ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1023

เจย์หันกลับมากัดฟันกรอดพร้อมถามเสียงต่ำ “คุณต้องการอะไร?”

แองเจลีนตอบ “มาที่แกรนด์ เอเซีย เลือกตำแหน่งงานไหนก็ได้ที่คุณต้องการ เขียนรายได้ต่อปีที่คุณต้องการมา แล้วก็รับทุกอย่างไปไม่ว่าจะเป็นรถหรูหรือบ้านหลังโต”

เจย์หน้าทะมึน “ผมไม่ได้มีคุณค่าอะไรขนาดนั้น”

แองเจลีนแลบลิ้น เธอคงเล่นใหญ่ไปหน่อย

หมอนี่ยังไม่ตระหนักว่าความสามารถที่ตนมีนั้นมีค่ามากแค่ไหน

แองเจลีนหยุดคิดครู่หนึ่งก่อนหันไปบอกเกรย์สัน “เกรย์สัน ปลดเซย์นออกซะ พรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาจะมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉันแทน”

เกรย์สันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา 'นี่คุณเซเวียร์อยากเก็บเขาไว้ใกล้ตัวเพราะจะได้เอาเปรียบเขาหรือเปล่าเนี่ย?'

เห็นชัด ๆ ว่านายท่านอาเรสเหมาะจะอยู่แผนกความปลอดภัยทางไซเบอร์มากกว่า

เจย์มองเธออย่างพูดไม่ออก ดูไม่เต็มใจอย่างมาก “พรุ่งนี้ผมจะไปทำงาน”

แองเจลีนพยักหน้าพร้อมยิ้มและสั่งเกรย์สัน “ไปส่งเขากลับบ้านด้วย”

เกรย์สันแอบรู้สึกยินดี “ได้ครับ” เขาตอบเสียงดัง

เมื่อเจย์จากไป แองเจลีนก็กลับไปมีท่าทีเย็นชาเหมือนราชินีน้ำแข็งอีกหน เมื่อเธอเดินเข้าไปหายูมิ

ตอนนี้สายตาเธอคมราวกับมีดแถมเสียงพูดก็ทำให้เย็นเยียบถึงกระดูก “เธอกล้าดียังไงมาเล่นเล่ห์กับเขา ยูมิ ไททัส?”

สีหน้าของแองเจลีนทำให้ยูมิตะลึงไปชั่วขณะ แต่เมื่อเธอนึกได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าอ่อนปวกเปียกต่างจากภาพหน้ากากปิศาจที่เธอสวมอยู่แค่ไหน

ยูมิยักไหล่และยิ้มเยาะ “ฉันก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาปฏิเสธนี่ ในเมื่อเขาอยากจะมาสมัครงานที่บริษัทฉันเองใช่ไหม? แล้วทุกบริษัทที่นี่ก็อยากได้คนมีความสามารถไปทำงานด้วยทั้งนั้น”

แองเจลีนปล่อยรังสีกดดันคุกคามออกมา พร้อมเตือนด้วยเสียงเย็น “เธอเก็บความคิดเจ้าเล่ห์ของตัวเองไว้ดีกว่า ขอฉันพูดตรง ๆ ผู้ชายคนนี้เธอห้ามมายุ่ง ถ้าใครจะมาจัดการชีวิตเขาก็ต้องได้รับอนุญาตจากฉันก่อน”

เธอเสริม “ถ้าเธอคิดจะสู้กับฉันล่ะก็ อย่ามาว่าแล้วกันว่าฉันไม่เห็นเธอเป็นพี่สะใภ้แล้วกัน”

ยูมิเยาะและถามอย่างขบขัน “เธอเคยเห็นฉันเป็นพี่สะใภ้เมื่อไรกัน? ตอนเธอยึดไททัส เอนเตอร์ไพรส์เมื่อสามปีก่อน เธอต้อนฉันจนหลังชนฝา จนเกือบทำให้ฉันต้องคุกเข่าอ้อนวอนเธอ เธอมันใจดำไร้ความปรานีขนาดนี้ได้ยังไง?”

เมื่อพูดจบแองเจลีนก็สะบัดหน้าจากไป

ยูมิมองแองเจลีนด้วยสายตาอาฆาต

เกรย์สันขับรถพาเจย์มาส่งที่ซันไชน์ คอร์ต

เกรย์สันถึงกับตะลึงไปเมื่อเห็นบ้านที่ดูสวยสง่ามีสไตล์แบบนี้

นายท่านอาเรสมักมีมุมมองด้านความงามเป็นพิเศษเฉพาะตัว เห็นได้ว่าความขัดสนไม่ได้หยุดเขาจากการใช้ชีวิตอย่างสง่างาม

แม้ว่าซันไชน์ คอร์ตจะเป็นหมู่บ้านสำหรับคนรายได้น้อย แต่ก็เป็นหมู่บ้านเดียวที่ได้รับรางวัลจากเมืองอิมพีเรียล การออกแบบโครงสร้างของอาคารทำให้ย่านของผู้มีรายได้น้อยดูเปลี่ยนไปเลย

แต่ไม่ว่าบ้านนี้จะดูสง่างามแค่ไหน แต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับฐานะอันสูงส่งของนายท่านอาเรส

เกรย์สันเค้นสมองคิดหาวิธีที่จะทำให้นายท่านอาเรสย้ายออกจากที่นี่

“คุณเบ็นครับ ที่นี่ค่อนข้างไกลจากแกรนด์ เอเซียนะครับ แถมคุณเองก็ไม่มีรถ คงต้องใช้เวลามากหากคุณต้องขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงานทุกวัน ทำไมคุณไม่ย้ายไปอยู่แถวบริษัทล่ะครับ?”