“ยังเลย คุณมีชื่อที่เหมาะสมหรือเปล่า?” เขาถาม
ใจของเธอเต้นแรง แล้วลองพูดมาสามคำ “ฉินจื่อชิว”
เห็นดังนั้น เขาวางเมนูลงแล้วจ้องมองเธอด้วยสายตานกอินทรี “พูดจริงเหรอ?”
“เสี่ยวหานและรุ่ยลาต่างก็แซ่ฉิน ถ้าเด็กในท้องไม่แซ่ฉิน อนาคตเขาจะต้องสับสนมากแน่” เธอหน้าแดงเล็กน้อยแล้วพูดความคิดของเธอออกมาว่า “แน่นอน ฉันเคารพความคิดเห็นของคุณ”
“ในเมื่อคุณเป็นห่วงว่าลูกจะสับสน ก็เปลี่ยนแซ่ให้เสี่ยวหานกับรุ่ยลาได้นะ ผมไม่รังเกียจที่พวกเขาสองคนจะใช้แซ่ของผม” คำตอบของเขาดูสบาย ๆ ราวกับกำลังพูดเล่น
เขาสั่งอาหารเสร็จก็ส่งเมนูให้พนักงานเสิร์ฟ
พนักงานเสิร์ฟตรวจสอบรายการอาหารกับพวกเขาเสร็จแล้ว ก็เดินจากไป
“ถ้าคุณไม่เห็นด้วย งั้นก็เรียกว่าฟู่จื่อชิวก็แล้วกัน!” เธอยอมอ่อนให้
การได้สิทธิ์อยู่เคียงข้างและเลี้ยงดูพวกเขาได้ เธอก็พอใจแล้ว
“ผมไม่ได้บอกว่าไม่เห็นด้วย” เขาเลิกคิ้วและมองเธออย่างสนใจ “ถ้าคุณต้องการให้ลูกใช้แซ่ของคุณ ก็ใช้แซ่ของคุณเถอะ!”
“คุณพูดจริงหรือแค่ล้อฉันเล่นกันแน่คะ?” เธอเดาอารมณ์ที่แท้จริงของเขาไม่ออกไปชั่วขณะ
ถ้าตอนนี้เขามีใบหน้าดุร้ายและอารมณ์รุนแรง เธอคงไม่สับสนแบบนี้
เธอเห็นเขาโกรธแบบนั้นมาหลายครั้งแล้ว
ตอนนี้เขาจะยิ้มก็ไม่เชิง สายตาเย็นชา ดูลึกลับจนคาดเดาไม่ถูก ช่างเข้าใจได้ยากยิ่ง
เขาที่เป็นแบบนี้ ค่อนข้างน่ากลัวไม่น้อย
“ผมไม่ชอบแซ่ตัวเอง” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็เปิดริมฝีปากบางแล้วเอ่ยขึ้น “แต่ผมไม่มีทางเลือก”
เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบนี้
เธอรู้จักเขามานานขนาดนี้และคิดว่าตัวเองรู้จักเขาดี แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนคนแปลกหน้า
“คุณไม่เคยพูดถึงพ่อของคุณเลย ความสัมพันธ์ของคุณกับพ่อไม่ดีใช่ไหมคะ?” เธอคาดเดา
“นั่วนั่ว คุณเปิดดูเร็ว ๆ สิ” ฟู่เย่เฉินยื่นถุงใบใหญ่ให้เธอ
นั่วนั่วเปิดถุงอย่างคาดหวัง แล้วเห็นกระเป๋าแอร์เมสอยู่ในนั้น
“ทำไมถึงมีเดรสอีกชุด?” หลังจากเก็บกระเป๋าแล้ว เธอก็หยิบกระโปรงออกมา “เอ๋? กระโปรงตัวนี้เหมือนจะเคยเห็นฉินอันอันใส่มาก่อนเลย”
“ถูกต้อง ฉินอันอันมีอีกตัวที่เหมือนกันเป๊ะและราคาแพงด้วย! แต่ผมคิดว่าคุณใส่แล้วสวยกว่ามาก เพราะฉะนั้นเลยซื้อมาให้คุณ” ฟู่เย่เฉินพูดกล่อม “ทำไมคุณไม่ลองใส่มันเดี๋ยวนี้เลยล่ะ?”
นั่วนั่วรู้สึกพึงพอใจกับคำป้อยอเป็นอย่างมาก
เธอรู้สึกเหมือนเหยียบก้อนเมฆ รู้สึกลอยล่องและเบาสบาย
เธอไปห้องน้ำแล้วเปลี่ยนชุดก่อนจะกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าฟู่เย่เฉิน
“นั่วนั่ว คุณสวยมาจริง ๆ! คุณสวยกว่าฉินอันอัน ผู้หญิงท้องโตคนนั้นมาก! เทียบกันแล้วหล่อนก็คนใช้ดี ๆ นี่เอง! ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปทานอาหารมื้อหรู!” ฟู่เย่เฉินโอบเธอแล้วเดินไปทางร้านอาหาร
เมื่อชายชุดดำที่ซ่อนตัวอยู่นอกร้านอาหารมองเห็นพวกเขาปรากฏตัวขึ้น ดวงตาดุร้ายของเขาก็เป็นประกายทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...