รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 578

เธอมองเขาอย่างขวัญหนีดีฝ่อและมองเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สายตาของเธอเบนออกไปอย่างช้า ๆ

เธอเดินออกมาจากลิฟต์ แล้วเดินผ่านเขาไป

“ฉินอันอัน!” ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับเธอไว้แน่น

ฝีเท้าของเธอหยุดลง จากนั้นเธอก็ใช้อีกมือฟาดหน้าอกของเขาอย่างแรง

“ปล่อยฉันนะ!” เธอตะโกนเสียงแหบแห้ง “คุณปล่อยฉันนะ!”

ปฏิกิริยาที่รุนแรงของเธอทำให้เขาปล่อยมือทันที

ลูกกระเดือกที่คอของเขาขยับขึ้นลงขณะที่เขามองดูหยดน้ำตาที่ท่วมในดวงตาเธอ “ฉินอันอัน คุณเป็นอะไรไป?”

อารมณ์ของเธอย่ำแย่ เขาจินตนาการไม่ออกว่าเธอต้องพบเจอความยากลำบากอะไรถึงเป็นเช่นนี้

เธอมองหน้าเขา ความเจ็บปวดในใจเพิ่มขึ้นทวีคูณ ถ้าตอนนั้นเขาไม่ขอให้หมอใช้ยากับเธอ บางทีลูกของพวกเขาก็จะไม่เป็นแบบนี้

เธออยากจะโทษเขา แต่ว่าเหตุและผลก็ดึงเธอกลับมา โทษเขาแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ

“ฟู่สือถิง ห้ามตามฉันมา!” หลังจากที่พูดประโยคนี้ทั้งน้ำตา เธอก็หันหลังแล้วก้าวเท้าจากไป

เขามองดูด้านหลังของเธอที่เดินจากไป เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย เขาก้าวเท้าไล่ตามเธอไป!

ตอนนี้เอง ประตูลิฟต์ข้าง ๆ ก็เปิดออก ไมค์เดินออกมา

เป็นแผนกต้อนรับที่โทรหาไมค์ ขอให้เขาเข้ามา

“ฟู่สือถิง! คุณมาทำไม?” ไมค์เดินตามฟู่สือถิงแล้วคว้าแขนของเขา “คุณมาหาอันอันเหรอ? คุณมาหาเธอทำไม?”

เมื่อได้ยินเสียงของไมค์ เขาหันไปมองฉินอันอันที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อไมค์เห็นดวงตาของเธอแดงก่ำทั้งน้ำตา ละครดราม่าฉากใหญ่ว่าฟู่สือถิงรังแกเธอก็ผุดขึ้นในสมองของเขาทันที !

“โธ่เอ๊ย! คุณกล้ารังแกฉินอันอันได้ยังไง?!” ไมค์ยกกำปั้นขึ้นแล้วกระแทกใส่หน้าฟู่สือถิง

“ฟู่สือถิง! คุณทำอะไรฉินอันอัน?!” ไมค์ใช้นิ้วเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วพูดกับเขาอย่างโมโห

ฟู่สือถิงมองเขาด้วยสายตาดุร้าย “ผมอยากทำอะไรกับเธอจริง ๆ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย!”

“ถ้าอย่างนั้นเธอร้องไห้ทำไม?!”

“คุณก็ปล่อยผมสักทีสิ! ผมจะไปถามเธอ!” ฟู่สือถิงสะบัดมือเขาออก

“คุณไม่ได้ทำให้เธอร้องไห้จริงเหรอ?” ไมค์คว้าแขนเขาอีกรอบแล้วพูดอย่างสงสัย

ตอนนี้เอง พนักงานต้อนรับยื่นน้ำอุ่นสองแก้วให้พวกเขา

“ผู้อำนวยการ คุณฟู่เข้ามาแล้วถึงเจอกับประธานในลิฟต์… พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ… เขาไม่น่าจะทำประธานร้องไห้หรอกค่ะ” พนักงานต้อนรับรีบอธิบายและรับบรรยากาศกดดันของพวกเขาไม่ได้ จึงรีบกลับไปยังจุดที่ทำงานของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ไมค์ปล่อยแขนฟู่สือถิงอย่างกระอักกระอ่วน