รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 487

บอดี้การ์ดเอ่ยปาก “ถ้าอย่างนั้นก็ไปหาคุณหมอคนนั้นแล้วเรียกให้ออกมาพบ!”

ผู้อำนวยการ “คุณยังจำชื่อหมอคนนั้นได้ใช่ไหม?”

บอดี้การ์ด “ผมจะรู้ได้ยังไง?! ตอนนั้นเธอสวมทั้งหมวกทั้งหน้ากาก ผมมองเห็นหน้าเธอไม่ชัดด้วยซ้ำ!”

ผู้อำนวยการ “ถ้าอย่างนั้นให้ผมไปถามคุณหมอในแผนกสูตินรีเวชวิทยาทีละคนก่อน ดูว่าพวกเขามีใครจำคุณฉินได้บ้าง”

ฟู่สือถิงก้าวเท้าเดินอออกไป

ในใจของเขามีคำตอบอยู่แล้ว

ฉินอันอันคงไม่ได้ทำแท้งตั้งแต่แรก

ฉินจือหานน่าจะเป็นลูกของเขา

เพียงแต่รู้ความจริงแล้วจะทำอะไรได้?

เขาทำร้ายเสี่ยวหานและเสี่ยวหานไม่มีทางให้อภัยเขา

ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ ฉินอันอันไม่เคยคิดจะบอกเรื่องลูกกับเขา ดังนั้นเธอไม่มีทางช่วยพูดแทนเขา

เขาไม่ตำหนิฉินอันอัน ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเอง!

ห้าปีก่อน เขาเคยพูดว่า ถ้าเธอตั้งท้องลูกของพวกเขา เขาจะบีบคอเด็กให้ตายด้วยมือของเขาเอง

ห้าปีต่อมา เขาเกือบจะบีบคอลูกของพวกเขาจริง ๆ

ดวงตาของเขาแดงก่ำ มีน้ำตาเอ่อคลออยู่ในนั้น

หลังจากขึ้นรถแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปด้วยความเร็วสูง

เขาขับมาถึงสตาร์ริวเอร์วิลล่าแล้วจอดรถ

หลังลงจากรถ เขาก็เดินมาที่ประตูบ้านฉินอันอัน

รถบีเอ็มดับเบิลยูสีแดงดึงดูดสายตาเขา

นี่ดูเหมือนจะเป็นรถของหลีเสี่ยวเถียน

เขากดกริ่งประตู

หลังจากนั้นไม่นานหลีเสี่ยวเถียนที่จูงมือรุ่ยลาไว้ด้วยก็ปรากฏตัวขึ้น

เธอชะงักฝีเท้าลง ไม่กล้าเดินต่อและไม่กล้าเปิดประตูลานบ้านให้เขา

นี่เขาไม่ได้นอนทั้งคืนงั้นเหรอ?

หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เขาคงไม่ได้…เป็นบ้าขึ้นมาอีกนะ?!

หลีเสี่ยวเถียนจับมือเล็ก ๆ ของรุ่ยลาแน่นแล้วตอบเขาอย่างคลุมเครือ “วันนี้เธอมีธุระข้างนอกนิดหน่อย แต่ฉันไม่รู้ว่าเรื่องอะไร”

“เสี่ยวหานล่ะ?” น้ำเสียงของเขาแหบห้าว

“ฟู่สือถิง คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” หลีเสี่ยวเถียนมึนงง “ถ้าคุณยังไม่พูดอีก ฉันจะโทรหาอันอัน”

“ไม่มีอะไร…ผมผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยม” ท่าทางของเขาหม่นหมอง ว่าแล้วก็หันหลังเตรียมจากไป

หลังจากที่เขาหันหลังไป ไม่ถึงสามวินาทีก็มีเสียงดัง ‘ตู้ม’ !

ร่างของเขาล้มลงกับพื้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า!