รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 498

ฟู่สือถิงไม่ได้มาตามนัดเพราะเขาอยู่กับเสิ่นอวี๋

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ฉินอันอันอึดอัดที่สุด

สิ่งที่อึดอัดที่สุดคือ เธอจำได้ว่าฟู่สือถิงและเสิ่นอวี๋ก็เคยมีลูกด้วยกัน

ไม่เพียงเท่านั้น เสิ่นอวี๋ยังหาว่าลูกของพวกเขาถูกเธอฆ่า!

และฟูสือถิง... ก็เชื่อแบบนั้น

ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ตั้งท้องลูกคนนี้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเธอฉายแววขมขื่น

เธอวางสายโทรศัพท์ แรงในร่างกายของเธอหมดลง เธอรีบจับโต๊ะไว้

เด็กทั้งสองเห็นว่าเธอผิดปกติจึงกระโดดลงจากเก้าอี้ทานอาหารทันที

“แม่! เป็นอะไรไปคะ?!” รุ่ยลาพูดพลางมีหยดน้ำตาใสไหลออกมา

“แม่ เขาไม่มาแล้วใช่ไหมครับ?” เสี่ยวหานเดา “แม่ไม่ต้องร้องไห้ เรากลับบ้านกันเถอะ!”

ฉินอันอันกลั้นน้ำตาลงท้องและพูดอย่างรู้สึกผิด “ลูกสองคนหิวแล้วใช่ไหม? แม่จะพาไปกินข้าวข้างนอกนะ”

เด็กทั้งสองส่ายหน้า

“แม่ หนูไม่หิวค่ะ! หนูแค่โกรธ...” ดวงตาของรุ่ยลาแดงก่ำ ความคับข้องใจของเธอไม่สามารถระงับได้

วันนี้เธอสวมชุดที่สวยที่สุดของตัวเองเป็นพิเศษและยังเอาของขวัญมาให้อิ๋นอิ๋นด้วย

เห็นได้จากตรงนี้ว่าเธอให้ความสำคัญกับมื้อเย็นวันนี้มากแค่ไหน

แต่พวกเขากลับผิดนัด!

ฟู่สือถิงโกหก!

อิ๋นอิ๋นโกหก!

“แม่ เราออกไปกินข้าวข้างนอกกันเถอะครับ!” เสี่ยวหานกลัวว่าแม่ของเขาจะหิว เขาจึงพูดอย่างสมเหตุสมผล

ฉินอันอันตอบรับและพาเด็กทั้งสองออกจากห้องส่วนตัว

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะออกไป พนักงานก็ตื่นตระหนก “คุณฉิน คุณกับลูก ๆ ยังไม่ได้ทานข้าวเลยนะครับ! ให้ผมสั่งห้องครัวให้เสิร์ฟอาหารตอนนี้เลยไหมครับ? อาหารพร้อมแล้ว...”

ฉินอันอันหยุดและตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะ”

พนักงานเสิร์ฟไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและรู้สึกสับสน

แต่ฉินอันอันยืนกรานที่จะออกไป พนักงานเสิร์ฟก็ไม่กล้ารั้งเธอ “คุณฉิน คุณสามารถนำของขวัญที่อยู่ในห้องส่วนตัวกลับไปได้นะครับ หากคุณไม่สะดวกเอากลับ คุณสามารถทิ้งที่อยู่ไว้ให้ผม แล้วผมจะส่งไปที่บ้านของคุณ”

คุณหมอมาที่นี่เพื่อท่องเที่ยวและอาศัยอยู่ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงแต่ห่างไกลจากตัวเมือง

ต้องใช้เวลาขับรถไปที่นั่นเกือบสองชั่วโมง

เป็นผลให้หลังจากพบหมอแล้ว คุยธุระกันไม่นาน อารมณ์ของเสิ่นอวี๋ก็เริ่มดิ่งลง...

เธอเริ่มร้องไห้เรื่องที่เธอทุ่มเทกับอาการเจ็บป่วยของอิ๋นอิ๋นไปมากแค่ไหน และยังร้องไห้เพราะตัวเองรักเขามากแค่ไหน แต่กลับถูกเขามองว่าเป็นภัยพิบัติและปลีกตัวหนี...

ฟู่สือถิงไม่ลืมนัดเรื่องอาหารค่ำของตัวเองกับฉินอันอัน

เขาเดินทางกลับเข้าเมืองเวลาสิบหกนาฬิกาสามสิบนาที

เสิ่นอวี๋ขอให้เขาไปส่งเธอ

คำขอนี้ถือว่าไม่มากเกินไป เขาจึงตอบตกลง

จริง ๆ แล้วระหว่างเดินทานเงียบสงบมากจนกระทั่งฉินอันอันโทรมา

การโทรของฉินอันอันดูเหมือนจะทำร้ายเสิ่นอวี๋!

เสิ่นอวี๋จึงพูดอย่างนั้นออกมา!

ฟู่สือถิงไม่คิดว่าจู่ ๆ เสิ่นอวี๋จะสูญเสียการควบคุมตัวเอง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ในเวลานั้น