รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 514

ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ตรวจดีเอ็นเอความเป็นพ่อลูกกับเสี่ยวหาน แต่รูปร่างหน้าตาและบุคลิกของเสี่ยวหานนั้นคล้ายคลึงกับเขามาก ดังนั้นเขาจึงสรุปได้ว่าเสี่ยวหานเป็นลูกชายของเขาอย่างแน่นอน

และฉินอันอันเคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ว่ารุ่ยลาคือลูกสาวแท้ ๆ ของเธอ

ผู้หญิงคนหนึ่งจะให้กำเนิดเด็กที่โตพอ ๆ กันพร้อมกันสองคนได้ยังไง?

มีความเป็นไปได้อย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือเด็กสองคนนี้เกิดจากครรภ์เดียวกัน

เมื่อคืนเขาคิดมาถึงตรงนี้ก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับ

เพราะว่า… เขาชอบรุ่ยลามาก

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาได้พบหน้าลูกทั้งสองคนของฉินอันอัน เขาก็ยิ่งชอบรุ่ยลามากขึ้น

ไม่ว่ารุ่ยลาจะเกิดจากฉินอันอันกับใครก็ตาม เขาก็ไม่เคยเกลียดรุ่ยลาเลย อาจเป็นเพราะรุ่ยลาหน้าตาคล้ายกับฉินอันอันมาก

อีกทั้งรุ่ยลายังมีบุคลิกที่น่าสนใจมาก ถึงแม้ว่าเธอจะดูน่ารัก แต่จากนิสัยของเธอนับว่าไม่ใช่คนหัวอ่อนเลย

เธอเป็นคนแปลกและซุกซนเล็กน้อย

เขาขาดรสชาติแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกชอบมาก

“แฝดคืออะไรเหรอคะ?” รุ่ยลากระพริบดวงตาโตที่ไร้เดียงสาและอยากรู้อยากเห็นของเธอ ขนตากระพรือ “แม่ของหนูไม่เคยพูดเรื่องนี้กับหนูเลย! หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”

ความหวังที่เกิดขึ้นในใจฟู่สือถิงดับลงทีละน้อย

หรือว่ามันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดงั้นเหรอ?

แต่ว่าเด็กสองคนนี้ ตกลงแล้วเป็นยังไงกันแน่?

เขาอยากพาเด็กสองคนนี้ไปตรวจดีเอ็นเอจริง ๆ แต่ว่าเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามถ้าไม่ได้รับความยินยอมจากฉินอันอัน

มิฉะนั้นเขาจะได้รับการให้อภัยยากขึ้นไปอีก

“คุณไม่บอกหนู งั้นหนูจะไปถามแม่แล้วนะ!” รุ่ยลาบุ้ยปากเล็ก ๆ ของเธอ แล้วแกล้งทำท่าจะขึ้นไปชั้นบน

ฟู่สือถิงกลัวว่าเธอจะปลุกฉินอันอันให้ตื่น ดังนั้นจึงอุ้มเธอขึ้นแล้วก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่ห้องครัว

หลังจากคำนี้ เขาก็ไม่ทันได้พูดคำอื่นออกมา

เสียงร้องไห้ของรุ่ยลาดังก้องไปทั่ววิลล่าทันที!

“ฮือ ๆ ๆ! แม่ขา!” รุ่ยลาร้องไห้พลางตะโกนจนสุดเสียง “แม่! พี่ชาย! คนเลวจุ๊บแก้มหนู! ฮือ ๆ ๆ! หนูไม่อยากให้เขาจุ๊บหนู ฮือ ๆ ๆ!”

ทันใดนั้น ทุกคนในวิลล่าต่างรีบเข้ามา

ฉินอันอันและเสี่ยวหานรีบรุดลงมาชั้นล่าง ไมค์วิ่งอยู่แนวหน้าจนผมสีทองบนหัวเหมือนเล้าไก่ เขาอุ้มรุ่ยลาขึ้นทันทีแล้วตบหลังเธอด้วยมือใหญ่ “ที่รัก คนเลวคนไหนรังแกเธอกัน? ฮึ?!”

ดวงตารุ่ยลาชุ่มไปด้วยน้ำตาแล้วนิ้วก้อยก็ชี้ไปทางฟู่สือถิงที่อยู่ในครัว

ไมค์มองเห็นฟู่สือถิงแล้วรู้สึกเหมือนถูกผีหลอกตอนกลางวัน “คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง? มืดแล้วเหรอ? ให้ตายเถอะ! นี่ผมหลับไปทั้งวันเลยงั้นเหรอ? เป็นไปได้เหรอเนี่ย?”

ฉินอันอันหยิบทิชชู่เช็ดน้ำตาให้ลูกสาว

“ลูกรัก เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะ? ใครจูบหนู?” ฉินอันอันได้ยินไม่ถนัด