รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 641

รองประธานที่อยู่ปลายสายร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอจำเป็นต้องรีบกลับไป

เกิดเรื่องขึ้นอย่างกะทันหันจนตอนนี้สมองของเธอว่างเปล่าไปหมด

เทคโนโลยีหลักของบริษัทถูกขโมย น่าเศร้ายิ่งกว่านั้นคือยังไม่รู้ว่าใครคือคนร้าย

คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องชั่วร้ายนี้ฉวยโอกาสลงมือตอนที่เธอกับไมค์ไปพักผ่อนที่ประเทศบี

เทคโนโลยีหลักของบริษัทใส่ไว้ในชิปและมีการเพิ่มรหัสผ่านหลายชั้นลงไปในชิป

ถึงแม้ว่าชิปจะถูกขโมย แต่ไม่สามารถถอดรหัสเนื้อหาข้างในได้ ทว่าก็อาจถูกถอดรหัสได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน

เหมือนกับที่เธอไม่เคยคิดว่าเสิ่นอวี๋จะฆ่าตัวตาย บนโลกใบนี้สิ่งที่ไม่เคยขาดหายไปคือเรื่องไม่คาดคิด

ตอนเช้าเวลาเจ็ดโมงครึ่ง

เสี่ยวหานเดินออกมาจากห้อง

วิลล่าทั้งหลังเงียบสงบราวกับไม่มีคนอยู่

เสี่ยวหานไปที่ห้องของฉินอันอัน พบว่าเตียงรก แต่ในห้องกลับไม่มีคน

“แม่!” เสียวหานตะโกนเสียงดัง

ฟู่สือถิงที่อยู่ในห้องรับแขกถูกปลุกให้ตื่น

หลังจากที่เขาผุดลุดขึ้นจากโซฟาและต่อสู้กับอาการปวดหัวจากอาการเมาค้างแล้ว เขาก็เดินไปหาเสี่ยวหาน

“เสี่ยวหาน เกิดอะไรขึ้น?”

ดวงตาของเสี่ยวหานแดงเล็กน้อย ไม่มีเวลาสนใจกับความแค้นที่มีต่อเขา แล้วพูดอย่างกังวลว่า “แม่หายไปแล้ว! คุณรู้หรือเปล่าว่าแม่ของผมอยู่ที่ไหน?”

ฟู่สือถิงสร่างเมาทันที

เขาหยิบโทรศัพท์ออกจากกางเกงด้วยมือสั่นเทา แล้วเห็นข้อความที่ฉินอันอันส่งมา : ฉันมีเรื่องด่วนต้องกลับประเทศก่อน ช่วยปิดบังเรื่องนี้กับเสี่ยวหานด้วยนะคะ อย่าทำให้เขากังวล

เขาอยากโทรหาเธอทันที แต่การช่วยเธอปิดบังเรื่องนี้กับเสี่ยวหาน คือเรื่องด่วนที่สุดในตอนนี้

“แม่ของเธอ...เธอ...มีนัดตรวจครรภ์เช้านี้… เพราะการตรวจบางอย่างจำเป็นต้องตรวจตอนท้องว่าง...ดังนั้นวันนี้เธอเลยออกจากบ้านไปโรงพยาบาลตั้งแต่ตอนเช้ามาก ๆ” ฟู่สือถิงสร้างเหตุผลขึ้นมาและรักษาความสงบบนสีหน้าเอาไว้ “วันนี้เธอต้องกลับค่ายฤดูร้อนแล้ว อย่าเสียเวลา เดี๋ยวฉันจะไปหาแม่เธอที่โรงพยาบาล เธอไม่ต้องกังวลนะ”

หวังหว่านจือหัวเราะเสียงดังลั่น “ตอนนี้ฉินอันอันต้องรู้ข่าวแล้วแน่นอน ฉันนึกภาพออกเลยว่าเธอต้องโกรธจัด เธอมันก็แค่คนไม่เอาไหน ไม่มีความสามารถอะไร มาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะอาศัยผู้ชายทั้งนั้น เราดึงกระดูกสันหลังเธอออกมาแล้ว ตอนนี้เธอก็เหลือแค่ก้อนเนื้อเน่า ๆ!”

......

ฉินกรุ๊ป

ฉินอันอันลงเครื่องแล้วก็รีบไปที่บริษัททันที

เธอไม่ได้หลับมาสิบชั่วโมงแล้ว ดังนั้นสีหน้าของเธอตอนนี้จึงซีดเซียว ตาทั้งสองข้างแดง

ในห้องประชุม เจ้าหน้าที่ระดับสูงทุกคนนั่งตัวตรงใบหน้าเคร่งขรึม

ฉินอันอันเดินเข้ามาจากประตูด้านนอกห้องประชุม

ใบหน้าของเธอเย็นชา มีความหนาวเย็นทั่วร่างกาย

เธอเดินไปตำแหน่งประธานแล้วนั่งลง ตอนที่เธอกำลังจะพูดนั้นเอง เธอรู้สึกปวดท้องอย่างรุนแรง!

เธองอตัวแล้วเอามือกุมท้อง เหงื่อเย็นไหลริน “เจ็บ...ท้องของฉัน...เจ็บมาก...”