ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 10

หลังจากการอธิบายแผนการและรายละเอียดอันยืดยาว เกรย์สันมองไปที่คุณอาเรสด้วยความภาคภูมิใจและคาดหวัง

ในขณะที่เขากำลังคิดว่าเจย์กำลังจะชมเขาในความฉลาด เจย์กลับจ้องเขาด้วยสายตาคมกริบที่ดูเหมือนมีดมากมาย

“ย้ำคิดย้ำทำ? ออทิสติก?” เสียงของเจย์ฟังดูสงบแต่มันกลับมีความโกรธซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

หน้าผากของเกรย์สันเริ่มหลั่งเหงื่อออกมาเป็นหยด ๆ

เกรย์สันกัดลิ้นของเขาเอง แม้ว่าท่านเจนสันจะเรื่องเยอะและเป็นเด็กเจ้าปัญหา แต่เขายังคงเป็นลูกชายสุดรักของคุณอาเรสอยู่ คนเดียวที่จะสามารถวิพากษ์วิจารณ์ท่านเจนสันได้คือตัวคุณอาเรสเองเท่านั้น

ถ้ามีใครกล้าปากเสียใส่ท่านเจนสันล่ะก็ โดยพื้นฐานแล้ว นั่นคือการขุดหลุมฝังตัวพวกเขาเอง

แน่อยู่แล้ว เจย์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอันตราย “เกรย์สัน ดูเหมือนนายจะรู้จักเจนสันเป็นอย่างดี ทำไมฉันไม่มอบความรับผิดชอบในการดูแลเจนสันให้นายเลยดีล่ะ?”

ทันทีที่เจย์พูดจบ เกรย์สันพลันหน้าเสียและรีบร้องขอความเมตตา

“คุณอาเรส ผมมีครอบครัวต้องดูแล ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ท่านเจนสันเพิ่งจะทำให้คนขับรถสิบเอ็ดคนลาออกไปภายในสิบเจ็ดวันที่ผ่านมา สามคนมีอาการความดันโลหิตกำเริบ สองคนในนั้นได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจจากความเครียด และห้าคนในพวกเขามีสภาพเละเทะมากจนแทบจำทางกลับบ้านไม่ได้ ส่วนคนล่าสุดถึงกับเป็นโรคจิตเภทจากความกลัวฝังใจ…”

เจย์แก้ต่างให้ลูกชายของเขา “ถ้าสุขภาพของพวกนั้นแย่มาตั้งแต่แรก งานที่เต็มไปด้วยความเสี่ยงอย่างคนขับรถก็ต้องไม่เหมาะสมกับพวกเขาอยู่แล้ว”

เกรย์สันถึงกับเหงื่อแตกพลั่กด้วยความอดสู

‘ขนาดคุณอาเรสยังรู้เลยว่าการเป็นคนขับรถให้เจนสันเป็นงานความเสี่ยงสูง’ เขาพูดกับตัวเอง

เกรย์สันรวบรวมความกล้าและพยายามกล่าวปกป้องคนขับรถผู้กล้าหาญเหล่านั้น “คุณอาเรสครับ สิ่งที่อันตรายของงานไม่ใช่การขับรถ แต่เป็นเพราะท่านเจนสันคนนั้นต่างหากที่น่ากลัวเกินไป”

“ลองยกตัวอย่างมาซิ” เจย์กล่าวเบาๆ

“ผมขอเริ่มจากคุณแซคเป็นคนแรก เขามีปัญหาเรื่องโรคความดันโลหิตเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว วันหนึ่ง คุณแซคได้กล่าวชมท่านเจนสันถึงความหลักแหลมของเขา แต่ท่านเจนสันกลับตอบว่า “ไม่เท่าคุณหรอก! คุณคือประภาคารเรืองแสงแห่งความรู้เลยล่ะ!” สำหรับคำอธิบายเพิ่มเติม คุณแซคเป็นคนหัวล้าน ด้วยเหตุนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของท่านเจนสัน ความดันโลหิตของเขาก็พุ่งขึ้นเกินพิกัดเลยทีเดียว”

“และต่อมาก็คุณไลโอเนล เขาทุกข์ทรมานกับโรควิตกกังวลและมักจะมีอาการเปลือกตากระตุกบ่อยๆ ท่านเจนสันก็ไปบอกว่าเขาเป็นโรคกล้ามเนื้อขั้นร้ายแรง ไลโอเนลผู้น่าสงสารถึงกับเป็นโรคแพนิคและถูกส่งเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาเป็นการด่วน”

คิ้วของเจย์ย่นลงเล็กน้อย

‘ปากอันร้ายกาจของเจนสันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงถึงสินะ’ เขาตั้งข้อสังเกตอย่างเงียบงัน

