ที่ผ่านมาเธอได้บอกอะไรเขาบ้าง?
ตอนนี้เธอต้องไปประเทศบี
ไม่ว่าเขาจะเห็นด้วยหรือไม่ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้
นอกจากนี้เธอไม่อยากให้เขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
เธอสูดหายใจแล้วเดินต่อ...
เดินต่อไปอีกไม่ถึงสิบเมตรก็ถึงทางเลี้ยว
แค่เลี้ยวไปเขาก็มองไม่เห็นเธอแล้ว
“ฉินอันอัน!” ฟู่สือถิงเห็นเธอเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง เลือดในร่างกายของเขาก็เดือดพล่านทันที!
เขารีบวิ่งไปที่ประตูเช็คอินด้วยดวงตาสีแดงสด...เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้ามเขาทันที
“ฉินอันอัน! หันกลับมา!” เขาทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดในห้องโถงสนามบินที่มีผู้คนพลุกพล่านและตะโกน “หันกลับมา! มองผม!”
เท้าของฉินอันอันรู้สึกเหมือนถูกเข็มตำ
เดินไปถึงมุมทางเดินที่ห่างออกไปเพียงสิบเมตร แต่กลับต้องใช้กำลังทั้งหมดของเธอที่มี
หลังจากที่เขามองไม่เห็นเธอ เธอก็พิงผนังกระจกและร้องไห้ออกมา
“ไมค์ ปล่อยเขาไป!” เธอเอามือปิดหน้าแล้วพูดด้วยความเจ็บปวด
ไมค์ขมวดคิ้วสีหน้าลำบากใจ “เขาไม่มีทางฟังฉันหรอก ถ้าเธอเป็นแบบนี้อย่าไปดีกว่า ฉันจะโทรหาจื่ออี้!”
หลังจากที่ไมค์โทรหาโจวจื่ออี้แล้ว เขาก็จับมือของฉินอันอันแล้วพาเธอออกไป
......
หลังจากที่โจวจื่ออี้มาถึงสนามบิน เขาก็เห็นฟู่สือถิงอยู่ในฝูงชน
เขายืนอยู่ที่ประตูหมายเลขสี่
ฉินอันอันนั่งเครื่องบินไปแล้ว
หัวใจและจิตวิญญาณของเขาก็บินหนีไปเช่นกัน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกทิ้งแบบนี้
ฟู่สือถิงเห็นสายตาโจวจื่ออี้ลังเล จู่ ๆ หัวใจของเขาก็แข็งกระด้างราวกับน้ำแข็ง!
แม้แต่โจวจื่ออี้ก็ยังรู้ว่าทำไมเธอถึงไป แต่เธอปฏิเสธที่จะบอกเขา
เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาบวมปูดด้วยความโกรธ เขาคว้าคอของโจวจื่ออี้ด้วยฝ่ามือใหญ่แล้วตะคอก “อย่าให้ฉันต้องลงมือ!”
โจวจื่ออี้หายใจไม่ออก เขารีบพูด “เว่ยเจิน… เกิดเรื่องกับ...เว่ยเจินครับ...”
คิ้วเข้มของเขาขมวด แสงวาบในดวงตาของเขาหรี่ลงทีละน้อย
เขาปล่อยมือ
โจวจื่ออี้ลูบคอและไอสองสามครั้ง
“ประธานครับ ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านเถอะครับ! คืนนี้ไม่มีเที่ยวบินไปประเทศบีแล้ว และ... ที่ฉินอันอันไม่ได้บอกคุณ เพราะเธอไม่อยากให้คุณเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
ฟู่สือถิงสูดหายใจแล้วกัดฟันพูด “ทำไมถึงไม่อยากให้ฉันเข้าไปเกี่ยวข้องล่ะ? มีเรื่องอันตรายเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
โจวจื่ออี้ “ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่ทั้งสองคนรีบไปประเทศบี จะต้องเป็นเรื่องร้ายแรงแน่นอนครับ”
“ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกของฉัน... แต่เธอกลับยอมเสี่ยงเพื่อผู้ชายอีกคน... เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อผู้ชายคนนั้นได้ แล้วชีวิตลูกของฉันล่ะ?! เธอไม่บอกฉันสักคำ เธอไม่เคยเห็นใจฉันเลย! เธอเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่?”! ดวงตาของฟู่สือถิงชื้นพลางกำหมัดแน่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...