รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 435

เมื่อคิดว่าตนเองที่เป็นประธานเอสทีกรุ๊ปถูกเธอทำร้ายหัวใจจนบาดเจ็บ แล้วยังเป็นฝ่ายเริ่มส่งข้อความถึงเธออย่างเขินอาย แต่เธอไม่ได้ตอบกลับทันที!

เขาจึงอารมณ์ไม่ดีถึงขีดสุด!

ดวงตาสีแดงของเขามองดูข้อความที่เธอส่งมา นิ้วของเขาพิมพ์ลงบนหน้าจออย่างรวดเร็ว : คุณภาคภูมิใจมากใช่ไหม?

ฉินอันอันตกตะลึง

กลิ่นความขัดแย้งรุนแรงมาก

แต่พอพิจารณาว่าเขาไม่ได้นอนทั้งคืน เป็นเรื่องธรรมดามากหากเขาจะโกรธจัด

เธอระงับอารมณ์ตัวเองแล้วตอบกลับไปอย่างอดทนอดกลั้น : หกโมงเช้าแล้ว คุณรีบนอนเถอะค่ะ! ฉันเองก็อยากนอนต่ออีกสักพัก

หลังจากตอบประโยคนี้ เธอล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

เขาไม่ได้ตอบเธอกลับมาอีก

รอบนี้ เขาพ่ายแพ้อย่างอนาถ!

ในความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย ใครเริ่มก่อนมักแพ้เสมอ!

ตอนเช้า เวลาเจ็ดโมงครึ่ง

ประตูใหญ่คฤหาสน์ตระกูลฟู่เปิดออกช้า ๆ

ป้าหงถือกระเป๋า เตรียมออกไปข้างนอก

อิ๋นอิ๋นมองดูภาพด้านหลังของเธอ แล้วรีบก้าวเท้าตามเธอไป

ป้าหงได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากด้านหลัง จึงรีบหันหลังมาทันที พอเห็นอิ๋นอิ๋นตามมา เธอก็หยุดเดิน

“อิ๋นอิ๋น เช้านี้ดิฉันมีธุระต้องทำนิดหน่อย ต้องออกไปข้างนอก คุณอยู่ที่บ้านรอคุณครูมาสอน ตกลงไหมคะ?”

อิ๋นอิ๋นส่ายหัว

ป้าหงอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวัน เธอเคยชินกับการมีป้าหงอยู่ด้วยแล้ว

“ป้าจะไปที่ไหน พาฉันไปด้วยนะคะ”

ป้าหงขมวดคิ้ว “ดิฉันจะไปสถานีขนส่ง ค่อนข้างไกล อีกอย่างสถานีขนส่งมีคนเยอะ คุณไม่อยากไปที่นั่นหรอกค่ะ”

อิ๋นอิ๋นไม่ชอบสถานที่ที่คนพลุกพล่าน

เธอกลัวคนแปลกหน้า

แต่วันนี้เธออยากลอง

ป้าหงเปลี่ยนความคิดเธอไม่สำเร็จ ทำได้เพียงพาเธอไปด้วย

ถ้าอีกสักพักเธอรู้สึกกลัวก็ค่อยให้บอดี้การ์ดพาเธอกลับบ้าน

แปดโมงครึ่ง ป้าหงพาอิ๋นอิ๋นมาถึงสถานีขนส่ง

อิ๋นอิ๋นกระพริบตา ดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เธอพูด “พี่ชายไม่ให้เรียกแม่ ฉันไม่สนิทกับเธอ”

“อืม…ใช่ค่ะไม่สนิท แต่ว่าเธอคือคุณแม่ของคุณ อิ๋นอิ๋น ถ้าเธอรู้ว่าตอนนี้คุณฟื้นตัวได้ดีขนาดนี้ จะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ค่ะ”

“แต่ว่าเธอตายแล้ว เธอมองไม่เห็นฉันอีกแล้ว”

คำพูดของอิ๋นอิ๋น ทำให้ดวงตาป้าฟางเปียกชุ่มทันที

“อิ๋นอิ๋น คุณแม่ของคุณถูกคนฆ่าตาย ฉันไม่ขอให้คุณล้างแค้นให้คุณแม่ ฉันขอร้องให้คุณหายป่วยโดยเร็ว

ที่สุดเพราะเมื่อคุณหายดีแล้ว คุณย่อมจะแก้แค้นให้เธอเอง อีกอย่าง คุณอย่าไปที่บ้านเดิมอีกนะคะ อย่าไป

เด็ดขาด… เพราะฆาตกรที่ฆ่าคุณแม่ของคุณอยู่ที่นั่น” เสียงของป้าฟางเบามาก เธอกลัวว่าคนจะได้ยิน

อิ๋นอิ๋นได้รับข้อมูลมากมายภายในเสี้ยววินาที จึงรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาเล็กน้อย

“ดิฉันไม่กล้าพูดกับพี่ชายของคุณ ดิฉันกลัวถูกคนตามเอาคืน… อิ๋นอิ๋น คุณเก็บคำพูดเหล่านี้ไว้ในใจนะคะ ต้องจำไว้ในใจ รอจนกว่า… จนกระทั่งดิฉันตายแล้ว หรือรอจนคุณหายดีแล้ว คุณค่อยแก้แค้น…”

อิ๋นอิ๋นตกตะลึง

เธออดไม่ได้ที่จะคว้าแขนป้าฟาง เพราะเชือกเส้นหนึ่งในหัวใจถูกกระตุก!

เจ็บนิดหน่อย!

“อีกอย่าง…” ป้าฟางเห็นว่าเธอเข้าใจคำพูดของตน ดังนั้นจึงโน้มตัวไปข้างหูเธอและพูดว่า “ฉินจือหานคือลูกชายของพี่ชายคุณ ลูกชายแท้ ๆ เพราะว่าคุณแม่ของคุณรู้เรื่องนี้จึงถูกฆ่า”