รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 678

นี่คือสิ่งที่เธอตัดสินใจทำ หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว

หลีเสี่ยวเถียนยอมรับการตัดสินใจของเธออย่างรวดเร็ว

“อันอัน ฉันสนับสนุนเธอ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงอายที่จะเปิดเสื้อตัวเองให้คนแปลกหน้าดูแน่ เห็น ๆ กันอยู่ว่าเรื่องนี้เธอไม่ผิด แล้วทำไมเธอต้องพิสูจน์ด้วย?” หลีเสี่ยวเถียนกล่าว “แต่ว่าเธอสามารถแจ้งตำรวจได้ ให้ตำรวจช่วยชี้แจง”

ฉินอันอันยอมรับคำแนะนำของเธอ

ช่วงเย็น ตำรวจได้โพสต์รายงานคดีในเว่ยปั๋ว ระบุว่าหลังการสอบสวนของตำรวจ ผู้หญิงในวิดีโอที่กำลังเป็นประเด็นของฉินอันอันเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ใช่ฉินอันอัน ขณะนี้คดีอยู่ในระหว่างสอบสวนเพิ่มเติม

หลังจากที่ทางตำรวจโพสต์เว่ยปั๋ว จิ้นซือเหนียนรีบแชร์ต่อทันที : อินเทอร์เน็ตไม่ใช่สถานที่อันอยู่เหนือกฎหมาย ความจริงต้องได้รับการเผยแพร่!

แฟน ๆ ของเขารีบแชร์โพสต์บนเว่ยปั๋วอย่างรวดเร็ว ทำให้ความจริงถูกเผยแพร่ออกไป

กองภูเขาแห่งความคิดเห็นของประชาชนที่กดทับฉินอันอันไว้ พังทลายลงในพริบตา

ถังเชี่ยนเลื่อนดูเว่ยปั๋ว เมื่อเห็นคนบนอินเทอร์เน็ตจำนวนไม่น้อยที่เคยโพสต์ด่าฉินอันอันรีบโพสต์ขอโทษเธอ ในใจก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่!

น่ารังเกียจ!

แผนการที่เธอวางไว้อย่างดีถูกนางเด็กแสบรุ่ยลาทำลายลงได้ด้วยคำพูดประโยคเดียว!

นี่มันแย่ยิ่งกว่าถูกคนต่อยเสียอีก!

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นนั่วนั่วที่โทรมา เดิมทีไม่อยากรับ แต่ว่าเสียงเรียกเข้าดังไม่หยุดจนเธอปวดหัว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเห็นชื่อของหวังหว่านจือ เธอก็รีบกดรับทันที

“ถังเชี่ยน วิธีการของคุณมันอ่อนเกินไป” หวังหว่านจือเล่าประสบการณ์ให้เธอฟังว่า “คุณดูสิ ฉันฆ่าแม่ของหล่อน แต่จนถึงตอนนี้หล่อนก็ยังทำอะไรฉันไม่ได้ เมื่อถึงเวลาโหดก็ต้องโหด! แน่นอนว่าคุณห้ามลงมือเอง”

ถังเชี่ยนสูดหายใจเข้า “ฉันไม่ลงมือเองอยู่แล้ว ฉันไม่ได้โง่นะ”

“ฉันรู้ว่าคุณไม่โง่ คุณอยู่ข้างกายฟู่สือถิงมาได้นานหลายปีขนาดนี้ คุณย่อมฉลาดกว่าฉัน” หวังหว่านจือหัวเราะและพูดว่า “คุณจ่ายเงินให้มากหน่อย แล้วหาคนที่ไม่กลัวตายมาทำงานให้คุณก็พอ”

ถังเชี่ยน “คุณช่วยแนะนำให้ฉันหน่อยสิ! รอบตัวฉันมีแต่พวกพึ่งพาไม่ได้”

“ตอนบ่ายวันนี้ จิ้นซือเหนียนช่วยพูดแทนฉินอันอันในห้องถ่ายทอดสด จิ้นซือเหนียนทวงความยุติธรรมให้เธอขนาดนี้ แต่ฉันกลับทำไม่ได้” ฟู่สือถิงพูดอย่างพิจารณาแล้วว่า “ฉินอันอันไม่รักฉัน ไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เป็นเพราะตัวฉันเอง”

“เจ้านาย ตอนแรกคุณก็เชื่อฉินอันอัน แต่เป็นพี่เป่ยที่ตื่นตระหนกเกินไปและเอาแต่บีบบังคับคุณ…” โจวจื่ออี้ปลอบใจเขา “ไม่อย่างนั้น พี่เป่ยคงไม่ตำหนิตัวเองขนาดนั้นหรอกครับ”

“ทั้งหมดเป็นข้ออ้าง ถ้าฉันเชื่อในตัวฉินอันอันจริง ไม่ว่าใครจะบังคับฉัน ก็ไม่ควรมีผลกับฉัน”

“แต่คุณไม่ได้เชื่อพี่เป่ยทั้งหมด พี่เป่ยยังบ่นกับผมเรื่องนี้เลย บอกว่าคุณถูกฉินอันอันล่อลวงวิญญาณไปแล้ว ไม่มีทางรักษาได้… เดี๋ยวพอพี่เป่ยกลับมา คุณไปคุยกับฉินอันอันดี ๆ นะครับ!” โจวจื่ออี้แนะนำเขา

ฟู่สือถิง “ถ้าฉันไปหาเธอ ก็เท่ากับยื่นหน้าให้เธอตบ”

โจวจื่ออี้ “เธอตบแล้วโล่งใจก็ดีแล้วนี่ครับ แต่ถ้าคุณไม่ไปหาเธอ คุณมีแต่จะเจ็บปวดใจมากกว่าเดิม”

คำพูดของโจวจื่ออี้ทำให้ฟู่สือถิงหดหู่มากยิ่งขึ้น

ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า