รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 483

ชั่วพริบตาที่มองเห็นเขา เลือดในตัวของเสี่ยวหานเย็นยะเยือกทันที!

แม่เคยบอกให้อยู่ห่างจากเขา!

เสี่ยวหานก้าวขาเดินจากไป

“ฉินจือหาน!” ฟู่สือถิงเห็นว่าเขาหลีกเลี่ยงตนเองราวกับเขาเป็นตัวซวยจึงรีบเรียกเขาทันที

เสี่ยวหานชะลอฝีเท้าลง แต่ไม่ได้หยุดเดิน

ฟู่สือถิงทำได้เพียงรีบเดินไล่ตามเขาไป

“ฉินจือหาน ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่คนเดียว? อิ๋นอิ๋นล่ะ?” เขาขวางทางฉินจือหานเอาไว้

“อย่ามาใกล้ผม!” ฉินจือหานไม่อยากคุยกับเขาแล้วก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วย “จำไว้ว่าคุณติดหนี้คำขอของผมอยู่นะ! รับคำขอไปเดี๋ยวนี้เลย อย่าเข้ามาใกล้ผม! อย่าได้เข้ามาใกล้ผมตลอดชีวิต!”

ฟู่สือถิงมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ต่อต้านเขาแล้วรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาไม่อยากมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายขนาดนี้กับฉินจือหานเลย!

เพราะว่าพวกเขาแตกแยกกัน จึงส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อความสัมพันธ์ของเขากับฉินอันอัน

ถ้าหากตอนนั้นเขาไม่ได้พลั้งมือบีบคอฉินจือหาน ฉินอันอันคงไม่ห้ามเขาเข้าบ้านเธอ

“ฉันต้องขอโทษนายด้วย” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับขึ้นลงและพูดอย่างประนีประนอม “ขอโทษนะ”

เสี่ยวหานฟังคำขอโทษของเขาแล้วคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

คนที่ทะนงตนขนาดนั้นอย่างเขา จะยอมรับว่าตัวเองทำผิดพลาดได้ยังไง?

“ผมไม่สน!” เสี่ยวหานไม่มองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากการพูดคุยทั้งสองคนพังทลายลงแล้ว เสี่ยวหานก็สะพายกระเป๋านักเรียนแล้วก้าวเท้าออกจากสวนสาธารณะไป

ฟู่สือถิงเป็นห่วงความปลอดภัยของเขาจึงไล่ตามเขาไป “ฉันจะไปส่งนาย”

“ไม่ต้อง!” เสี่ยวหานปฏิเสธอย่างรุนแรง

ฟู่สือถิงอุ้มเขาขึ้นมาทันที “ฉันจะไปส่งนาย! โวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์! ไว้ฉันส่งนายกลับถึงบ้านแล้วฉันจะไปทันที!”

ที่ฉินกรุ๊ป

ประตูห้องทำงานของฉินอันอันถูกผลักออก

ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า

หลังจากเสี่ยวหานถูกส่งกลับมาที่บ้าน เขาก็ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง

ฟู่สือถิงรอฉินอันอันกลับบ้านอยู่ในห้องนั่งเล่น

รอบด้านเงียบสงบจนได้ยินเสียงเข็มหล่น

ทว่าอารมณ์ของเขายากที่จะสงบลง

เขารู้มาตลอดว่าฉินจือหานมีหน้าตาคล้ายเขามาก

แต่ว่าวันนี้เขาค้นพบว่าเด็กคนนี้ไม่เพียงแต่หน้าตาคล้ายเขาเท่านั้น แม้แต่นิสัยก็ยังคล้ายกันมาก!

ไม่ง่ายเลยที่เขาจะไม่คิดมาก

เจ้าหนูน้อยนิสัยผีเข้าผีออกคนนี้เป็นลูกบุญธรรมของฉินอันอันจริง ๆ เหรอ? ไม่ใช่ลูกชายของเขาจริง ๆ ใช่ไหม?