รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 548

เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที ท้องฟ้าด้านนอกมืดลง

ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมา ถึงแม้ไม่หนักมากแต่ก็มากพอที่จะรบกวนจิตใจได้

“คุณฉิน ยาเย็นลงแล้ว” มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

ฉินอันอันได้สติกลับมา เธอเดินไปที่ถังไม้แล้วยื่นมือไปทดสอบอุณหภูมิของยาน้ำ

“เอาศพลงเลย!” เธอพูด

“เอ่อ…ใส่ไปแบบนี้ จะไม่แช่จนเน่าเหรอ?” ผู้ช่วยอิ๋นหวังถาม “คุณฉิน คุณสามารถทำให้คนตายกลับมามีชีวิตได้จริง ๆ ใช่ไหม?”

ฉินอันอันมองเขาอย่างเย็นชา “คุณกำลังตั้งคำถามกับฉันเหรอ?”

“ฉันแค่อยากรู้”

ฉินอันอันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “นี่คือยาสูตรลับ ศพจะไม่เน่าเปื่อย”

ผู้ช่วยเห็นว่าเธอจริงจังอย่างมากในสิ่งที่พูด ดังนั้นจึงไม่ตั้งคำถามอีก

บอดี้การ์ดสองสามคนยกศพหญิงสาววางไว้ในถังไม้

ฉินอันอันมองเห็นใบหน้าตื่นตระหนกในระดับต่าง ๆ ศพหญิงสาวเมื่อสิบกว่าปีก่อน ไม่ว่าจะสวยขนาดไหนก็ไม่มีใครชื่นชมความงามของเธอ

คนตายไม่ได้น่ากลัว ที่น่ากลัวคือสิ่งที่เราไม่รู้

“คุณฉิน ต้องทำอะไรต่อไป?” ผู้ช่วยถาม

“รอ” ฉินอันอันยืนอยู่ข้างถังและพูดเสียงเรียบ

ผู้ช่วยใบหน้ามีประหลาดใจ “รออะไร?”

“รอให้เธอคืนชีพกลับมา” หลังจากที่ฉินอันอันพูดสิ่งนี้แล้ว ในใจของเธอรู้สึกกลัวจริง ๆ ดังนั้นจึงมองออกไปนอกหน้าต่าง

แล้วพูดพึมพำว่า “พวกคุณไม่รู้สึกว่าในห้องนี้มันมืดไปหน่อยเหรอ? เปิดไฟสิ!”

ผู้ช่วยรู้สึกว่าเธอดูฟุ้งซ่านเล็กน้อย แต่ก็ยังส่งสายตาไปที่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้าง ๆ

บอดี้การ์ดกดสวิตช์เปิดไฟ แต่โคมไฟระย้าบนเพดานกลับไม่สว่างอย่างที่คิด

ฉินอันอันมองดูภาพนี้แล้วไฟแห่งความหวังก็จุดประกายขึ้นในใจ

“อยู่ชั้นบน ฉันให้บอดก้าร์ดเฝ้าเธอไว้แล้วค่ะ!” ผู้ช่วยอยู่ข้างกายอิ๋นหวัง “ระบบไฟฟ้าของวิลล่าถูกคนทำลาย จะต้องเป็นคนของฉินอันอันทำแน่ ๆ ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะลงมือคืนนี้”

อิ๋นหวังเดาไว้แล้ว

ปัญหาสำคัญที่สุดในตอนนี้คือไม่มีไฟฟ้า เขารู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นคนตาบอดไปแล้ว

เขาร้องตะโกนด้วยความโกรธ “ไฟฉุกเฉินล่ะ?!”

ผู้ช่วยเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ “ระบบไฟฟ้าฉุกเฉินก็ถูกทำลายเช่นกัน ช่างบอกว่าจะซ่อมแซมโดยเร็วที่สุด”

“สวะ! สวะทั้งนั้น! ไฟสำรองที่มีก็ถูกทำลายทั้งหมดงั้นเหรอ?” อิ๋นหวังโกรธถึงขีดสุดแล้ว

ผู้ช่วยพูดอย่างร้อนรน “ใช่ แต่ถึงแม้พวกเขาจะทำลายระบบไฟฟ้าของเรา แต่ฉินอันอันยังอยู่ในมือเรา พวกเราไม่ต้องกลัว!”

ไม่นาน กลุ่มคนก็มาที่ชั้นสอง

“ฉินอันอัน! คืนนี้ผู้ชายของคุณจะมาช่วยคุณใช่ไหม?” อิ๋นหวังพูดเหน็บแนมพร้อมกับหยิบปืนพกออกมา “คุณเดาสิว่าคุณจะออกจากที่นี่แบบมีชีวิตได้หรือเปล่า?!”

สิ่งที่ตอบเขากลับมาคือความเงียบงันไม่รู้จบ