ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 138

โรสเงยหน้ามองเขา 'ทำไมหมอนี่ถึงได้พูดกับเราดีนัก? หรือว่าเขาวางแผนอะไรอยู่รึเปล่า?'

"เธอต้องการมาที่นี่แล้วเป็น… พี่เลี้ยงไหม?" เขาถาม

โรสพูดไม่ออก

'ฉันดูเหมือนพี่เลี้ยงรึไง?'

เธอตั้งใจจะปฏิเสธในทันที แต่เมื่อเธอนึกไปถึงสภาพที่อ่อนล้าและเพลียของเจนสันแล้ว... เมื่อเธอคิดถึงแต่ละครั้งที่ร็อบบี้น้อยกับเซ็ตตี้คอยถามว่าจะเจอพ่อของพวกเขาได้อีกเมื่อไหร่...

หัวใจอันทะนงของโรสพังทลายลงอีกครั้ง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เจย์จะต้องคิดว่าโรสนั้นคงจะยิ่งกว่าดีใจในการตอบตกลงคำขอของเขา

ยังไงซะ เธอก็จะได้เงินเดือนที่สูงและเป็นพี่เลี้ยงที่ตระกูลอาเรส

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจย์รู้แล้วว่าโรสนั้นมีทักษะแฮ็คเกอร์และเธอก็มีความทะเยอทะยานจะสร้างจักรวรรดิธุรกิจของตัวเองขึ้นมา เจย์ไม่มั่นใจนักว่าเธอจะตอบรับข้อเสนอเขารึเปล่า

โรสคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเงยหน้ามองเจย์ เธอกล่าวด้วยความเด็ดเดี่ยว "ถ้านายคิดถึงประโยชน์ของเด็ก ๆ จริง ๆ นายก็ไม่ควรเสนอให้ฉันเป็นพี่เลี้ยง ฉันเป็นแม่ของพวกเขา ฉันต้องสั่งสอนและเลี้ยงพวกเขาอยู่แล้ว ท่านอาเรส ฉันเชื่อว่านายจะเข้าใจความหมายของการสั่งสอนและเลี้ยงดู"

"ท่านอาเรส ถ้านายจำกัดหน้าที่ของฉันเป็นแค่พี่เลี้ยง แบบนั้นหน้าที่ในการสั่งสอนเด็ก ๆ ก็จะถูกตัดออกไปโดยปริยาย ฉันในฐานะพี่เลี้ยงจะไม่สามารถทำหน้าที่ในฐานะแม่ได้"

ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์พลันเย็นชา เสียงของเขาเริ่มไม่เป็นมิตร "เธอหมายความว่าอะไร? นี่เธอหวังจะกลับมาอยู่กับฉันโดยใช้เด็กเป็นข้อ้างเหรอ? ฝันไปเถอะ"

มนุษย์เป็นปัจเจก พวกเขาชอบไขว่คว้าเป้าหมายที่เกินเอื้อมและสูงเกินตัว พวกเขามักปฏิเสธสิ่งที่เข้าหาพวกเขาเอง

'ถึงเซ็ตตี้จะเรียกฉันว่าคุณลุง แต่คนที่ฟังเธอก็เป็นลูกชายฉันด้วย ร็อบบี้น้อย'

'ทำไมต้องใช้วิธีเรียกของเซ็ตตี้ ที่เรียกฉันว่า 'คุณลุง' แทนที่จะใช้วิธีเรียกของร็อบบี้น้อย ที่เรียกฉันว่า 'คุณพ่อ'? '

หลังจากเด็ก ๆ ไปแล้ว โรสก็เริ่มต่อรองกับเจย์

"ท่านอาเรส ฉันจะย้ายเข้าบ้านของตระกูลอาเรสเพื่อดูแลอาหารให้เจนสันและชีวิตประจำวัน ไม่ใช่ในฐานะพี่เลี้ยง แต่ในฐานะแม่"

"อย่างไรก็ตาม นายมั่นใจได้ว่าฉันจะไม่หวังอะไรบ้า ๆ อย่างการกลับไปอยู่กับนาย ฉันแค่ต้องการเช่าห้องจากนาย สำหรับค่าตอบแทน ฉันจะจ่ายค่าเช่าเอง"

"เพราะว่าฉันไม่ใช่พี่เลี้ยงของตระกูลอาเรส ฉันยังคงมีอิสระ เป็นไท และมีเวลา นายเห็นว่ายังไง ท่านอาเรส?"