รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 676

“เจ้านายครับ หลังจากที่ผมดูวิดีโออีกรอบแล้วผมก็ขยายภาพแล้วพิมพ์รูปสะดือของผู้หญิงคนนั้นออกมา!” โจวจื่ออี้หยิบกระดาษพิมพ์สีแผ่นหนึ่งมอบให้ฟู่สือถิง “คุณต้องรู้ว่าสะดือของฉินอันอันเป็นอย่างไรใช่ไหมครับ? คุณลองเปรียบเทียบดูสิครับ”

ตอนที่พวกเขาดูวดีโอก่อนหน้านี้ ก็เอาแต่สนใจหน้าตาและน้ำเสียง รวมถึงท้องที่บวมเป่งของหญิงสาวในวิดีโอเท่านั้น ไม่มีใครสนใจรูปทรงของสะดือเธอเลย

พวกเขาละเลยจุดนี้ไป สะดือของแต่ละคนมีรูปทรงที่ต่างกัน

ฟู่สือถิงดูกระดาษพิมพ์สีที่โจวจื่ออี้มอบให้ แล้ววางลง

“เจ้านาย เป็นอย่างไรบ้างครับ?” โจวจื่ออี้คิดว่าในใจของเขาคงได้คำตอบแล้ว

ทว่าคิ้วสวยของเขาขมวดแล้วถามว่า “ทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะจำได้ว่าสะดือของเธอหน้าตาเป็นยังไงล่ะ?”

ถึงแม้ว่าเขาจะเคยนอนกับฉินอันอัน แต่ใครจะไปให้ความสนใจสะดือของอีกฝ่ายเป็นพิเศษกันล่ะ?

“เธอมีแผลเป็นจากการผ่าคลอดที่หน้าท้อง” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งฟู่สือถิงก็พูดว่า “ฉันสนใจแผลนี้อยู่ตลอด ก็เลยไม่ได้ใส่ใจสะดือของเธอเลย”

โจวจื่ออี้พยักหน้าเข้าใจ “น่าเสียดายที่สะดือของผู้หญิงในวิดีโอมีเงินสดบังไว้…แต่ว่า เจ้านายครับ คุณไปหาฉินอันอันแล้ว ดูด้วยตาตัวเองตอนนี้เลย ก็จะรู้คำตอบแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

ฟู่สือถิงกำนิ้วแน่นมีประกายเย็นชาในดวงตาของเขา “นายคิดว่าเธอจะให้ฉันดูเหรอ? นายมั่นใจในตัวฉันเกินไป หรือว่าไม่รู้จักเธอดีพอ?”

โจวจื่ออี้เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง

เขารู้ว่าพวกเขาสองคนมีปัญหากันเพราะวิดีโอ แต่ในเมื่อตอนนี้มีเบาะแสแล้ว ฉินอันอันก็สามารถใช้สิ่งนี้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ ทำไมไม่หาคำตอบของปริศนานี้โดยเร็วที่สุดล่ะ?

“ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อีก” หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เสียงทุ้มต่ำและแหบแห้งก็ดังขึ้น “ฉันเชื่อรุ่ยลา”

รุ่ยลาบอกว่าผู้หญิงในวิดีโอไม่ใช่แม่ของเธอ ก็แปลว่านั่นก็ไม่ใช่แม่ของเธอ

รุ่ยลาไม่มีทางพูดโกหก

ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า

“ไม่ใช่เรื่องนั้น ทำไมคุณเอารูปของฉันให้เธอดู? เธอยังเด็กมาก! จิ้นซือเหนียน เดี๋ยวนี้คุณชักจะทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว! คุณอาศัยว่ารุ่ยลาชอบคุณ ถึงได้กล้าทำอะไรโดยไม่ปรึกษากันก่อน!” ฉินอันอันบ่น

เธอพูดถูก

จิ้นซือเหนียนอาศัยที่รุ่ยลาชอบเขา ดังนั้นว่าเรื่องอะไรเขาก็จึงไม่ปรึกษาเธออีก

เพราะหากปรึกษาเธอ ส่วนใหญ่แล้วผลลัพธ์ที่ได้คือความคิดของเขาถูกจำกัด

เขาอยากช่วยเธอ ถ้าเขาปรึกษาเธอ เธอไม่มีทางยอมให้เขาช่วยแน่นอน

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาจึงทำได้เพียงลงมือทำก่อนแล้วค่อยบอกทีหลังเท่านั้น

“อย่าทำเหมือนรุ่ยลาเป็นเด็กไม่รู้ความสิ” จิ้นซือเหนียนพยายามโต้แย้งเธอด้วยเหตุผล “ถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ในอนาคตเธอก็ต้องรู้อยู่ดี คุณไม่เห็นเหรอว่าความสามารถในการรับรู้ของเธอเกินความคาดหมายของคุณขนาดไหน?”

“ในสายตาฉัน เธอคือเด็กน้อยที่ต้องการการปกป้องคุ้มครองอยู่เสมอนั่นแหละ” ฉินอันอันไม่ยอมรับทฤษฎีของเขา