รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 516

เธอพูดได้ค่อนข้างมีไหวพริบ แต่เขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ของเธอ

ความหมายของเธอก็คือ ไม่ว่าเสี่ยวหานและรุ่ยลาจะเป็นฝาแฝดหรือไม่ และไม่ว่าเสี่ยวหานจะเป็นลูกชายหรือไม่ก็ตาม คุณอย่าได้คิดสนใจเด็กสองคนนี้ มีเพียงแค่เด็กในท้องคนนี้เท่านั้นที่เป็นของคุณ

ว่ากันตามอารมณ์ในอดีตของเขา เขาต้องโกรธแน่ ๆ แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขานับว่ามั่นคง มีหนึ่งคนก็ดีกว่าไม่มีเลย

เธอใส่ยาให้เขาเสร็จแล้วก็เอาผ้าก๊อซสีขาวมาพันรอบแผล

“ติดปลาสเตอร์ก็พอแล้ว” เขารู้สึกว่าการใช้ผ้าก๊อซพันแผลมันดูรุนแรงและโอเวอร์ไปหน่อย คนที่ไม่รู้จะนึกว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

เธอไม่สนใจคำขอของเขาและพันมือเขาด้วยผ้าก๊อซ

“สองวันนี้อย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ” เธอสั่ง

“งั้นผมจะอาบน้ำยังไง?” เขาถาม

“คุณไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนเลยเหรอ?” เธอเลิกคิ้วขึ้น อยากพูดประชดใส่ แต่เมื่อคิดว่าอาการบาดเจ็บของเขาเกิดจากลูกสาวของเธอ จู่ ๆ ความแรงนั้นก็หายไป “ถ้าคุณอาบมือเดียวไม่ได้แล้วไม่อยากให้ใครช่วยก็สวมถุงมือกันน้ำ”

เขามองดูมือตัวเองที่พันผ้าก็อซไว้แน่นแล้วถามอย่างสบาย ๆ ว่า “เมื่อไหร่ถึงจะรู้ว่าลูกของเราเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?”

“คลอดออกมาก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?” เธอวางยาลงแล้วเดินไปที่ประตู “รู้ก่อนก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี”

“ผมหวังว่าจะเป็นผู้หญิง” เขาเดินมาตรงหน้าเธอช้า ๆ แล้วอธิษฐานอย่างงดงามว่า “ขอให้เหมือนกับรุ่ยลา”

“เวลาที่เราต้องการสิ่งใด พระเจ้ามักจะให้สิ่งตรงข้ามอยู่บ่อย ๆ นะคะ” เธอจงใจขัดคอเขา “อาจจะเป็นลูกชายก็ได้”

แสงริบหรี่ในดวงตาเขาจางหายไป

เห็นได้ว่าเขาชอบลูกสาวจริง ๆ และไม่ชอบลูกชายมากนัก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตั้งแต่แรกเขาดุร้ายกับเสี่ยวหานมากขนาดนั้น

ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เสี่ยวหานที่พูดจาก้าวร้าวกับเขา แต่เป็นรุ่ยลาที่พูด ผลลัพธ์ที่ได้คงจะต่างออกไป

“มือของคุณเป็นแบบนี้แล้ว ยังคิดจะแสดงความสามารถอะไรอีกล่ะคะ? ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ช่วย คุณก็ถูกมองว่าเกะกะอยู่ดีนั่นแหละ ฮ่า ๆ ๆ!”

ฉินอันอันฟังต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ เธอจึงดึงหลีเสี่ยวเถียนออกมาจากห้องครัว

ฟู่สือถิงยืนกรานจะทำอาหารให้เธอและลูกทั้งสองคน เธอทัดทานเขาไม่ได้ เธอจึงเลือกไม่ใส่ใจเขาแทน

อย่างไรก็ตาม มีโจวจื่ออี้มาช่วย ก็คงไม่ใช่ปัญหาใหญ่แล้ว

“ฉินอันอัน เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอไม่บอกฉันเลยนะ วันไหนเธอแต่งงานกับเขา เธอถึงจะเอาสมุดทะเบียนสมรสมาบอกฉันสินะ?” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างไม่พอใจ

“เขาแค่มาทำอาหารเท่านั้นเอง เธออย่ามโนขนาดนั้นสิ” ฉินอันอันปอกส้มแล้วยื่นให้เธอ

“ฮึ! เธออย่าคิดจะดีดฉันออกด้วยส้มลูกเดียว อย่างน้อยก็ต้องบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอสองคนที่เมืองซี พระเอกนางเอกในละครที่ฉันตามอยู่ยังไม่คืบหน้าเร็วเท่าพวกเธอเลย!” หลีเสี่ยวเถียนกินส้มอย่างฉุนเฉียว

ฉินอันอันเห็นว่าไม่สามารถหลบหนีการถูกซักไซ้ได้ ทำได้แค่หลีกเลี่ยงส่วนสำคัญ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองซีเพียงแค่เล็กน้อย