ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1093

เซร่าเกาะแขนคุณนายอาเรสอย่างเจียมตัว ราวกับว่าเธอกำลังกลัวแองเจลีน

เมื่อเห็นเซร่าเป็นแบบนี้ คุณนายอาเรสก็รู้สึกปวดใจ เธอตำหนิแองเจลีนด้วยสีหน้าโกรธขึ้ง “ตอนที่เซร่าบอกว่าเธอทำตัวจองหองหลังได้ขึ้นเป็นประธานแกรนด์เอเซีย ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ ตอนนี้เหมือนเธอไม่ใช่แค่จองหองแต่ยังทำตัวนักเลงข่มขู่คนอื่นด้วย”

แองเจลีนเข้ามาหาคุณนายอาเรสและเชิดหน้าขึ้น “ถ้าคุณอยากให้ฉันนับถือคุณนะ คุณนายอาเรส คุณเองก็ต้องทำตัวให้สมวัยด้วย”

คุณนายอาเรสโมโหเดือด “แองเจลีน เซเวียร์ นี่… นี่ เธอกล้าดียังไงมาใช้น้ำเสียงถือดีพูดกับฉัน?”

ขณะที่บรรยากาศระหว่างคุณนายอาเรสและแองเจลีนเริ่มร้อนระอุ จู่ ๆ เซร่าก็เดินเข้ามาเพื่อตบหน้าแองเจลีน

แต่แองเจลีนจับข้อมือเธอไว้ได้อย่างสบาย ๆ

เซร่าต่อว่าแองเจลีน “แองเจลีน เซเวียร์ ฉันรู้มาตลอดว่าเธอเป็นพวกชอบใช้อำนาจจอมบงการ แต่การทำตัวหยาบคายกับคุณนายอาเรสแบบนี้ไม่ใช่แค่เธอไร้มารยาทเท่านั้น ยังเหมือนเป็นพวกไร้การศึกษาด้วย”

แองเจลีนบีบข้อมือเซร่าแน่นจนเซร่าหน้าซีดด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย” เซร่าร้องอย่างเจ็บปวด

คุณนายอาเรสร้อง “ปล่อยเธอนะ แองเจลีน”

“ได้เลย”

พร้อมคำพูด เธอก็โบกมือแล้วตบหน้าเซร่าอย่างแรง

เพราะยังคิดว่าเป็นพี่น้องกัน แองเจลีนจึงไม่ได้ตบแรงนักแต่ว่าเสียงนั้นดังสนั่น

แต่ถึงกระนั้น เซร่าก็เล่นละครโดยการยกมือกุมหน้าและบีบน้ำตา

“เธอยิ่งใหญ่นักนะ แองเจลีน เซเวียร์” เซร่าพูด

ยิ่งเธอทำตัวให้ดูอ่อนแอน่าสงสารมากแค่ไหน คนอื่นก็ยิ่งต้องคิดว่าแองเจลีนนั้นใช้อำนาจรังแกคนอ่อนแอกว่า

เจย์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตำหนิแองเจลีน “พอแล้วแองเจลีน คุณคิดว่ามาใช้อำนาจของประธานแกรนด์เอเซียรังแกคนอ่อนแอกว่ามันดีแล้วเหรอ?”

แองเจลีนจ้องเจย์อย่างโศกเศร้า “ใครแม่งอยากเป็นประธานแกรนด์เอเซียกัน? นายคิดว่าฉันอยากเป็นนักเหรอ? ฟังนะ ถ้าฉันไม่มีตำแหน่งประธานพ่วงอยู่รับรองว่าวันนี้ฉันทำยิ่งกว่าตบหล่อนอีก”

แองเจลีนหัวเราะหนักมากจนน้ำตาคลอเบ้า “นายจะกลับบ้านไปกับหล่อนแล้วก็แต่งงานด้วยหลังจากที่ฉันกลับไปแล้วด้วยสิ?”

“มันไม่ใช่เรื่องอะไรของคุณ” เจย์ตวาด

ตอนที่ยูมิบอกว่าเจย์และแองเจลีนต่างก็หมดรักกันแล้วหลังจากที่เจย์เสียความทรงจำ ตอนแรกเซร่าก็ไม่เชื่อแต่พอตอนนี้เธอได้มาเห็นกับตาตัวเองจึงรู้สึกรื่นรมย์เป็นอย่างมาก

ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ

เซร่าเดินเข้าไปหาเจย์และกอดแขนเขาไว้อย่างเสน่หา “ไปกันเถอะค่ะเจย์บี้ ไม่ต้องไปสนเธอหรอก”

“อืม”

ทั้งเจย์และเซร่าต่างเดินผ่านแองเจลีนไป

คุณนายอาเรสตวัดตามองแองเจลีนอย่างรังเกียจก่อนจากไปพร้อมกัน