รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 321

จริง ๆ แล้วฉินอันอันโกหกเขา หรือว่าอิ๋นอิ๋นมีอาการประสาทหลอนหลังการผ่าตัดกันแน่?

เขาเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาเสิ่นอวี๋ บอกให้เธอรีบไปโรงพยาบาล!

เมื่อฟังน้ำเสียงกังวลของเขา เสิ่นอวี๋ก็รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ไม่ดี

“สือถิง คุณไม่ต้องกังวล เป็นเพราะผลการผ่าตัดของอิ๋นอิ๋นยังมีประสิทธิภาพไม่เต็มที่หรือเปล่าคะ? เธอเพิ่งฟื้นและต้องการเวลาค่อย ๆ ฟื้นตัว”

ความวิตกกังวลของฟู่สือถิงคลายลง

แต่หลังจากการผ่าตัดครั้งก่อนของอิ๋นอิ๋น เธอไม่มีปฏิกิริยาผิดปกติแบบนี้

หลังจากวางสาย เขาก็กลับมาที่ข้างเตียงผู้ป่วย

“อิ๋นอิ๋น เธอเพิ่งผ่าตัดเสร็จ อย่าคิดมากนะ จะได้ไม่ปวดหัว” เขามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปาก “ฉันรู้สึกได้ว่าเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ เลย”

“พี่คะ ฉันปวดหัว” อิ๋นอิ๋นสูดหายใจ

“เดี๋ยวหมอเสิ่นมา ลองถามดูว่าขอยาแก้ปวดได้ไหม?”

“ฉันไม่อยากเจอหมอเสิ่น” อิ๋นอิ๋นหลับตาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกลิ้งขึ้นลง “อิ๋นอิ๋น หมอเสิ่นทำการผ่าตัดให้เธอนะ เธอเป็นคนที่รู้จักมารยาทคนหนึ่ง เดี๋ยวหมอเสิ่นมา เธอต้องขอบคุณเธอนะ”

“ไม่...” อิ๋นอิ๋นเงยหน้าขึ้นมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงดื้อรั้น “อันอัน...อันอันต่างหากที่อยู่กับฉัน ฉันได้ยินเธอพูดกับฉัน...เธอบอกให้ฉันพูด ให้ฉันตอบคำถามของเธอ...เธออ่อนโยนมาก แตกต่างจากปกติ…”

“อิ๋นอิ๋น นั่นเป็นภาพหลอน ฉินอันอันอยู่กับผู้ชายอีกคนตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เธอจะมาอยู่กับเธอได้ยังไง?” ในใจฟู่สือถิงเป็นกังวล แต่เขาไม่กล้าแสดงออก

เขากลัวว่าความวิตกกังวลจะทำให้อิ๋นอิ๋นยิ่งวิตกกังวลมากขึ้น

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา อิ๋นอิ๋นก็ตกตะลึง

‘ภาพหลอน?’

‘มันเป็นภาพหลอนจริง ๆ เหรอ?’

แต่เธอจำเสียงและคำถามของฉินอันอันได้แม่นยำ

ฉินอันอันบอกเธอว่าตอนนี้เธอนอนไม่หลับ อีกสักพักคงจะหลับ

ทั้งสองจึงพูดคุยกัน

ความทรงจำที่ชัดเจนแบบนี้จะเป็นภาพลวงตาได้ยังไง?

ก่อนที่ร่างกายจะหมดเรี่ยวแรง เธอก็ปรับจิตใจให้มั่นคง “อิ๋นอิ๋นจำผิดแล้วค่ะ ฉันเป็นคนพูดกับเธอเอง ฉันเคยบอกแล้วไงคะว่า เวลาทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะหมอจะต้องคุยกับคนไข้ เพราะหมอจะได้รู้ความคืบหน้าระหว่างผ่าตัด หมอจำเป็นต้องพูดคุยกับคนไข้และเข้าใจสภาพร่างกายของผู้ป่วยตลอดเวลา”

หลังจากโพล่งออกมาด้วยเหตุผลนี้ เธอก็สังเกตปฏิกิริยาของฟู่สือถิงอย่างระมัดระวัง

สีหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนจากความสงสัยเป็นการยอมรับ

“งั้นก็สังเกตดูสักสองสามวันก่อน” เขากล่าว

‘ถ้าเสิ่นอวี๋ไม่ได้เป็นคนผ่าตัดอิ๋นอิ๋น หรือจะเป็นฉินอันอัน?’

‘แต่ฉินอันอันบอกว่าไม่ได้อยู่กับอิ๋นอิ๋นเลย’

ตอนนี้เขาทำได่แค่ยอมรับคำตอบของเสิ่นอวี๋เท่านั้น

“ไม่ต้องกังวลหรอก ตอนนี้ที่เธอพูดจาแปลก ๆ และอารมณ์แปรปรวนก็ถือเป็นเรื่องปกติ” เสิ่นอวี๋ปลอบใจ “ฉันคิดว่าเธอค่อนข้างดีขึ้นมากแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ!”

ฟู่สือถิงกลับไปที่ห้องผู้ป่วย ก่อนกลับไปเขาก็ย้ำป้าหงซ้ำ ๆ ถึงจะกลับไปอย่างสบายใจ

หลังจากที่เขากลับไป เสินอวี๋ก็มาหาอิ๋นอิ๋น และล้างสมองเธอทันที “อิ๋นอิ๋น ฉันเป็นคนผ่าตัดให้เธอ แล้ว ทำไมเธอถึงจำได้ว่าเป็นฉินอันอันล่ะ? ฉันเสียใจมากนะที่เธอบอกพี่ชายแบบนั้น!”