เจย์กำลังวิเคราะห์ว่าทำไมการกระทำของเจนสันถึงได้เหมือนเขานัก

เจย์เรียบเรียงความคิด ‘เจ้าเด็กนี่มักจะเกลียดคนแปลกหน้าเข้ากระดูกดำ และนั่นมักจะเป็นเพราะเราเสมอ’

เจย์รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากระตุกหัวใจเขา เขาตัดสินใจจะจัดการเรื่องสำคัญบางอย่างเพื่อรักษาทัศนคติที่แข็งกร้าวของเจนสัน

“เกรย์สัน เราจะทำตามแผนของนาย” เจย์ตอบขึ้นมาอย่างกะทันหัน “หาวิธีบังคับให้โรสตกลงเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้เจนสันให้ได้”

เกรย์สันดูค่อนข้างเคอะเขินก่อนจะตอบอ้อมแอ้ม “แค่คุณนายโรสหนีไปแล้วนะครับ การจะตามจับเธอตอนนี้คงยากพอ ๆ กับสมัยเมื่อห้าปีก่อน”

เจย์พ่นลมหายใจ “โอ้ มันจะเป็นแบบนั้นแน่เหรอ?”

ดวงตาของเกรย์สันเปล่งประกายด้วยความเข้าใจ จริงด้วย...คุณนายโรสส่งใบเอกสารข้อมูลแม่ของเธอเพื่อการรับการรักษาในโรงพยาบาลไปแล้ว เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้อีก

‘ฉันคิดว่าคุณอาเรสคงคิดทุกอย่างไว้แล้วแน่’

…

ชุมชนเจิดจรัส

เซ็ตตี้น้อยพลิกดูอีกด้านและเห็นเข้ากับตัวอักษรนูนๆบนที่หนีบเนคไทด์

“เจย์ อาเรส!” เซ็ตตี้อ่านชื่อนั้นออกมาเสียงดัง

ร็อบบี้น้อยเปิดเสียงรายการที่พวกเขาดูอยู่ให้ดังขึ้น แต่เขาย่อจอรายการลงไปที่มุมล่างทางขวา

จากนั้นเขาก็เปิดเว็บค้นหาและใส่คำว่า “เจย์ อาเรส” ลงในช่องค้นหา

“ฉันว่าแล้ว เจ้าอันธพาลที่อยู่ในห้องรับรองของประธานของโรงพยาบาลแกรนด์เอเซียเป็นมหาเศรษฐีจริง ๆ ด้วย ดูสิเซ็ตตี้ หมอนี่เป็นประธานของโรงพยาบาลแกรนด์เอเซีย....โว้ว รายได้เยอะมากเลยนะเนี่ย”

ร็อบบี้ค้นหาไปถึงวิกิพีเดียเว็บไป่ตู้ของเจย์ เขาคร่ำครวญ “แย่ชะมัด มันไม่มีรูปของเขา”

เซ็ตตี้กล่าวด้วยความหลักแหลม “คนร้ายแบบเขาไม่มีทางกล้าลงรูปของตัวเองหรอก”

ร็อบบี้เผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมากะทันหัน “ฮึ่ม นายกล้าดียังไงมารังแกคุณแม่ รอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้นายลิ้มรสความโกรธของฉัน”

หลังจากลงมือทำอะไรบางอย่างอยู่พักหนึ่ง ผลงานของเขาก็เสร็จสิ้น

เขาใช้นามแฝงในฐานะแฮ็คเกอร์ว่า—มาสเตอร์ ร็อบบี้—ในการเจาะเข้าไปในระบบเครือข่ายของโรงพยาบาลแกรนด์เอเซีย ซึ่งทำให้เขาถึงกับอารมณ์ขึ้นกับการหาคีย์ระบบเครือข่าย เขาทำการปรับเปลี่ยนหน้าเว็บอันสวยงามของแกรนด์เอเซียให้พังทลายลงพร้อมกับฝากคำท้าทายไว้ ซึ่งเขียนไว้ว่า:

“เจย์ อาเรส นายกล้าทำร้ายสาวสวยได้ยังไง? แสดงตัวออกมา เราจะได้สู้กันอย่างยุติธรรม อย่างแมน ๆ! ถ้านายชนะการท้าทายของฉันได้ ก็ดีใจด้วย อ้อใช่ ฉันเคยบอกรึยังว่าฉันอายุห้าขวบ…”

เมื่อเขาเสร็จธุระ ร็อบบี้ปิดคอมพิวเตอร์ของเขา และสอง”ผู้ใหญ่”ร่างจิ๋วก็ออกไปข้างนอกห้อง เพื่อทานมื้อกลางวันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แทบจะในทันที คนของแกรนด์เอเซียก็ตรวจพบความผิดปกติของระบบเครือข่าย ชั่วขณะนั้นพวกเขาก็รีบนำเรื่องนี้ไปรายงานเจย์ทันที

“คุณอาเรส เรามีข่าวร้าย! เครือข่ายของเราถูกพวกแฮ็คเกอร์เจาะระบบได้ครับ!”