รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 444

ตอนที่เซิ่งเป่ยเข้ามา เขาจงใจไม่เคาะประตู

เขาผลักประตูห้องทำงาน

เมื่อฟู่สือถิงได้ยินเสียงเขาก็วางโทรศัพท์ลงทันที

“อะแฮ่ม! สือถิง เมื่อกี้ฉันส่งผิด ไปส่งรูปฉินอันอันให้นายโดยไม่ได้ตั้งใจ…” เซิ่งเป่ยตีหน้าซื่อ

ฟู่สือถิงเงยหน้าขึ้นมองเขา “ถึงนายบอกว่าตั้งใจ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก”

เซิ่งเป่ยหัวเราะแห้ง “จุ่นจือบอกว่าฉินอันอันผอมลงมาก เหมือนคนป่วยหนัก ฉันไม่เชื่อ เขาจึงส่งรูปถ่ายของเธอมาให้ฉันดู”

ฟู่สือถิง “เห็นนายยิ้มมีความสุขแบบนี้ ฉันว่าเธอคงไม่ได้ป่วยหนักหรอก”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเซิ่งเป่ยแข็งค้าง “เอ่อ...ฉันได้ยินมาว่าเธอลดน้ำหนักโหดมาก การลดน้ำหนักมีตั้งหลายวิธี แต่เธอกลับเลือกที่จะอดอาหาร เธอเรียนแพทย์มาไม่ใช่เหรอ? หรือเธอไม่รู้ว่าการอดอาหารส่งผลไม่ดีต่อสุขภาพ? เธอไม่มีเหตุผลเลย... เหมือนกับตอนที่เธอจะฆ่านาย เรื่องนี้มีผลกระทบต่อฉันอย่างมาก”

ความสงบบนใบหน้าของฟู่สือถิงหายไป

เขาวางเอกสารในมือลง “นายสนใจเธอมากขนาดนั้น ทำไมไม่ย้ายไปอยู่ฉินกรุ๊ปเสียเลยล่ะ?!”

เซิ่งเป่ย “ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย! ฉันจะมาคุยกับนายเรื่องธุรกิจ! บ่ายนี้ฉันต้องเลิกงานเร็วหน่อย เพราะคืนนี้พวกเขาจะจัดปาร์ตี้กัน ฉันว่าจะไปร่วมสักหน่อย”

ฟู่สือถิงตอย “นายจะเข้างานหรือเลิกงานต้องรายงานฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เซิ่งเป่ย “โอเค ฉันจะไม่บอกอะไรนายแล้ว นายอยากไปด้วยกันไหม? พูดตรง ๆ วันนี้มีคนสวย ๆ เยอะมาก...”

ฟู่สือถิง “ออกไป!”

เซิ่งเป่ยเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ประตูสำนักงานปิดลง ฟู่สือถิงก็เปิดโทรศัพท์ของเขา และรูปถ่ายของฉินอันอันก็ปรากฏขึ้น

เขาขยายภาพให้ใหญ่ขึ้นและเห็นรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของฉินอันอัน

เธอในภาพเหมือนตอนที่เขาพบรักเธอครั้งแรก ทั้งเยาว์วัยและไร้เดียงสา

เขาไม่ได้เห็นเธอผ่อนคลายและมีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว

ตอนที่เธออยู่กับเขาไม่เหมือนแบบนี้เลย

ที่วิลล่าริมทะเล

“ฉันไม่ชอบที่คุณพูดถึงเธอเพราะคุณเป็นคนจากฝ่ายฟู่สือถิง” หลีเสี่ยวเถียนแก้ตัว “อันอันไม่อยากเกี่ยวข้องกับฟู่สือถิงแล้ว ไม่ว่าเธอจะลดน้ำหนักหรืออะไรก็ตาม มันไม่เกี่ยวกับคุณ!”

เฮ่อจุ่นจือถอนหายใจ “โอเค! ผมรู้สึกเหมือนเธอจะเป็นลมไปเมื่อไรก็ได้ ผมแค่ถามเพราะเป็นห่วงสุขภาพของเธอเท่านั้น”

“ฉันรู้! แต่เธอไม่ใช่เด็กแล้ว เธอไม่อยากให้คนนอกมาบอกว่าต้องทำยังไง ถ้าเธอเป็นลมจริง ๆ เราก็แค่พาเธอไปโรงพยาบาล”

เฮ่อจุ่นจือพูดไม่ออก

หลังอาหารกลางวัน หลีเสี่ยวเถียนก็เรียกทุกคนไปเล่นที่ชายหาด

จู่ ๆ วิลล่าก็เงียบลง

ฉินอันอันหลับจนถึงค่ำ

หลีเสี่ยวเถียนเป็นคนเอาอาหารเย็นมาให้เธอ กลิ่นอาหารหอมดึงดูด เธอจึงตื่นขึ้น

“อันอัน ฉันซื้อบะหมี่เผ็ดเปรี้ยวหวานมาให้ แม่บอกว่าตอนที่อุ้มท้องฉัน เธอกินไม่ลง แต่เธอชอบกินบะหมี่เผ็ดเปรี้ยวมาก” หลีเสี่ยวเถียนวางบะหมี่ไว้บนโต๊ะกาแฟเล็ก ๆ ในห้อง และพูดอย่างลำบากใจว่า “ฉันเห็นเธอลำบากตอนท้อง ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน เธอต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะกลับมาเป็นปกติเหรอ?”

ฉินอันอันลุกจากเตียง