ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1066

”อ๊ากกกก!” เสียงเคนกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานดังมาเข้าหูเธอ

แองเจลีนเดินออกมาจากห้องใต้ดิน ความโศกเศร้าเสียใจของเธอก็ถูกแสงแดดสว่างจ้าภายนอกพัดหายทลายไป

อารมณ์เธอดีขึ้นเล็กน้อย

อย่างน้อยเบื้องหลังเรื่องราวที่แสนน่าเจ็บปวดใจนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องให้น่าผิดหวังไปเสียทั้งหมด

อย่างน้อยเธอก็ได้รู้ว่าเจย์บี้และมาริลินไม่ได้รักกัน

ไม่นานเจย์บี้อาจจะได้กลับมาอยู่ข้างกายเธอ

ผ่านไปครู่ใหญ่ เกรย์สันก็เดินออกมาจากห้องใต้ดิน เสื้อสีขาวของเขาเปรอะไปด้วยเลือด

แองเจลีนชะงักไปเล็กน้อย เกรย์สันคงระบายความแค้นลงไปกับเคนสินะ?

เพราะอย่างไรเจย์ก็เหมือนเป็นพ่อและครูของเกรย์สัน สิ่งที่เคนทำก็เหมือนการกระชากผมของเจย์ ดังนั้นเมื่อเขามาอยู่ในเงื้อมมือเกรย์สันก็ต้องจบลงที่ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานอย่างอธิบายไม่ได้

“เกรย์สัน หาโอกาสส่งเคนกลับไปให้มาริลินด้วย” แองเจลีนสั่ง

เกรย์สันแค่นเสียงโหดร้ายออกมา “เป็นความคิดที่ดีมากเลยครับ ท่านประธานเซเวียร์”

วิธีการตีวัวกระทบคราดของแองเจลีนเป็นการลงโทษที่เหมาะสมที่สุดสำหรับมาริลิน

ถึงแม้มาริลินจะชั่วร้ายน่ารังเกียจที่หลอกลวงเจย์ แต่ความจริงที่ว่าเธอเป็นคนช่วยชีวิตเจย์ไว้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไป

แองเจลีนเกลียดมาริลิน แต่ขณะเดียวกันก็อดรู้สึกขอบคุณเธอไม่ได้

เขาอุ้มไทเกอร์และเดินมาที่โต๊ะ

มาริลินตักอาหารให้เขาเพื่อเป็นการเอาใจ “ที่รักคะ นี่ของโปรดคุณ…”

ก่อนที่เธอจะทันพูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงสายตาคมปลาบเหมือนใบมีดเย็นเฉียบพุ่งมาจากอีกฝั่งของโต๊ะ มาริลินอึกอักและรีบพูดใหม่ “กินอาหารเช้าเถอะค่ะ เบ็น”

เจย์วางไทเกอร์นั่งลงบนเก้าอี้เด็กก่อนยืนขึ้น น้ำเสียงเขาเย็นชา สีหน้าก็ช่างไร้อารมณ์ เขาพูดว่า “ผมจะย้ายออกเร็วที่สุด”

มาริลินตกใจมากจนช้อนในมือร่วง “คุณจะ… คุณจะทิ้งไทเกอร์กับฉันจริง ๆ เหรอ?”

เจย์แก้คำพูดของเธออย่างมีโทสะ “หยุดโกหกเพื่อหาเรื่องให้เราอยู่ด้วยกันได้แล้ว มันยิ่งทำให้คุณดูโง่”

“แล้วเด็กคนนี้ละค่ะ?” มาริลินร้อง “เขาเป็นลูกคุณนะ”