เขามองเห็นอย่างชัดเจนว่าใบหน้าของนั่วนั่วถูกของเหลวสาดใส่ ผิวหนังเปลี่ยนเป็นสีแดงและพุพองอย่างรวดเร็ว…
เขาตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว ปากพึมพำว่า “นั่วนั่ว ไม่ต้องกลัว! ผมจะเรียก… เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย!”
แขกที่มารับประทานอาหารต่างทยอยพากันออกไปด้วยความหวาดกลัว พนักงานของร้านรีบเข้ามาตรวจสอบสถานการณ์ทันที
พวกเขาตกใจมากหลังจากได้เห็นใบหน้าของนั่วนั่ว
ใบหน้าของนั่วนั่วเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ท่ามกลางน้ำตาที่อาบหน้า เธอเห็นทุกคนมองเธอด้วยสายตาหวาดกลัว เธอคลายมือสั่นเทาที่ปิดหน้าตัวเองลง…
เลือด…น้ำเลือด…ดูเหมือนจะมีชิ้นเนื้ออยู่ด้วย…
“กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด!” เธอกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
......
ฉินอันอันกำลังกินไอศกรีมตอนที่เธอรับสายจากฟู่เย่เฉิน
บาร์บีคิวในร้านรสชาติดี แต่ไอศกรีมอร่อยกว่า
มันเป็นสิ่งต้องห้ามของฉินอันอันมาตลอด แต่ไอศกรีมร้านนี้ทำให้เธออดใจไม่ไหว เธอจึงกินไปหลายคำ
“น่ากลัวเหลือเกิน! ฉินอันอัน ตอนนี้ผมหนาวไปทั้งตัวแล้ว! คืนนี้ผมต้องฝันร้ายแน่!” เสียงของฟู่เย่เฉินดังขึ้นที่ปลายสายกระสับกระส่ายอย่างหวาดกลัว “ถ้าคนที่นั่งอยู่ข้ามผมเมื่อกี้นี้คือคุณ… เดาสิว่าตอนนี้คุณจะเป็นยังไง?”
ฉินอันอันกำโทรศัพท์แน่นขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่า…มีคนถูกฆ่างั้นเหรอ?”
หลีเสี่ยวเถียนได้ยินคำพูดของเธอ ก็หันมามองเธออย่างตื่นตัวทันที
ฟู่เย่เฉินที่อยู่ปลายสายอีกด้าน ถอนหายใจ “ก็ไม่เชิงหรอก แต่ผมคิดว่านี่มันน่ากลัวกว่าความตายเสียอีก เพราะนั่วนั่วเสียโฉมแล้ว! แค่ไม่กี่นาที ใบหน้าของเธอก็พังยับเยิน!”
ฉินอันอันรู้สึกได้ถึงเจ็บปวดบนใบหน้าอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ไม่ใช่เพราะสงสารนั่วนั่ว แต่เธอใจหายกับวิธีการอันโหดร้ายของถังเชี่ยน!
ถ้าถังเชี่ยนรู้ว่าคนที่เสียโฉมไม่ใช่ฉินอันอัน แต่เป็นนั่วนั่ว เธอคงเสียสติไปเลย
หลีเสี่ยวเถียนได้ฟังแผนของเธอแล้วก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก “ถังเชี่ยนคนนี้น่ากลัวจริง ๆ! อันอันจากนี้ถ้าออกไปข้างนอก เธอจะต้องพาบอดี้การ์ดออกไปด้วยหลาย ๆ คนเลยนะ! อย่าให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้เธอได้เป็นอันขาด!”
ฉินอันอัน “อืม”
“ถังเชี่ยนคิดว่าถ้าเธอแล้วเสียโฉมแล้ว ฟู่สือถิงจะต้องการตัวเองเหรอ? ตลกจริง!” หลีเสี่ยวเถียนพูดเหน็บแนม “ถ้าฟู่สือถิงรู้เรื่องนี้ เขาต้องไล่เธอไปแน่”
ฉินอันอัน “เธอไม่ยอมรับว่าเป็นคนบงการแน่นอน ถึงแม้ฟู่เย่เฉินจะเป็นพยานได้ แต่ความน่าเชื่อถือของฟู่เย่เฉินสำหรับฟู่สือถิงแล้ว ติดลบ”
หลีเสี่ยวเถียนหายใจออกหนักหน่วง “ไม่ว่ายังไง ก็จะไม่มีใครลอกเลียนแบบและทำลายชื่อเสียงเธอได้อีกแล้ว! อันอัน แผนนี้ของเธอสุดยอดมากเลย!”
ฉินอันอันเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ หมดความอยากอาหารลง
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...