กลับมาถึงบ้าน หลังจากนั้นก็เจย์วางถุงที่ซื้อของทั้งสี่ใบออก เขาก็หยิบล็อคลายนิ้วมือออกจากกล่องเครื่องมือ และรื้อล็อคทองเหลืองที่ประตูอย่างช่ำชองเพื่อซ่อมประตูให้มีล็อคลายนิ้วมือป้องกันอย่างแน่นหนา
โรสตกใจเกินกว่าจะเชื่อและรีบหยุดเขา “นี่คือบ้านของฌอน ท่านอาเรส นายไม่สามารถทำลายมันโดยไม่ได้รับอนุญาตได้หรือเปล่า?”
มือของเจย์ไม่หยุดเคลื่อนไหว “กุญแจทองเหลืองไม่ปลอดภัยเท่ากับการล็อกด้วยลายนิ้วมือ” เขากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ทำไมแม่กุญแจทองเหลืองจึงไม่ปลอดภัยละ?” โรสงุนงง
เจย์จ้องมองเธอและพูดออกมาสองสามคำ “มันไม่ใช่แม่กุญแจที่ไม่ปลอดภัย แต่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้”
โรสหัวเราะ
เธอคิดว่าเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเด็ก ๆ “ถ้าอย่างนั้น เธอเคยเห็นผู้ค้ามนุษย์ที่มีความเป็นสุภาพบุรุษและร่ำรวยเหมือนท่านเบลไหม?”
เจย์โยนเครื่องมือในมือลงบนพื้นและจ้องมองเธออย่างไม่พอใจ “ถ้าอย่างนั้น เธอเคยเห็นผู้ค้ามนุษย์ที่หล่อและรวยเหมือนฉันไหม?”
‘อืม ...
‘เขายังจำได้ไหมที่ฉันขอให้เด็ก ๆ เรียกเขาว่าผู้ค้ามนุษย์’
เจย์จ้องมองใบหน้าที่เขินอายของโรสและพูดว่า “ฌอนเป็นหมาป่าในชุดแกะ แต่เธอคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษหน้าตาที่มีเสน่ห์ของเขาเป็นเพียงผิวเผิน เธอควรระวังเขาตลอดเวลา”
โรสรู้สึกอึดอัดมากขึ้น เมื่อเขาพูดมากขึ้น “นายกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่ไม่ดีกับฉันหรือเปล่า?”
หูของโรสเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความลำบากใจหลังจากที่เธอพูด บางที เธออาจจะตีความผิดในสิ่งที่เขาพูด
เจย์หยิบคู่มือขึ้นมาจากพื้นและยื่นให้เธอ “อ่านรายละเอียดให้ฉันฟังหน่อย”
โรสโกรธมาก “นายอ่านไม่ออกหรือยังไง?”
“ถ้าเธอรู้ว่าฉันกำลังเปลี่ยนล็อคเพื่อความปลอดภัยของเธอ อย่างน้อยเธอก็ช่วยฉันหน่อยไม่ได้เหรอ?”
“แน่นอน อะไรก็ได้” โรสพูด
อย่างไรก็ตาม เธอก็แอบยินดี เจย์กังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอ ที่ไม่เคยมีวันเกิดขึ้นแบบนี้แน่ ๆ?
เจย์ถอดเสื้อกันลมออกและพูดอย่างเมินเฉยว่า “ฌอน เบลเป็นคนขี้เหนียว เธอแน่ใจหรือว่าเขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อความปลอดภัยของเธอ? ดูบ้านที่เขาจัดหาให้เธอสิ เขามีคุณสมบัติที่ดีกว่าในเมืองอิมพิเรียล แต่เขาให้เธออยู่บ้านที่ไม่สะดวกสบาย”
โรสเดาว่าเจย์มีความแค้นกับฌอน ไม่อย่างนั้น ตัวตนที่ห่างเหินของเขาจะไม่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของฌอน
ฟังดูเหมือนฌอนเป็นหนี้เงินเจย์
โรสรู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องฌอน “ไม่ว่าเขาจะเป็นคนขี้เหนียวแค่ไหน เขาก็ยังดีกว่าคนที่เก็บค่าเช่าที่สูงลิบลิ่วเพื่อปล่อยเช่าห้องเดี่ยว”
เจย์จ้องมองเธอด้วยสายตาจะฆ่าคนตาย เธอกล้าปกป้องฌอนได้อย่างไร?
โรสสงบลงเล็กน้อยและเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “มันดึกแล้ว นายจะกลับเมื่อไหร่ ท่านอาเรส?”
เจย์จ้องไปที่โรสและยิ้มอย่างไร้ยางอาย “ฉันจะนอนที่นี่คืนนี้”
โรสลุกลี้ลุกลนทันที ที่พักอาจมีสี่ห้องนอน แต่มีเพียงสามห้องเท่านั้นที่มีเตียง ห้องที่สี่เป็นห้องเรียนเด็ก ๆ
ในห้องนอนทั้งสามห้อง มีสองห้องที่มีเตียงขนาดเล็กสำหรับเด็กเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!