ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 136

เจนสันเข้าไปในห้องของเขาแล้วล็อกประตูทันที

"ร็อบบี้น้อย นายเห็นดวงตาคู่นั้นไหม?" ความกลัวปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของเจนสัน

ร็อบบี้น้อยคิดเรื่องนั้นอยู่ครู่หนึ่ง "นายหมายถึงดวงตาของช้างที่หน้าต่าง?"

เจนสันรีบตะโกน "อยู่ให้ห่างจากมัน"

ร็อบบี้น้อยเห็นด้วย "โอเค" เขาไม่รู้ว่าทำไมเจนสันถึงอยากให้เขาอยู่ให้ห่างจากดวงตาคู่นั้นในปราสาท เขาคิดว่าเจนสันคงดีใจมากกว่าหากเขาตอบแบบนี้

"เจนสัน ดวงตาคู่นั้นมันอะไรกัน?"

"มันมีผีสิง!"

ร็อบบี้น้อยเบะปาก "ผีสิง?" จากนั้นเขาก็นึกถึงตอนที่เขาได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังอยู่ในปราสาทแล้วเข้าใจทันที "โอ้ ไม่แปลกว่าทำไมฉันถึงได้ยินเสียงแปลก ๆ นั่นคือผีเหรอ? มันน่ากลัวไหม? ไม่ใช่ว่าคุณครูบอกว่าผีไม่มีในโลกเหรอ?"

"ร็อบบี้น้อย อยู่ให้ห่างจากปราสาทนั้น"

"โอเค เข้าใจแล้ว"

เจนสันเริ่มกระวนกระวาย 'งั้นเจ้าสิ่งมีชีวิตประหลาดนั่นก็เริ่มเข้าหาร็อบบี้น้อยแล้ว' เจนสันพลันปามือถือใส่กระจกหน้าต่างจนมันสร้าเสียงดังปัง

ชั้นล่าง เจย์ได้ยินเสียงมาจากชั้นบน เขารีบวางแก้วชาเคลือบสีน้ำเงินขาวลงบนโต๊ะหินอ่อนแล้ววิ่งขึ้นข้างบน

"เจนส์!"

เมื่อเจย์ดันประตู มันก็ไม่เปิดออก จากนั้นเขาก็กดสแกนลายนิ้วมือเพื่อปลดล็อกประตู เมื่อประตูเปิดออก เขาเห็นเจนสันคุดคู้อยู่ที่มุมห้อง

มือถือถูกปาไปที่หน้าต่าง และยังคงมีเสียงที่เป็นห่วงของร็อบบี้น้อยดังออกมา "เจนสัน เจนสัน เกิดอะไรขึ้น? บอกคุณพ่อ ได้โปรด?"

"เกิดอะไรขึ้นกับเจนสัน?"

"ตอนที่เขาอยู่ในสายกับผม จู่ ๆ เขาก็ปามือถือ ผมได้ยินเสียงน่ากลัวในบ้านด้วย" ร็อบบี้น้อยดึงมือแม่ของเขา นำเธอไปข้างนอกขณะที่เขาอธิบายไปด้วย

โรสไม่กล้าลังเล เธอเอื้อมมือหยิบเสื้อโค้ทบนโซฟาแล้วสวมมันปกปิดชุดอยู่บ้าน จากนั้นเธอก็อุ้มเซ็ตตี้และร็อบบี้น้อย ก่อนที่พวกเขาจะเร่งออกไป

"ร็อบบี้น้อย บอกแม่ ลูกคุยเรื่องอะไรกับเจนสัน?" โรสถามยืนยันเรื่องราวกับร็อบบี้น้อยระหว่างการเดินทาง

ร็อบบี้น้อยรู้สึกกระวนกระวาย แต่ละครั้งที่เขาอธิบาย มันก็มักเป็นช่วงที่เขาทำของแตก อย่างไรก็ตาม หลังจากถามไม่กี่ครั้ง โรสก็พอเดาคร่าว ๆ ถึงเรื่องทั้งหมดได้

โรสคาดเดาว่าอาการของเจนสันน่าจะกําเริบ แต่เหตุผลที่เขาอาการกำเริบทำให้เธอกลัวมาก

เมื่อโรสมาถึงโฮไรซอน คอลเลอร์ เจย์ก็อุ้มเจนสันแล้วเปิดประตูให้พวกเธอเข้ามา