รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 628

ร่างของฉินอันอันถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

ประกายในดวงตาของเธอจางหายไปทันที

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้! ยิ่งไปกว่านั้นไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าเธอเองตกเป็นผู้ต้องสงสัย!

เพียงเพราะว่าเธอมีปัญหากับเสิ่นอวี๋เมื่อวานนี้ ก็ต้องเป็นฝีมือเธอแล้วเหรอ? ตลกสิ้นดี!

“ฉินอันอัน!” เมื่อเขาเห็นเธอถอยกลับ จู่ ๆ หัวใจของเขาก็บีบรัด “ตอบคำถามผม!”

“ฟู่สือถิง ฉันเกลียดคุณ! ฉันเริ่มเกลียดคุณอีกแล้ว!” ฉินอันอันตะโกนดังกว่าเขา “ทุกครั้งที่ฉันเริ่มรู้สึกดีกับคุณ คุณก็จะแสดงให้ฉันเห็นว่าคุณมันน่ารังเกียจแค่ไหน!”

ฟู่สือถิงเห็นเธอระเบิดออกมาและหยุดนิ่งอยู่กับที่

ฝนที่ตกอยู่ข้างนอกยังคงซัดใส่หลังของเขา ทำให้เขารู้สึกหนาวสะท้าน

และสายตาที่เขามองเธอก็ร้อนผ่าว

การปะทะด้วยความเย็นเยือกและร้อนรุ่มทำให้เขามองข้ามเหตุผลและก้าวเข้ามาหาเธอ

“คุณไม่ได้ทำใช่ไหม?” เขาเดินไปหาเธอแล้วจับไหล่เล็ก ๆ ของเธอไว้แน่นพลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “คุณไม่ใช่คนแบบนั้น ฉินอันอัน ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น! ผมมาถามคุณ เพราะผมอยากได้ยินจากปากว่าคุณไม่ได้เป็นคนทำ!”

“ฉันไม่ได้ทำ!” เธอพูดพลางดวงตาสีแดงเข้มด้วยความเสียใจ “คุณไม่ควรถามคำถามแบบนี้กับฉัน!”

ความคิดที่จะควักตาคนอื่น แม้จะแค่พูดก็ทำเอาขนของเธอลุกชัน!

เธอไม่มีทางทำแบบนั้นได้!

“แต่เธอบอกว่าได้ยินเสียงของคุณ” ฟู่สือถิงคิดไม่ตก “เธอบอกว่าตอนที่โดนควักตา เธอได้ยินเสียงของคุณอยู่ข้าง ๆ”

คำโกหกที่น่ารังเกียจนี้ ทำให้เธอเย้ยหยันอยู่ในใจ

แต่เธอได้สัมผัสได้ถึงความกังขาที่เขามีต่อเธอจากน้ำเสียงของเขาชัดเจน

เธอผลักฝ่ามือใหญ่ของเขาออกไปอย่างแรง “เพราะเธอเป็นเหยื่อ เธอพูดอะไรคุณก็เชื่อไปหมดเลยสินะ! ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย ฉันก็ไม่ได้ทำ!”

เธอปิดประตูบ้านอย่างแรงและเอนตัวพิงประตูอย่างอ่อนแรง

มีเสียงฝนดังก้องอยู่ในหูอย่างต่อเนื่อง และดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวใจแตกสลายไปพร้อม ๆ กัน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว จู่ ๆ เธอก็มีน้ำตาก็ไหลลงมาจากหางตาถึงมุมปาก และมีเสียงฟ้าร้องโครมครามอยู่นอกประตู!

เธอสงสัยว่าตอนนี้เขายังอยู่ข้างนอกหรือเปล่า จึงรีบหมุนตัวไปเปิดประตู

ทันทีที่ประตูเปิด เขาก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

เธอเห็นเขาเช็ดฝนออกจากใบหน้าด้วยฝ่ามือเปียก จากนั้นดวงตาเข้มขรึมคู่นั้นก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเธออีกครั้ง

ขณะนี้ แม้ว่าจะมีฟ้าแลบและฟ้าผ่า แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้!

เธอเดินฝ่าสายฝนและรีบไปหาเขา!