รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 481

“ถ้าป้าไม่สามารถยับยั้งไม่ให้เธอคลอดเด็กคนนี้ออกมาได้ ก็อย่าได้คิดจะเอาชนะฉินอันอัน!” เสิ่นอวี๋ใช้คำพูดยั่วยุเธอ “หลังจากนี้อย่าคิดว่าจะได้ใช้เงินทุนของฉันอีก!”

ดวงตาของหวังหว่านจือเปล่งประกายขึ้นทันที “เธอยังได้เงินจากฟู่สือถิงอยู่งั้นเหรอ?”

เสิ่นอวี๋เชิดคางขึ้นเล็กน้อยด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม “อย่างน้อยจะได้อีกพันล้าน”

หวังหว่านจือ “เธอวางใจได้! ฉันจะไม่มีวันยอมให้ฉินอันอันคลอดเด็กในท้องออกมาได้อย่างราบรื่น!”

......

ตอนเย็น

ฉินอันอันเลิกงานกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่ามีรถจอดอยู่ที่ลานหน้าบ้าน

ในบ้านมีแขกงั้นเหรอ?

หลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้ว เธอเปิดประตูแล้วลงจากรถ

ที่ประตูวิลล่า เด็กสองคนเดินออกมาพร้อมกับอิ๋นอิ๋น

“แม่ขา!” รุ่ยลาเรียกชื่อเธอเสียงดังลั่น

ไมค์อุ้มรุ่ยลาขึ้นเมื่อเธอวิ่งมาหาฉินอันอัน

“ทำไมอิ๋นอิ๋นถึงอยู่ที่นี่?” ไมค์กล่าวอย่างงุนงง

อิ๋นอิ๋นเดินมาหาพวกเขาพร้อมยิ้มเบา ๆ “อันอัน ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ!” พูดจบเธอก็เดินไปเลย

ฉินอันอันหันไปมองทางรุ่ยลา “รุ่ยลา อิ๋นอิ๋นมาที่นี่ตอนไหนเหรอลูก?”

“เธอมาที่หน้าบ้านเราตอนที่หนูกับพี่ชายกำลังเรียนอยู่ค่ะ” รุ่ยลาขมวดคิ้ว “เธอพูดความลับเล็ก ๆ กับพี่ชาย แต่ไม่บอกหนู”

ฉินอันอันฟังแล้วหันไปมองลูกชายที่อยู่ไม่ไกล

ความลับเล็ก ๆ เหรอ?

เสี่ยวหานกับอิ๋นอิ๋นมีความลับอะไร?

“อันอัน เธอไม่ได้พูดว่าหิวแล้วงั้นเหรอ? ไปกินข้าวกันเถอะ!” ไมค์เร่งเธอ จากนั้นอุ้มรุ่ยลาเข้าบ้าน

เสี่ยวหานไม่คิดที่จะเป็นฝ่ายบอกความลับระหว่างเขากับอิ๋นอิ๋น เธอก็จะไม่ถาม

เธอควรเคารพลูกชายของตน

เสี่ยวหานสีหน้ากลุ้มใจ “ปล่อยฉันนะ!”

อิ๋นอิ๋นวางเขาลงแล้วถามพิธีกรว่า “พวกเราไปกันได้แล้วใช่ไหมคะ? ฉันจะพาเสี่ยวหานไปฉลองค่ะ!”

และที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ คือเด็กผู้ชายสองสามคนที่ได้รับรางวัลเช่นเดียวกัน อายุมากกว่าเสี่ยวหาน แต่ได้อันดับต่ำกว่าเสี่ยวหาน

พวกเขาไม่เต็มใจอย่างที่สุด

เมื่อเห็นอิ๋นอิ๋นจับมือเสี่ยวหาน ทันใดนั้นเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็ร้องออกมาว่า “นี่คือผู้หญิงโง่ที่เดินหลงทางเมื่อปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ? คนที่ฟู่สือถิงใช้เงินพันล้านค้นหาไง!”

“ให้ตายสิ! ดูเหมือนจะเป็นเธอจริง ๆ!” เด็กผู้ชายอีกคนตะโกนขึ้นมาเช่นกัน “ฉันสงสัยอยู่แล้วว่าฉินจือหานกระโดดข้ามมารอบชิงชนะเลิศแล้วยังคว้าแชมป์ไปอีกได้ยังไง! ที่แท้เพราะมีความสัมพันธ์กับฟู่สือถิง! เบื้องหลังน่ารังเกียจจริง ๆ!”

ทุกคนในสถานที่จัดงานมองเสี่ยวหานด้วยสายตาดูถูกและโจมตีเขาด้วยคำพูดที่เลวร้าย

ร่างกายของเขาตึงเครียด อารมณ์อันเจ็บปวดปั่นป่วนอยู่ในใจ

เขาไม่ได้พึ่งพาฟู่สือถิงเพื่อชัยชนะในการแข่งขัน!

ไม่ใช่เลย!

ดวงตาของเขาเป็นสีแดงแล้วเขาก็ขว้างถ้วยรางวัลในมือออกไปเสียงดัง ‘ปัง’!