รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 520

เธอกำลังจะพูด แต่กลับต้องตกใจกับประกายของน้ำตาในดวงตาและความอ่อนแอที่ไม่ปิดบังของเขา

“ฟู่สือถิง… เธอเรียกชื่อเขาอย่างอดไม่ได้

เธออยากจะถามว่าคุณเป็นอะไร

แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยถาม ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็จับแขนเธอแล้วดึงเธอเข้ามาให้อ้อมแขนเขา

เธอใช้แขนยันตัวไว้ จนตาเธอสั่นไหว

ใบหน้าของพวกเขาห่างกันไม่กี่เซนติเมตร

เธอมองเห็นความรู้สึกที่แตกกระจายในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน

“สือถิง เป็นอะไรไป?” หัวใจของเธอรัดแน่นเป็นลูกบอล น้ำเสียงเบาลงไม่รู้ตัว

”ผมฝันว่าคุณทิ้งผมไปแล้ว” ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เสียงก็แหบพร่า “คุณจากไปกับผู้ชายอื่น”

เธอพูดไม่ออกราวกับก้างปลาติดคอ

เธอไม่มีวันบอกเขาว่าตอนที่เขาอยู่กับเสิ่นอวี๋ก่อนหน้านี้ เธอฝันร้ายบ่อย ๆ ว่าเขาแต่งงานกับเสิ่นอวี๋

เพราะว่าใส่ใจ ดังนั้นก่อนจะได้ก็กลัวว่าจะไม่ได้ พอได้มาก็กลัวว่าจะต้องเสียไป

“นั่นมันแค่ความฝัน ไม่ใช่ความจริงค่ะ” นิ้วของเธอค่อย ๆ เช็ดน้ำตาจากหางตาของเขา

“คุณห้ามคบกับผู้ชายอื่นนะ” ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยินคำอธิบายของเธอ ฝ่ามือใหญ่ของเขากำมือเล็ก ๆ ของเธอไว้แน่น

“ฉันไม่ได้คบกับผู้ชายคนอื่นค่ะ” มือของเธอถูกเขาจับไว้แน่นเกินไปจนรู้สึกเจ็บนิดหน่อย

แต่เธอไม่ได้ดึงกลับ

เพราะถ้าเธอทำแบบนี้ มีแต่จะทำให้จับแน่นขึ้น

“คุณสาบานสิ” เขากลัวว่าเธอจะหนีไปจึงใช้มืออีกข้างจับเอวเธอไว้แน่น “คุณสาบานสิว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่คบกับผู้ชายคนอื่น”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยว่า “คุณขอฉันแบบนี้ แต่ถ้าคุณคบกับผู้หญิงอื่นล่ะ?”

“นอกจากคุณแล้วผมก็ไม่ต้องการใครอีก” เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาลึกล้ำอย่างสเน่หาและพูดอย่างดื้อรั้นว่า “นอกจากผม คุณคบผู้ชายคนไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

“ฟู่สือถิง ฉันไม่เคยคิดอยากจะคบกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น” เธอพูดย้ำทีละคำ “ฉันแค่อยากเลี้ยงลูกเท่านั้น”

......

ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

รุ่ยลาอยากเล่นกับเสี่ยวหาน แต่เสี่ยวหานปฏิเสธ

“พี่ชาย พี่โกรธที่หนูกินล็อบสเตอร์ที่พ่อทำใช่ไหมคะ?” รุ่ยลารู้ทุกอย่าง แต่ว่าเธอตะกละ เธอไม่อาจปฏิเสธความเย้ายวนของอาหารอร่อย ๆ ได้

“ก่อนหน้านี้เรียกเขาว่าพ่อจอมวายร้ายตลอด! ตอนนี้เรียกว่าพ่อเฉย ๆ แล้วเหรอ?” เสี่ยวหานไม่ค่อยพูดมากขนาดนี้ในคราวเดียว

เห็นได้ชัดเลยว่าเขาโกรธมาก!

‘กะอีแค่กุ้งล็อบสเตอร์สามตัวที่มีช็อคโกแลตนิดหน่อยเนี่ยนะ?’

‘ที่บ้านไม่มีเงินซื้อกุ้งล็อบสเตอร์หรือช็อคโกแลตให้เธอกินหรือไง?’

ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ขอรุ่ยลาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและปิดปากด้วยมือเล็ก ๆ “พี่ชาย เมื่อกี้หนูพูดผิดไป! เขาเป็นพ่อจอมวายร้าย!”

“ตอนนี้ที่บ้านมีคนเยอะมาก อย่าเรียกเขาว่าพ่อlb! เรียกพ่อจอมวายร้ายก็ไม่ได้!” เสี่ยวหานพูดอย่างเข้มงวด