ฉินอันอันเดินออกจากลิฟต์
เธอไม่ได้ตั้งใจจะมีปัญหากับพวกเขามากนัก
จุดประสงค์ที่เธอมาในวันนี้คือเพื่อสั่งสอนนั่วนั่ว ตอนนี้ได้ระบายแล้ว เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก
ขณะที่เธอเดินผ่านฟู่สือถิง ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็คว้าแขนของเธอไว้โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
“ทำอะไร?” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
เขาจับมือเธอแล้วพาเธอออกไปนอกบริษัท
ถังเชี่ยนต้องการตามไปด้วย แต่โจวจื่ออี้ห้ามไว้ “ผู้จัดการถังไปหาลูกพี่ลูกน้องของคุณเถอะ! เธอร้องไห้ไม่หยุดเลย”
ถังเชี่ยนกัดฟัน “ตอนนี้เธออยู่ไหน?”
“ผมเห็นจมูกของเธอเบี้ยวนิดหน่อย ผมจึงขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาเธอไปโรงพยาบาล” โจวจื่ออี้พูด “คุณไปหาเธอที่โรงพยาบาลเถอะ! เธออารมณ์เสียมาก ผมเกรงว่าเธอจะจิตตก”
หลังจากที่โจวจื่ออี้พูดจบ ถังเชี่ยนก็ทำได้เพียงไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลเท่านั้น
ฟู่สือถิงดึงฉินอันอันไปที่ลานจอดรถด้านหน้าบริษัท
ในขณะนี้ลานจอดรถว่างเปล่า มีเพียงพวกเขาสองคน
ในขณะที่ถังเชี่ยนขับรถออกไป ดวงตาที่ดูราวกับมีพิษของเธอจับจ้องไปในทิศทางที่ฉินอันอันยืนอยู่
ทำไมจู่ ๆ เธอถึงมาหาเรื่องนั่วนั่วได้ล่ะ? เธอรู้อะไรบางอย่างแล้วหรือเปล่า?
หลังจากที่รถของถังเชี่ยนขับรถออกไป ฉินอันอันก็ลดสายตาลงและมองไปที่มือขวาที่ขึ้นสีแดงของเธอ
ตอนที่เธอตบนั่วนั่ว เธอไม่สามารถควบคุมความแรงได้ มือของเธอจึงชาจนถึงตอนนี้
“ฉินอันอัน คุณไม่คิดว่าพฤติกรรมของคุณบุ่มบ่ามเกินไปเหรอ?” ฟู่สือถิงหันหลังให้กับดวงอาทิตย์ ใบหน้าของเขามืดมน เสียงของเขาเย็นชา “ดูท้องของคุณสิ คุณกล้าทำร้ายคนอื่นได้ยังไง?”
ฉินอันอันไม่กลัวเขา “ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันคงจะโกรธมาก การโกรธไม่ดีต่อเด็กในท้อง”
คำตอบของเธอราวกับถูกค้อนที่ทุบจนมึนงงไป
วันนี้เธอมาที่บริษัทของเขาเพื่อตบคน เธอแค่อยากจะทำร้ายคนเท่านั้นเหรอ?
“คุณมองฉันแบบนี้ กำลังคิดจะทำจัดการฉันหรือ?” เธอจับแขนของเขาและจงใจกระตุ้นเขา “คุณคิดจะทำอะไร?”
“ผมจะทำอะไรให้คุณได้บ้าง?” ฟู่สือถิงดึงแขนของเขาออก มองเธอด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและทำอะไรไม่ถูก “ฉินอันอัน แม้ว่าคนที่คุณมาเอาชนะในวันนี้จะไม่ใช่นั่วนั่ว แต่เป็นผมก็เถอะ คุณคิดว่าผมทำอะไรกับคุณได้บ้าง?”
“เมื่อก่อนตอนที่คุณบ้าขึ้นมา คุณไม่เห็นฉันในสายตาเลย คุณเอาแต่สนใจเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณเอง” เธอเยาะเย้ยและพูดประชดว่า “ฉันนึกว่าคุณไม่ชอบเด็กเสียอีก! คิดไม่ถึงเลยว่าก่อนหน้านี้คุณแค่เสแสร้ง ความชั่วร้ายของคุณหายไปไหนแล้ว? ฟู่สือถิง ฉันประเมินคุณสูงไป!”
ร่างกายของฟู่สือถิงเกร็งขึ้น หมัดของเขากำแน่น และความหนาวเย็นแผ่กระจายออกจากร่างกายของเขา
เมื่อก่อนเขาเคยเป็นคนหุนหันพลันแล่นมากและควบคุมอารมณ์เวลาโกรธได้ไม่ดีนัก
แต่ตอนนี้ท้องของเธอใหญ่มากจนเขาเมินไปไม่ได้ แม้ว่าเด็กในท้องของเธอจะไม่ใช่ลูกของเขา แต่เขาก็คงไม่ทำอะไรเธออยู่ดี!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...