รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 730

เขาขมวดคิ้วพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของเว่ยเจิน

โทรออกแล้ว และหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียงที่เหนื่อยล้าของเว่ยเจินก็ดังขึ้น

“จื่อชิวเป็นยังไงบ้าง?”

“เว่ยเจิน เลือดมาจากไหน?” ฟู่สือถิงเดินไปที่มุมสงบและถามน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณน่าจะรู้ว่าผมกำลังถามอะไร!”

อิ๋นอิ๋นใช้เวลาเกือบทุกวันอยู่กับเว่ยเจิน

ดังนั้นความเป็นไปได้ของเลือดที่เว่ยเจินนำมาจึงน่าจะเป็นของอิ๋นอิ๋นมากที่สุด

เว่ยเจินไม่อยากโกหก แต่ก็ไม่อยากบอกตรง ๆ

“ฟู่ซือถิง ผมไม่คิดว่าระหว่างพวกเราสองคนจะมีความเชื่อใจกัน” เว่ยเจินกล่าวอย่างใจเย็น “ที่ผมพูดไป คุณจะเชื่อไหม? ก่อนหน้านี้ที่ผมอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างผมกับอันอันว่าไม่มีอะไรเกินเลย คุณเคยเชื่อผมบ้างไหม?”

ฟู่สือถิง “เรื่องหนึ่งก็คือเรื่องหนึ่ง”

“วันนี้ผมเหนื่อยมาก” เว่ยเจินไม่อยากคุยกับเขาต่อ “ถ้าจะถามว่าเลือดมาจากอิ๋นอิ๋นหรือเปล่า คุณก็ไปถามอิ๋นอิ๋นได้เลย เธอจะตอบคำถามของคุณแน่นอน”

“คุณคิดว่าผมจะไม่ถามเธอเหรอ? ตอนนี้ดึกมากแล้วผมไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ” ฟู่สือถิงกล่าว

“ใช่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ผมเองก็ต้องพักผ่อน” เว่ยเจินกดดันเขาก่อนจะวางสาย “ผมเกรงว่าเลือดที่ส่งไปโรงพยาบาลคืนนี้จะไม่เพียงพอ คุณต้องหาเลือดเพิ่มโดยเร็วที่สุด”

“คุณคิดว่าผมไม่ต้องการช่วยลูกของตัวเองเหรอ?” หลังจากที่ฟู่สือถิงพูดแบบนี้ คำพูดที่เหลือก็จุกอยู่ในลำคอและไม่สามารถพูดได้

เขารู้ว่าเว่ยเจินก็พยายามช่วยหาเลือด ดังนั้นเขาจึงไม่โกรธเว่ยเจิน

ทั้งสองเงียบไปสักพัก เว่ยเจินก็พูดว่า “ฟู่สือถิง บาดแผลของอันอันไม่เหมาะที่จะวิ่งไปไหนมาไหน คุณควรคอยดูเธอไว้”

“รู้แล้ว”

“ผมจะวางสายแล้ว” เว่ยเจินแอบถอนหายใจ

เขารู้ว่าตอนนี้ฟู่สือถิงกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ไม่เพียงแต่เขาจะต้องแบกรับความรับผิดชอบของพ่อเท่านั้น เขายังต้องเผชิญกับความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายของเขาเมื่อใดก็ได้ ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีฉินอันนัน...

อิ๋นอิ๋นไม่เคยโกหกเขา ดังนั้นเขาจึงกังวลมากกับคำตอบของเธอ

“ไม่ใช่ของฉัน” อิ๋นอิ๋นถาม “เลือดของฉันสามารถช่วยจื่อชิวได้เหรอ? พี่ ถ้าฉัน…”

เมื่อได้ยินคำพูดของอิ๋นอิ๋น เขาก็รีบพูดว่า “ไม่ เลือดของเธอไม่สามารถช่วยจื่อชิวได้ เธอสุขภาพไม่ดีและไม่สามารถบริจาคเลือดได้ เธอต้องจำสิ่งที่ฉันพูดไว้ให้ขึ้นใจ”

อิ๋นอิ๋นตอบอย่างเชื่อฟัง “พี่คะ ดึกมากแล้ว พี่ไปนอนเถอะ ถ้าพี่ไม่นอน สุขภาพของพี่ก็จะแย่นะคะ”

“ฉันจะดูว่าจื่อชิวจะตื่นคืนนี้ไหม ถ้าเขาตื่น ฉันจะไปนอนทันที” ฟู่สือถิงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น “อิ๋นอิ๋น เธอนอนต่อเถอะ! ถ้าเธอกลัวก็เปิดไฟนอนนะ”

“อืม พี่คะ พรุ่งนี้ฉันไปโรงพยาบาลได้ไหม? ฉันเป็นห่วงจื่อชิว”

“ถ้าอยากมาก็มาได้”

“ค่ะ ฉันจะไปพรุ่งนี้เช้า”