่เพียงแต่พูดให้เว่ยเจินฟัง แต่ยังพูดกับตัวเองด้วย

เสิ่นอวี๋ผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋น แย่ที่สุดคือผลลัพธ์ไม่มีความคืบหน้า

สิ่งนี้ยังพอรับได้

ทันใดนั้นเอง ร่างสวยงามปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องเรียน

รุ่ยลาจำเธอได้ทันที!

“พี่ชาย อิ๋นอิ๋นมา!” หลังจากที่รุ่ยลาส่งเสียงร้องตะโกน พี่ชายและน้องสาวก็เดินไปที่ประตูห้องเรียน

หลังจากอิ๋นอิ๋นมองเห็นพวกเขา รอยยิ้มบนใบหน้าถูกแทนที่ด้วยความเศร้าโศก

“พรุ่งนี้ต้องผ่าตัดแล้ว ฉันกลัวจัง” เธอกังวลใจ พลางพึมพำเสียงเบา

“คุณหมอเสิ่นคนนั้นผ่าตัดให้พี่ใช่ไหมคะ?” รุ่ยลาถาม

อิ๋นอิ๋นพยักหน้า

“อิ๋นอิ๋น พี่อย่ายอมให้คุณหมอเสิ่นมาแตะต้องหัวพี่สิคะ เดิมทีพี่ก็ไม่ฉลาดอยู่แล้ว ถ้าหากเธอทำให้พี่โง่กว่าเดิมจะทำยังไง?!” รุ่ยลาให้คำแนะนำกับอิ๋นอิ๋น “พี่ซ่อนตัวเหมือนครั้งที่แล้วและอย่าให้ถูกจับได้! แบบนี้ได้ไม่ถูกบังคับให้ผ่าตัดไงคะ!”

เสี่ยวหานเหลือบมองน้องสาวด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ “ยุ่งไม่เข้าเรื่อง!”