ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1091

ทันใดนั้นออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น เจย์วางยี่หร่าไว้บนโต๊ะกาแฟก่อนลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู

คุณนายอาเรสและเซร่ายืนอยู่หน้าประตู เซร่านั้นเกาะแขนของคุณนายไว้อย่างสนิทแนบแน่น วันนี้ตัวเธอเองก็ดูสวยสง่ามีระดับเพราะเธอทุ่มเทความคิดไปกับการแต่งตัววันนี้มาก

เจย์เปิดประตูที่มีระบบนิรภัยออกมาและงุนงงไปเล็กน้อยเมื่อเห็นพวกเธอ

“ลูกแม่” เมื่อคุณนายอาเรสได้เห็นเจย์อีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน เธอก็รู้สึกตื้นตันอารมณ์ท่วมท้นจนน้ำตาไหลพราก

เธอพยายามจะเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าเจย์ แต่เจย์ก็หันหน้าไปด้านข้างเพื่อหลบการสัมผัสนั้น

เมื่อเซร่าเห็นว่าเจย์นิ่วหน้า เธอก็รีบอธิบายให้เขาฟังอย่างเร็วว่า “เธอเป็นแม่ของคุณค่ะ เจย์บี้”

เจย์ยังคงจ้องพวกเธอ

หลังจากที่โดนมาริลินหลอกและยังมาโดนพวกนักฆ่าทำร้าย เจย์ก็ได้รับรู้ว่าเขามีตัวตนที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นตอนนี้เขาจึงระมัดระวังทุกคนที่เข้ามาหาเขา

คุณนายอาเรสไม่รู้ถึงความกังวลใจของเจย์ เธอเริ่มแนะนำตนเองกับเขา “นี่ลูกจำพวกเราไม่ได้แล้วเหรอ ลูกแม่? แม่เป็นแม่ของลูกไงและนี่… เป็นผู้หญิงที่ลูกรักที่สุด”

เจย์หันไปมองหน้าเซร่าพอเป็นพิธี ความรู้สึกเฉยชาในใจก็ทำให้ตัวเขาเองแปลกใจ

เมื่อเขามองเซร่า ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกถึงความคุ้นเคยใกล้ชิดเหมือนเวลาที่เขาเห็นแม่ของเซ็ตตี้น้อยหรือแองเจลีนกันล่ะ?

“คุณเป็นแม่ผมเหรอ? แล้วคุณเป็นภรรยาผม?”

ในที่สุดเจย์ก็อ้าปากพูด แต่น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความกังขา “แล้วผมจะเชื่อคุณได้ยังไง?”

คุณนายอาเรสหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาจากกระเป๋าก่อนส่งให้เขา “ดูสิลูก พวกนี้คือรูปของลูกกับพวกเราตอนที่ลูกยังเด็กไง”

เจย์รับมาอย่างระแวงสงสัยก่อนเดินไปที่โซฟา เขานั่งลงและเริ่มเปิดดูรูปอย่างตั้งใจ

คุณนายอาเรสและเซร่าต่างเข้ามาในบ้านอย่างรอคำเชิญ และนั่งลงเงียบ ๆ ข้างเขา

เจย์โยนอัลบั้มรูปลงบนโต๊ะกาแฟอย่างรุนแรงน่ากลัว คุณนายอาเรสตกใจกับเสียงดังจนเงียบกริบทันที

เซร่าจ้องเจย์อย่างงงงัน เธอคิดว่า 'อัลบั้มรูปนั้นเป็นของจริง แล้วนี่ก็เป็นแม่ของเขาจริง ๆ เขาไม่มีทางรู้ว่าเราโกหกหรอก'

แล้วทำไมเขาถึงโมโหล่ะ?

“เธอคือเด็กหญิงคนนั้นจริงเหรอ?” เจย์ถามซ้ำ

คุณนายอาเรสชะงักไปเล็กน้อย เธอคิดทบทวนว่า “แองเจลีนมักจะไปเจอผู้คนแต่งหน้าแต่งตาสโมคกี้เข้มจัด เจย์น่าจะไม่เคยเห็นเธอตอนไม่แต่งหน้า ถึงเขาจะเคยเห็นแต่แองเจลีนก็ดูเปลี่ยนไปมากจากเมื่อตอนเป็นเด็ก เพราะงั้นเจย์น่าจะไม่มีทางรู้”

คุณนายอาเรสดูหงุดหงิดนิดหน่อยเมื่อพูดว่า “ลูกเป็นอะไรไปเนี่ย? ลูกไม่คิดจะจำแม่ตัวเองกับเซร่าอีกแล้วเหรอ?”

คุณนายอาเรสเริ่มเรียกร้องความเห็นใจ “ลูกไม่รู้หรือว่าแม่ใช้ชีวิตสามปีนี้มายังไง หลังจากที่รู้ว่าลูกประสบอุบัติเหตุทางรถ? แม่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน สวดมนตร์อ้อนวอนต่อพระให้ลูกมีชีวิตกลับมาอย่างปลอดภัย”