รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 732

ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหาเบอร์โทรของอิ๋นอิ๋นแล้วกดโทรออก

มีการเชื่อมต่อแต่ไม่มีใครรับสาย

หลังจากที่ระบบวางสายโดยอัตโนมัติ เธอก็โทรหาเว่ยเจิน

เว่ยเจินรีบรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “อันอัน เธอเป็นยังไงบ้าง? จื่อชิวเป็นยังไงบ้าง?”

“ฉันสบายดีค่ะ จื่อชิวก็สบายดีแล้ว… หมอบอกว่าอิ๋นอิ๋นมาโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้และบอกว่าเธอหน้าซีดมาก ฉันโทรหาเธอเมื่อกี้ แต่เธอไม่รับสาย ฉันเป็นห่วงเธอค่ะ”

หัวใจของเว่ยเจินวาบ “ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”

“โอเค ถ้าพี่เจอเธอแล้ว พี่บอกฉันด้วยนะ ปกติเธอดูดี ทำไมจู่ ๆ เธอถึงหน้าซีดล่ะ? ถ้าเธอสีหน้าแย่จริง ๆ พี่ก็พาเธอไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลสิ”

“อืม” หลังจากที่เว่ยเจินวางสาย เขาก็โทรหาบอดี้การ์ดของอิ๋นอิ๋นทันที

บอดี้การ์ดรับโทรศัพท์

“ตอนนี้อิ๋นอิ๋นอยู่ไหน? เธอไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?” เว่ยเจินถามอย่างกระตือรือร้น

“เธอเผลอหลับไปในรถ ผมจะรีบกลับไปที่บ้านครับ” บอดี้การ์ดพูด “คุณเว่ย วันนี้คุณอิ๋นอิ๋นดูแย่มาก ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอตื่นเช้าเกินไปหรือเปล่า”

บอดี้การ์ดไม่รู้ว่าอิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดเมื่อคืนนี้

เพราะการเจาะเลือดเสร็จสิ้นตั้งแต่ในห้องทำงานของพ่อของเว่ยเจิน

“ส่งเธอกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

......

โรงพยาบาล

จู่ ๆ ครอบครัวฟู่ฮั่นทั้งสามคนก็ปรากฏตัว ทำให้ฉินอันอันประหลาดใจ

“อันอัน ให้ฉันอยู่ที่นี่สักพักเถอะ! ฉันจะไปทันทีที่ลุงมา” ฟู่เย่เฉินขัดพูดแทรกเธอ “ยังไงจื่อชิวก็เป็นญาติผม”

คำว่าญาติทำให้ฉินอันอันเงียบไป

หลังจากที่ฟู่ฮั่นและภรรยาของเขากลับไป ฟู่เย่เฉินก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น “อันอัน พ่อแม่ของผมอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลุงและคุณ ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะหลังจากที่ย่าจากไป ลุงของผมก็ไม่กลับบ้านต้นตระกูลเลย บ้านเงียบมาก มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ต่อจากนี้ไปผมจะปฏิบัติต่อคุณเสมือนคุณเป็นป้าแท้ ๆ ของผม และผมจะทำทุกอย่างที่คุณขอ…”

ฉินอันอันยกคิ้วแล้วมองเขา “บริษัทของคุณล้มละลายเหรอ? คุณต้องพึ่งพาลุงของคุณอีกไหม?”

“สิ่งที่คุณพูดมันไม่น่าฟังเลย...”

“คุณบอกไม่ใช่เหรอบอกว่าฉันเป็นป้าแท้ ๆ ของคุณ? คุณพูดกับป้าแท้ ๆ ของคุณแบบนี้ได้ยังไง?” ฉินอันอันดูถูกเขา “ฟู่เย่เฉิน ถ้าคุณอยากจะประจบประแจงลุงของคุณ ก็ไปทำกับเขาเถอะ ไม่ต้องมาผ่านฉัน”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็ยัดซองอั่งเปากลับไปให้เขาแล้วพูดว่า “ดูเหมือนคุณจะร้อนเงินนะ เอาไปใช้เถอะ!”

ฟู่เย่เฉินโกรธมากจนขมับของเขาพองขึ้นทันที แต่ทำได้แค่อดทนไว้