รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 529

หรือว่าฉินอันอันกลับไปแล้ว?

ไม่มีหรอกเหรอ?

รองประธานสูดหายใจ แล้วเคาะประตูสำนักงานที่เปิดอยู่

ฟู่สือถิงเงยหน้าขึ้นมองและเห็นรองประธานก็พูดทันที “เข้ามา แล้วปิดประตู”

รองประธานได้แต่อึ้ง

น่ากลัวมาก!

แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะไม่แตกต่างจากปกติ แต่คำห้าคำนี้ ‘เข้ามา แล้วปิดประตู' ก็ดูน่ากลัวเล็กน้อย

รองประธานเดินเข้ามาด้วยตัวสั่นเทาและปิดประตูสำนักงาน

“ประธานครับ คุณฉินล่ะครับ?”

ฟู่สือถิงผลักเอกสารไปด้านข้างแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายมีธุระอะไรกับเธอ?” เขาชะงักแล้วพูดเสียงเศร้า “เธอกลัวพวกนาย”

เหงื่อท่วมแผ่นหลังรองประธาน “ประธานครับ ผมขอโทษจริง ๆ! ผมจะไปขอโทษคุณฉินเดี๋ยวนี้!”

ฟู่สือถิงขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นายคิดว่าเธอยังอายไม่พอเหรอ?”

รองประธานก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อมด้วยสีหน้าสื่อว่า 'อย่างที่คุณกล่าว'

“สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ห้ามให้รั่วไหลเด็ดขาด!” ฟู่สือถิงกล่าว

รองประธานพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณไม่ต้องกังวล! ผมจะไม่พูดเด็ดขาด!”

“ฉันยังมีเรื่องต้องทำ อีกครึ่งชั่วโมงนายพาคนเหล่านั้นมาหาฉันหน่อย” น้ำเสียงของฟู่สือถิงกลับมาเป็นน้ำเสียงสงบตามปกติ

รองประธานถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ดูเหมือนว่าวันนี้ประธานจะอารมณ์ดีจริง ๆ!

......

ฉินอันอันขับรถบนถนนอย่างไร้จุดหมาย

“ฮ่าๆๆ! ประธานผู้มีอำนาจเหนือกว่ากลายเป็นสุนัขคลั่งไคล้แล้วเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนจินตนาการถึงฉากนั้นในใจ

“เกือบ...” ฉินอันอันจิบน้ำและไม่สามารถกำจัดความโกรธของเธอได้ “แล้วเราสองคนก็อยู่บนโซฟาในห้องทำงานของเขา...”

“แม่เจ้า! น่าตื่นเต้นสุด ๆ! แล้วทำไมเธอถึงดูไม่มีความสุขล่ะ? หรือว่า... เขาไม่เก่งเรื่องนั้น?!” หลีเสี่ยวเถียนอกสั่นขวัญแขวน

ถ้าเธอเดาถูก เธอจะต้องชวนฉินอันอันให้ไปหาผู้ชายคนอื่นแน่นอน

ฉินอันอันสูดหายใจแล้วใช้มือทั้งสองจับหน้าผาก “เราสองคนอยู่ในออฟฟิศ... และมีกลุ่มพนักงานของเขาเห็น”

หลีเสี่ยวเถียนประหลาดใจ “เธอสองคนสุดยอดมาก!”

“ฉันจะไม่ไปบริษัทของเขาอีก” ฉินอันอันกัดฟันและรู้สึกเสียใจมาก “ตอนแรกเขาบอกว่าจะมาหาฉันที่บ้าน ทำไมฉันไม่ตอบตกลง? ทำไมฉันต้องไปบริษัทเขาด้วย? เฮ้อ ฉันกลัวกระทบงานของเขา... แต่ฉันก็ยังไปบริษัทเขา เขาก็ไม่เป็นอันทำงาน!”

“อันอัน ไม่ต้องเสียใจ! มันเกิดขึ้นแล้ว แค่ยอมรับมันก็พอ! เรื่องนี้คงจะแพร่กระจายไปทั่วบริษัทของเขาแล้ว” หลีเสี่ยวเถียนเติมเชื้อไฟลงในกองไฟ “การซุบซิบนินทาแบบนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ!”

ฉินอันอันสงบสติอารมณ์ได้ในที่สุด “จริงสิ เธอสั่งอะไรให้ฉันทางออนไลน์หรือเปล่า? ฉันได้รับพัสดุจากประเทศบีเมื่อตอนเที่ยง”