รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 607

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” เธออารมณ์เสียมาก ไม่ควรมาคุยกับเขาเลย ตอนนี้ไม่เพียงแต่รับคำพูดของเขาไม่ได้เท่านั้น หนำซ้ำยังรู้สึกเขินเป็นอย่างมากอีกด้วย

“ฉินอันอัน ผมยังมีเรื่องต้องคุยกับคุณ ผมจะส่งคุณกลับบ้านแล้วเราจะคุยกันระหว่างทาง” น้ำเสียงของเขาไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น

เธอถือกระเป๋าแล้วตามเขาไป

หลังจากออกมาจากคฤหาสน์ เขายื่นมือมาทางเธอ “เอากุญแจรถให้ผม”

“แล้วคุณจะกลับยังไง?” หลังจากที่เธอถามคำถามนี้ หางตาของเธอก็เห็นว่าบอดี้การ์ดขับรถออกมาแล้ว

เธอถอนหายใจอยู่ในใจ

ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็จะมีบอดี้การ์ดติดตามไปด้วยทุกที่ เธอจะห่วงเขาทำไม?

หลังจากขึ้นรถแล้ว รถขับออกไปนิ่ง ๆ

หลังกินข้าวน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นเล็กน้อย เธอรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย

“ฉินอันอัน คุณจะเตรียมการวันหยุดฤดูร้อนให้ลูกทั้งสองคนของคุณยังไง?” เขายกหัวข้อที่ต้องการพูดถึงออกมา

เธอขมวดคิ้วแน่นและหายง่วงทันที

เขาใส่ใจเสี่ยวหานและรุ่ยลาขนาดนี้ เขารู้ว่าพวกเด็ก ๆ เป็นลูกของเขาแล้วรึเปล่า?

ครั้นเห็นเธอมีปฏิกิริยาตอบสนองที่อ่อนไหวมาก เขาจึงอธิบายว่า “ตอนนี้ท้องของคุณโตมากแล้ว ดูแลลูกไม่สะดวก ให้ลูกของคุณเข้าค่ายฤดูร้อนไหมล่ะ?”

“อ้อ… โรงเรียนของเสี่ยวหานมีการจัดเตรียมช่วงปิดเทอมหน้าร้อนอยู่แล้ว ส่วนรุ่ยลาฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะส่งเธอเข้าร่วมกิจกรรมปิดเทอมหน้าร้อนหรือเปล่า” ฉินอันอันพูดอย่างลังเล

“คุณพูดคุยกับเธอแล้วดูความต้องการของเธอก็ได้”

“ฉันรู้ค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้หรอก” เธอมองใบหน้าด้านข้างของเขา หลังจากลังเลอยู่สองวินาทีก็พูดว่า “ฟู่สือถิง ถ้าคุณอยากให้ฉันดูแลลูกเป็นอย่างดีจริง ๆ งั้นก็อย่ารังแกเพื่อนของฉันอีกก็พอแล้วค่ะ”

คิ้วสวยของเขาขมวดเล็กน้อย “ฉินอันอัน คนที่คุณควรเตือนคือเพื่อนของคุณ พวกเขาเป็นฝ่ายหาเรื่องผมก่อน”

“จากนี้ฉันจะเตือนพวกเขาให้อยู่ห่างจากคุณแน่นอน แต่คุณก็ควรควบคุมอารมณ์ของคุณบ้างไม่ใช่เหรอ?” เธอพูดจริงจัง

“ในใจของคุณ เพื่อนของคุณทุกคนอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าผมทั้งนั้น”

พอถึงเวลาเธอจะส่งเสี่ยวหานไปประเทศบี แล้วดูว่าเสี่ยวหานสามารถปรับตัวเข้ากับกิจกรรมค่ายฤดูร้อนได้หรือเปล่า แล้วเธอค่อยกลับมาคนเดียว ถ้าหากปรับตัวไม่ได้ เธอจะพาเสี่ยวหานกลับมาด้วย

ตอนบ่าย

เธอขับรถมาที่บริษัท

ทันทีที่เข้ามาในออฟฟิศ รองประธานก็เปิดประตูเข้ามาทันที

“ประธานฉิน ไลฟ์สดเมื่อคืนนี้ดังระเบิด! วันนี้ยอดสั่งซื้อของพวกเราพุ่งสูงขึ้นแล้ว!” รองประธานยิ้มกว้างถึงหู “มีข่าวลือในเน็ตว่านี่เป็นความพยายามทางการตลาดร่วมกันระหว่างคุณกับฟู่สือถิง ตอนนี้ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตรู้จักบริษัทเราแล้ว!”

ฉินอันอันหัวเราะเยาะใส่ตัวเอง “ถ้างั้นฉันควรจ่ายค่าธรรมเนียมการตลาดให้ฟู่สือถิงด้วยใช่ไหม?”

รอยยิ้มบนใบหน้ารองประธานแข็งค้าง “มันคือความร่วมมือทางการตลาดของคุณกับฟู่สือถิงจริง ๆ เหรอ?!”

ฉินอันอัน “ใช้สมองของคุณคิดดูสิว่า มันเป็นไปได้รึเปล่า?”

รองประธาน “เป็นไปได้สิ! ลูกในท้องของคุณคือลูกเขาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ทุกคนในบริษัทรู้กันทั่วแล้ว!”