ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1100

แองเจลีนพูดด้วยน้ำเสียงมีอำนาจ “คำว่า ‘หย่าร้าง’ ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของฉัน ถ้านายต้องการจะหย่า ก็คงต้องรอชาติหน้า”

เธอยกมือสัมผัสใบหน้าและมองรองพื้นหนาที่ติดปลายนิ้ว คิดว่าอาจจะถึงเวลาที่เธอต้องลบเครื่องสำอางแล้ว

แองเจลีนหลุดยิ้ม “ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะ รอฉันด้วยล่ะ” จากนั้นเธอก็หยิบชุดนอนและเดินเข้าห้องน้ำไป

เมื่อเธอเดินไปถึงประตูห้องน้ำ เธอหันกลับมาและยิ้มให้เจย์อย่างมีความหมาย “รอเซอร์ไพรส์จากฉันนะเจย์บี้”

เมื่อเจย์มองเห็นชุดผ้าบางเบาในอ้อมแขนเธอ เขารู้สึกราวกับว่าจะมีไดโนเสาร์ใส่ชุดนอนนั่นออกมากระโจนใส่เขา เจย์ขนลุกไปทั่วร่าง

“ผมเป็นคนขี้ขลาดนะแองเจลีน อย่าทำให้ผมกลัวสิ” เจย์พูด

รอยยิ้มแองเจลีนยิ่งลึกซึ้งและมีความหมายยิ่งขึ้น จากนั้นเธอก็เดินเข้าห้องน้ำและล็อกประตู

เมื่อเจย์ได้ยินเสียงน้ำดังลอดออกมา สีหน้าเขาก็ยิ่งดำทะมึนขึ้นทุกที

เขาเริ่มที่จะศึกษาดูกุญแจมือที่ใส่อยู่

เขาเป็นคนที่ออกแบบกุญแจมือพวกนี้แล้วก็กลไกของมันด้วย เหมือนว่าพระเจ้ายังเข้าข้างเขา ดังนั้นเขาจึงปลดกุญแจออกได้ในชั่วพริบตา

เมื่อเจย์เป็นอิสระ เขาก็มองประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทอยู่ด้วยสีหน้าเย้ยหยันพร้อมสบถเบา ๆ “คุณคิดว่าแค่คำพูดของคุณ เราก็เป็นสามีภรรยากันแล้วเหรอ? ทำไมผมต้องเชื่อคนโกหกอย่างคุณด้วย? ผมไม่อยู่เล่นกับคุณแล้ว ลาก่อนนะ แองเจลีน เซเวียร์”

เมื่อแองเจลีนออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าเปลือยเปล่าที่ดูงดงามเหมือนนางฟ้า แต่น้ำตาก็เอ่อคลอดวงตานางฟ้าทรงเสน่ห์นั้นทันทีเมื่อเห็นเตียงที่ว่างเปล่า

เธอเกือบจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้เขาเห็นอยู่แล้ว ทำไมสวรรค์ต้องฉวยโอกาสนี้ไปจากเธอด้วย?

กลางดึกคืนนั้น

สนามด้านหน้าเบล เอนเตอร์ไพรส์

คุณนายอาเรสมาที่ทางเข้าพร้อมเซร่า หลังจากที่ยามเข้าไปแจ้งให้คนด้านในทราบว่ามีแขกมาหา เขาก็พาคุณนายอาเรสและเซร่าเดินเข้าไปด้านใน

ตระกูลเบลเองก็เป็นตระกูลเก่าแก่ในเมืองอิมพีเรียล แม้ว่าจะมีร่องรอยของการเสื่อมถอยหลังจากที่โดนแกรนด์เอเซียเข้าถือครอง แต่ก็ยังคงมีอำนาจเหนือหลายตระกูลในเมืองนี้ สนามนอกบ้านที่ซับซ้อนมีขนาดกว้างขวางออกแบบตกแต่งอย่างดี นอกเหนือไปจากอสังหาริมทรัพย์ทัวมารีน ทั้งเมืองอิมพีเรียลก็คงไม่มีตึกอาคารที่สวยงามแบบที่นี่อีกแล้ว

ความดื้อด้านและต่อต้านในดวงตาของเธอสุดท้ายก็ปกปิดไว้ไม่มิด

ตอนนั้นเองนายท่านสตีเฟนที่นั่งเก้าอี้รถเข็นแอบดูอยู่หลังฉาก ในที่สุดก็ให้ผู้ช่วยของเขาเข็นออกมา

“สตีเฟน” คุณนายอาเรสเรียกเขา

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” มีแววตาอ่อนใจฉายวาบผ่านดวงตาของสตีเฟน

คุณนายอาเรสดึงเซร่าไปหาเขา “ฉันขอโทษที่ผิดสัญญาสตีเฟน ฉันทนเห็นลูกสาวของเราใช้ชีวิตอย่างทรมานและโดนกดขี่ไม่ได้ ฉันก็เลยพาเธอมาหาคุณหวังว่าคุณจะให้เธอได้กลับบ้านที่แท้จริงของเธอ”

สตีเฟนมองเซร่าอย่างไม่ใส่ใจ น้ำเสียงเขาเจือโทสะ “ถ้าเธอยังสะอาดบริสุทธิ์ อย่างน้อยฉันก็คงจะเห็นประโยชน์จากเธอบ้าง แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วเพราะว่าทั้งชื่อเสียงทั้งร่างกายของเธอมันคงไม่ช่วยอะไรตระกูลเบลได้นักหรอก ลืมมันซะเถอะ มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย”

เมื่อเซร่าได้ยินคำวิจารณ์ของสตีเฟน ความหวังและความโหยหาที่เธอมีตอนแรกก็มลายหายไปในอากาศทันใด เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังตกจากนรกลงไปในขุมที่ลึกกว่าเก่า ดังนั้นเธอจึงหัวเราะลั่นออกมา

เธอโทษพ่อแม่ด้วยโทสะที่ล้นเปี่ยม “คุณคิดว่าฉันไร้ศีลธรรมงั้นเหรอ? ไม่ว่าฉันจะไร้ศีลธรรมยังไง ไม่ว่าฉันจะมีข้อด้อยแค่ไหน ก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่าฉันเป็นลูกของคุณ เลือดสกปรกที่มันไหลเวียนอยู่ในตัวฉันนี่มันก็คือเลือดคุณ”