รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 507

จู่ ๆ ก็มีแสงส่องมาจากระยะไกล

ทันทีที่เธอเห็นที่มาของแสง หัวใจที่ตึงเครียดของเธอก็ผ่อนคลายลง

“ฉินอันอัน!” เขาตะโกนชื่อของเธอดังขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเขา น้ำตาแทบจะไหล ดวงตาของเธอร้อนผ่าว

“ฉินอันอัน อย่าขยับ! ที่นี่คือเขตวางทุ่นระเบิด!” ฟู่สือถิงเห็นแสงส่องมาจากฝั่งเธอ จึงมั่นใจว่าเป็นเธอจริง ๆ เขาจึงกล่าวเตือนอย่างเข้มงวด

ฉินอันอันน้ำตาไหลลงมาทันที

‘ถ้าที่นี่เป็นเขตวางทุ่นระเบิดจริง ๆ หัวหน้าเฉินจะยอมให้เขาเข้ามาเสี่ยงเหรอ?’

‘วันนี้เขาไม่ได้เอาสมองออกมาด้วยรึไง?’

‘อีกอย่าง ถ้าสถานที่แห่งนี้เป็นเขตทุ่นระเบิดจริง ๆ เธอคงไม่มีทางเข้ามาได้!’

ในความทรงจำของเธอ เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายที่ฉลาดที่สุด แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงกลายเป็นคนโง่ล่ะ?

“ที่นี่ไม่ใช่เขตทุ่นระเบิดเสียหน่อย!” เธอสะอื้น “คุณมานี่เร็วเข้า!”

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็รีบวิ่งไปหาเธอทันที

ดวงตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตา รู้สึกได้เพียงกลุ่มแสงในระยะไกลเคลื่อนเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนเธอจะรู้สึกถึงลมหายใจอันร้อนแรงของเขา

เธอยกมือขึ้นแล้วรีบเช็ดน้ำตา

สักพักเขาก็มาหาเธอ

“ฉินอันอัน พวกเขาบอกว่าคุณหลงทาง คุณไม่ได้หลงทางใช่ไหม?” เขาหายใจแรง มือของเขาจับแขนของเธอไว้แน่น

“ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบแล้วนะ ฉันจะหลงทางได้ยังไง?” เธอสะบัดมือของเขาออกแล้วมองเขาด้วยดวงตาเรียว “คุณกลายเป็นคนหลอกง่ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?!”

“ผมจะมาขอโทษคุณ” เขาไม่สนใจว่าจะถูกหลอกหรือไม่ ตราบใดที่เขาเห็นเธอ “ฉินอันอัน คุณมาที่นี่เพราะหนีผมเหรอ?”

ดวงตาที่ร้อนแรงของเขามองตรงไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ

แสงสลัว แต่เขาสามารถเห็นความคับข้องใจและน้ำตาบนใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน

เขาเดินตามเธอไปช้า ๆ

“คุณตามฉันมาทำไม?” เธอหันกลับมาถามเขา “คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อบริจาคเงินเหรอ?”

รูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเขาถูกซ่อนอยู่ในแสงสลัว

“ผมมาที่นี่เพื่อตามหาคุณ” ดวงตาของเขามืดมนและเสียงของเขาหนักแน่น “ผมพาอิ๋นอิ๋นไปหาหมอชื่อเฟ่ยเค่อลั่วเมื่อบ่ายวานนี้ เสิ่นอวี๋เป็นคนแนะนำมา เธอบอกว่าหมอที่ชื่อเฟ่ยเค่อลั่วคนนี้สามารถช่วยรักษาอาการป่วยของอิ๋นอิ๋นได้”

ฉินอันอันสูดหายใจแล้วพูดด้วยพลางดวงตาสีแดง “เฟ่ยเค่อลั่วช่วยอิ๋นอิ๋นไม่ได้หรอก! อย่าโดนหลอกอีกล่ะ!”

ฟู่สือถิงเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่นและไม่พูดอะไร

เมื่อเธอพูดว่า ‘อย่าถูกหลอกอีก’ เธอหมายความว่าเขาถูกเสิ่นอวี๋หลอกหรือเปล่า?

“แล้วไงต่อ? คุณพูดต่อสิ!” เธอกัดฟันและดันหน้าอกของเขาด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอ

“จากนั้นพอถึงเวลาสี่โมงครึ่ง ผมกำลังขับรถกลับ และเสิ่นอวี๋ก็ขอให้ผมขับรถไปส่งในเมือง” เขากล่าวตามความจริง

“คุณก็เลยไปส่งเธอเหรอ?” ฉินอันอันยิ้มเยาะและน้ำตาไหล “เธอขอให้คุณไปส่ง คุณก็ไป คุณเชื่อฟังเธอมากขนาดนี้ แสดงว่าคุณยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?!”