ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1072
”มีมี่ พาเด็กออกไปข้างนอกก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับมาริลินเพียงลำพัง” แองเจลีนพูด เสียงของเธอเย็นเยียบราวปกคลุมด้วยน้ำแข็ง
มีมี่เดินเข้าไปหามาริลินและยื่นมือไปรับไทเกอร์มา จากนั้นก็เดินออกไปนอกห้องโดยไม่สนใจเสียงร้องไห้เสียดหูของไทเกอร์แต่อย่างใด
เมื่อมาริลินรู้ตัวว่าได้เข้ามาในถ้ำเสือแล้ว เธอก็จ้องแองเจลีนอย่างขลาดกลัว
แองเจลีนจ้องเซย์น “ออกไปแล้วปลอบเด็กด้วย”
เซย์นพยักหน้า แต่เขายังกังวลจึงเตือนเธออีกครั้ง “ใจเย็น ๆ ตกลงไหม? ใจเย็น ๆ”
เมื่อเหลือเพียงแองเจลีนและมาริลินในห้องตามลำพัง แองเจลีนก็กระดิกนิ้วเรียกมาริลิน “เข้ามานี่”
มาริลินเดินเข้ามาหาอย่างหวาดกลัว “ท่านประธานเซเวียร์ คุณจะพาไทเกอร์ไปไหนคะ?”
แองเจลีนพยายามข่มขวัญเธอ “พาไปโรงพยาบาล ให้ตรวจ DNA เทียบความเป็นพ่อลูกของไทเกอร์และเบ็น”
มาริลินตกใจจนซวนเซและพุ่งตัวออกไปด้านนอก
“นั่นลูกฉันนะ คุณพาเขาไปไม่ได้”
เมื่อมาริลินตระหนักว่าประตูห้องทำงานปิดสนิทแน่นและเธอไม่สามารถเปิดออกไปได้ เธอก็หันกลับมาต่อว่าแองเจลีนอย่างรุนแรง “คุณเป็นแค่หัวหน้าของเบ็น มีสิทธิ์อะไรมายุ่มย่ามกับเรื่องในครอบครัวคนอื่น?”
แองเจลีนเดินเยื้องย่างในรองเท้าส้นเข็มมาหามาริลินอย่างสง่างาม เธอยื่นมือออกไปและใช้นิ้วเชยคางมาริลินขึ้น พร้อมพูดด้วยความรังเกียจ “มาริลิน ออเบิร์จ ฉันเคยคิดว่าถึงเธอเป็นพวกหิวเงินแต่อย่างน้อยก็เป็นแค่ผู้หญิงชาวบ้านพื้น ๆ ซื่อ ๆ คนหนึ่ง”
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ใบหน้าสวยสง่าก็เปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด “แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอคนที่ทั้งละโมบ เห็นแก่ตัว โหดร้าย และใจดำทมิฬซ่อนอยู่ใต้ใบหน้าที่ดูจริงใจใสซื่อนี้”
มาริลินหลบตา “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร”
“เธอไม่รู้เหรอ? งั้นก็ได้ ฉันจะทำให้เธอเข้าใจ”
แองเจลีนบีบคางของมาริลินพร้อมเพิ่มแรงเข้าไป ทำให้หล่อนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
แองเจลีนถาม “เบ็นเขาหลอกง่ายมากเลยใช่ไหม?”
“สามขวบ” เธอตอบตามตรง
แองเจลีนตบหน้าเธอ “เธอมีลูกกับชายอื่นแต่เธอก็มาหลอกเบ็น แถมยังขอให้เขาเลี้ยงลูกชายด้วยกันอีก นี่เธอจะไร้ยางอายได้ขนาดไหนกัน?”
มาริลินถูกตบแรงเสียจนร่วงไปกองกับพื้น และตาพร่า
มาริลินยกมือกุมแก้มที่ร้อนผ่าว ทั้งรู้สึกโมโหและแปลกใจในเวลาเดียวกัน
“คุณรู้ได้ยังไงว่าไทเกอร์ไม่ใช่ลูกของเบ็น? เขาเป็นลูกของฉัน คุณคิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอว่าพ่อเด็กเป็นใคร?”
แองเจลีนย่อตัวลงนั่งและจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบ พร้อมกัดฟันพูดเน้นทุกคำ “เพราะว่าเบ็นเพิ่งหายตัวไปได้แค่สามปี มันไม่ตรงกับอายุลูกเธอน่ะสิ”
เมื่อความจริงถูกเปิดเผย มาริลินก็อ้าปากค้าง
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเบ็นเพิ่งหายตัวไปได้แค่สามปี? คุณก็แค่เดาสุ่ม เบ็นมาที่หมู่บ้านประมงเราเมื่อสี่ปีก่อน อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่คนอื่นพูดกันสิ” มาริลินดิ้นรนเหมือนสัตว์ที่ติดกับดัก ซึ่งมันยิ่งทำให้เธอดูอับจนไร้ทางสู้มากยิ่งขึ้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!