ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1102

เมื่อคุณหญิงเซเวียร์และนายท่านเซเวียร์ได้ยินเสียงร้องของเชอร์ลีย์ดังเข้ามาในห้องนั่งเลย พวกเขาก็ตกใจจนรีบวิ่งผลุนผลันออกไปด้านนอก

เซร่ารีบหลบอยู่ในครัวและทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่เกิดขึ้น เธอวิ่งออกไปที่ระเบียงครัวพร้อมกับคุณเซเวียร์และคนอื่น ๆ

“นี่? เกิดอะไรขึ้นคะ?” เซร่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง

เชอร์ลีย์นอนอยู่ที่ด้านล่างของบันได สลบไม่ได้สติ

คุณหญิงเซเวียร์นั้นตกใจมากจนเป็นลมไปทันที

นายท่านเซเวียร์สั่งให้คนรับใช้ในบ้านรีบพาเซอร์ลีย์ที่หมดสติอยู่ไปส่งที่โรงพยาบาลแกรนด์เอเซียในทันที

เมื่อเซร่าเห็นว่าครอบครัวเซเวียร์ปั่นป่วนกันแค่ไหน รอยยิ้มอย่างผู้ชนะก็ฉายในดวงตาเธอ

ในเมื่อแองเจลีนและเชอร์ลีย์ต่างก็สนิทกันมาก แองเจลีนต้องใจสลายอย่างแน่นอนเมื่อได้รู้เรื่องอุบัติเหตุของเชอร์ลีย์

ยิ่งเธอใจสลายมากเท่าไร เซร่าก็ยิ่งสบายใจมากเท่านั้น

ที่ตึกสำนักงานแกรนด์เอเซียในเมืองอิมพีเรียล

การประชุมสรุปประจำเดือนของแกรนด์เอเซียกำลังเข้มข้นอยู่ แต่ละแผนกต่างก็ส่งตัวแทนของตนขึ้นไปรายงานผลการทำงานของเดือนที่ผ่านมา เมื่อถึงตาของแผนกการรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ เกรย์สันก็ขึ้นไปด้วยหน้าหม่นเศร้า

“ผมเคยคิดว่าความปลอดภัยในระบบนั้นเป็นความภาคภูมิใจของแแกรนด์เอเซีย แต่เมื่อคืนนี้มีแฮกเกอร์ไม่ทราบชื่อรายหนึ่งเจาะเข้ามาในระบบและสอดส่องไปทั่วอย่างไม่กลัวอะไรอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะออกไปเงียบ ๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำให้ระบบโครงสร้างของแกรนด์เอเซียเสียหาย แต่การที่มีแฮกเกอร์คนนี้อยู่ก็ถือว่าเป็นภัยคุกคามต่อแกรนด์ เอเซีย”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดต่อ “นี่เป็นเรื่องที่ทำให้ผมกังวลใจอย่างมาก เมื่อคืนนี้ผมก็เรียกทีมรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์เข้ามาทำงานล่วงเวลาไม่หยุด แต่จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่สามารถตรวจหาตัวตนของแฮกเกอร์คนนี้ได้”

สีหน้าแองเจลีนเคร่งเครียดขึ้นเรื่อย ๆ

ถ้าแฮกเกอร์เจาะเข้าระบบของแกรนด์เอเซียได้อย่างอุกอาจแบบนี้ หมายความว่ามีคนหมายตาแกรนด์เอเซียอยู่ หากว่าแกรนด์เอเซียพลาดวันใด คนผู้นี้อาจจะฉวยโอกาสเข้ามาแทงข้างหลังพวกเขาได้ ทำให้สถานการณ์ของบริษัทที่อาจจะแย่อยู่แล้วยิ่งสาหัสก็เป็นได้

“แองเจิล พี่สะใภ้เธอประสบอุบัติเหตุ รีบมาที่โรงพยาบาลแกรนด์เอเซียกับเซย์นด่วนเลยนะ”

เมื่อได้ยินที่เขาบอก แองเจลีนก็ดูสงบนิ่งเงียบเหมือนพระที่เข้าฌาณ

“เกิดอะไรขึ้นแองเจลีน?” เซย์นลุกขึ้นยืนอย่างกระวนกระวาย

เขากลัวมากว่าจะเห็นแองเจลีนตกใจกะทันหันแล้วอาจจะไปกระตุ้นอาการโรคความผิดปกติทางกายที่เกิดจากจิตใจขึ้น

“การประชุมจบแล้ว” แองเจลีนพูดเบา ๆ อย่างอ่อนแรง

บรรดาพนักงานต่างก็ทยอยกันออกไป

มีพนักงานบางส่วนที่จงใจโอ้เอ้อยู่ เมื่อพวกเขามองแองเจลีนที่สีหน้ากังวลใจ แววตาพวกเขาก็แฝงรอยยิ้ม